POV MELANIE
"Ik moet voorop lopen voor de weg te wijzen voor de code." Zegt Minho.
"Code?" Vraag ik nieuwsgierig, maar Minho loopt al vooraan.
Ik loop wat dromerig mee maar schrik me kapot als ik bots tegen de jongen die voor me loopt en nu opeens stilstaat. Blijkbaar is die jongen Gally, hij draait zich boos om en gebaart me stil te zijn.
"Waarom" fluister ik zo stil mogelijk. "Er staat zeker een stuk of 20 grievers om de hoek" fluistert Gally terug.
Angst overspoelt mij, we gaan eraan we gaan eraan!!
Ik begin te hyperventileren en zak door mijn benen.
"Ah nee he dat kan ik er niet bij hebben!" Sist Gally kwaad.
Minho duwt Gally ruw aan de kant en begint mij te kalmeren. Als ik weer normaal kan ademen helpt Minho mij recht. "Melanie ik wil dat je iets voor mij doet, ik en de jongens leiden de grievers af zodat jij samen met Chuck langs de grievers kunt, daar moet je ergens een code intypen."
"Welke code?"
Minho duwt een papiertje in mijn hand : 71524683.
Daarna geeft hij mij een kus op mijn hoofd. "straks is alle ellende voorbij dat heb ik je beloofd". Dan laat hij me los en gaat klaar staan.
"Aanvallen!" Schreeuwt Gally. Alle jongens beginnen te sprinten. Iedereen is nu in gevecht, sommige jongens liggen al dood op de grond. Ik kijk met tranen in mijn ogen rond.
Chuck begint aan men arm te trekken. "Melanie we moeten er nu langs!"
Hij pakt het briefje uit mijn handen en begint naar de grievers te lopen.
De grievers hebben het te druk om mij en Chuck op te merken.
We zijn bij het einde van de gang, ik begin nerveus de muur af te tasten.
"We moeten die code intypen en snel de jongens houden het niet meer!" Zegt Chuck gehaast. Als ik omdraai zie ik al veel jongens bebloed op de grond liggen, ik schrik als ik Minho ook op de grond zie liggen. Ik krijg tranen in mijn ogen en ik zak op de grond. "Melanie niet nu! We moeten die code intypen!" Chuck trekt me recht. "ik denk dat ik het heb gevonden." Zegt hij opgewonden. Hij wijst naar een klein gat in de muur, als je goed kijkt zie je een klein toetsenbord. Opgelucht typ ik snel de code in en druk op de knop dat zegt 'schakel labyrint uit'. Alle grievers stoppen abrupt met gillen en vallen levenloos op de grond. We waren ongeveer met dertig mensen en nu zijn we nog maar met de helft, Newt en Gally hebben het ook overleeft.
Ik snel naar Minho, ik begin te huilen en ik leg mijn hoofd op zijn borstkas. Ik huil zo hard dat ik niet eens hoor dat er een groep mensen met zwarte pakken en geweren binnen komen lopen. Ze begeleiden iedereen mee door een deur. Ik blijf koppig tegen werken. "Ik ga hem hier niet achterlaten!" Gil ik hysterisch.
"We zullen hem meepakken." Stelt een man mij gerust. De man tilt Minho op zijn rug en begeleid me naar de deur.
We lopen door kale gangen en komen uiteindelijk uit op een deur waar een bordje met exit op staat. Als de man de deur opent word ik verblind door het licht van de zon. De zon brand als een gek, het is zo heet.
Iedereen word verdeelt over 2 helikopters.
Als iedereen er in zit stijgen we op en vliegen we weg, niemand weet wat er ons te wachten staat. Maar het kan mij geen zak schelen, het enigste wat ik wil is met Minho zijn.
------
Sorry sorry sorry!! Ik schaam me egt dat ik zolang niks heb ge-update ik was Gwn inspiratieloos. Ik heb het laatste hoofdstuk zeker 6 keer overgeschreven, maar het is me uiteindelijk gelukt.
Dit was het einde van boek 1. Maar treur niet te vroeg want ik ga Gwn verder schrijven in dit boek. Gwn boek 1 en 2 in 1 😃.
