'Cause that's who I am|Taekook

0.8

"Mağaramda mutluyum. "

*

Çok sıkılmıştım bu ortamdan özellikle de bu adını unuttuğum arkadaş müsvettesinden. Neydi bu şimdi? Niye buradaydı? Ben neden parmak uçlarımdan saç diplerime kadar kıskançlık hissediyordum? Yoksa Taehyung'u mu kıskanıyordum? Yok canım. 

Taehyung benim için o kadar da önem arz etmiyordu sonuçta, değil mi?

"Ah ben artık kalkayım. "

"Bence de kalk artık. " Diye mırıldandım.

"Size de rahatsızlık verdim. "

"Evet verdin. " Diye tekrar mırıldandım.

"Olur mu öyle şey? Lütfen tekrar gel. "

"Gelirim tabii Taehyung! Her neyse görüşürüz. " Çocuğun gidişinden sonra gözlerimi kapattım. O çok güzeldi.. Ben ise çirkin ördeğin tekiydim. Kendini kötü hissederken odama doğru ilerledim.

Kapımı kapatıp yatağıma ilerledim. Ben niye hala buradaydım? İyileşince git demişti. Gitmem gerekiyordu ve ben kendimi gayet iyi hissediyordum. İlk defa ölümden dönmüyordum. Yoongi hyungda zaten bombayı atmış çekilmişti. Bu evdeki herkes manyağa dönmüştü.

Kişisel eşyalarımı alıp aşağı indim ve salondaki kişilere baktım. Herkes bana anlamaz gözlerle bakarken başımı eğdim.

"Taehyung bana gidebilirsin demişti.. Bende gideceğim. Kendimi gerçekten iyi hissediyorum. Kendinize çok dikkat edin. Sizleri şikayet etmeyeceğim. "

Konuşmalarına izin vermeden hızlıca evden ayrıldım ve etrafa baktım. Tanrım burası çok ıssız bir yerdi.. Eğer anayolu bulursam bir şekilde ilerledim. Anayola çıkana kadar yürüdüm. En sonunda ise bir taksi bulduğumda hızlıca binip evini tarif ettim ve arkama yaslandım. Gözlerimi kapattım.

Sonunda evime dönecektim ve üniversiteme devam edecektim. Hoş kimse kalmamıştı.. Sağolsunlar..

Telefonumdan haberler kısmına girdiğimde bizim üniversitedeki katliamdan bahsediyorlardı. Üniversiteme de yeni rektör vs atanmış öğrenci alımları başlamıştı bile. Ayrıca yeni rektör numaramı bulup bana mesaj atmıştı.

İyi olduğuma dair bir mesaj atıp etrafıma baktım. Gelmiştik, parayı ödeyip indim ve anahtarlarımı cebimden çıkarıp binaya girdim. Bir kat yukarı çıkıp evime girdim ve kapıyı kilitleyip odama ilerledim. Hızlıca kıyafetlerimi giyip yatağıma uzandım ve  istemsizce düşünmeye başladim.

Ne olacaktı bundan sonra? Cidden Taehyunglar benim peşimi bırakacaklar mıydı? Artık mutlu bir hayatım mı olacaktı?

Bu belirsizlik ve kafamda dönen sorularla delirmemek amacıyla başka şeyler düşünmek istedim ama yapamadım. Tam o anda çalan zil kurtarıcım olmuş hızlıca kapımı açmıştım. Gördüğüm kişiyle yutkunmuştum.

Taehyungsuz hayat mı? Hiç sanmıyorum.

*

Ben geldimmm nasılsınız? Aylar sonra falan yb attım. Değerim bilinsin.

oy ve yorum unutmayın öptümm!