KARANLIĞIN GERÇEKLERİ

Adım Atmaya Hazırmısın?

Arkadaşlar selamm yeni bir bölüm le geldim iyi okumalar...

Acaba gece kardeşine olaylar anatması ve omuzunda uyuduğunu nasıl bir tepki verecekti eve girmem gerti okulum vardı en azından boş boş dolanmaktansa biraz okulda uydurdum eve gidecektim telefonumu almam gerti.

Evden geldiğimde kapıyı çalacaktım anahtarım yoktu her şeyimi evde bırakmıştım eve geldim ve kapıyı çaldım kadın açtı annemi diyecektim acaba hiç bir fikrim yoktu bir şey demeden içeri geçtim odama gittim o kadın arkamdan geliyordu.

" Alya dur seninle konuşmamız lazım " dedi benceden konuşmlaıydım.

Ona baktım " bencede konuşmalıyız dedim mesela bana ne zamandan beri bir ailem olduğunu söylemediniz " dedim daha çok şey demek istiyordum ne yapacaktım bilmiyorum

"Evet biliyorum bana kızgınsın ama sana bundan önce bir şey demek istiyorum biz sana artık bakamıyoruz artık bizimle olmazsın senin bütcen bizi aşıyor yapamıyoruz babanda bende zor durumdayız" dedi güldüm gerçekten de çok güldüm

" Mesela siz bana ne zaman baktınız ki bakma durumunda kalınız merak etme ne sizde kalırım ne onlarda için rahat oldun şimdi odamdan çıkta eşyalarımı toplayayım" dedim bu kadından bıkmıştım hemen içeri girim okul eşyalarım burdaydı demek ki birisi getirmiş hemen o çantanın içindekilerini boşaltım bir kaç kıyafet telefonumu aldım ve hemen odadan çıkım ardından  evden çıktım.

Hızlı adımlarla parka gittim başka gidecek yerim yoktu o dün kü yerime gittim ve oturdum okula da gitmek istemiyordum

Oturdum karnım çok acıkmıştı çantamda ne kadar para var diye baktım ara sıra biriktirirdim biraz vardı ama ne kadar daha dışarıda kalacaktım ve ne yapacaktım artık beni istemezlerdi zaten o bir başka konu da  .

Ta ki yanıma bir araba gelene kadar o araba bana çok tanıdık geliyordu sonra içinden o kişi indi Kuzey indi bu benim burada olduğumu nereden biliyoru ve nasıl öğrendi merak ettim ne yapmalıydım yanıma geldi oturdu

" Nasılsın" dedi öğrenmişti bence belliydi değişmişti sadece kafamı salladım
" Ne zamana kadar kalacaksın ?" Diye sonrdu bunu nasıl öğremişti her şeyi geçtim bu çocuk çok doğru diyordu ne zamana kadar kalacaktım " bilmiyorum" dedim ne diye bilirdim ki başka ?

" Ya beki benimle konuşmak ister misin " diye sonrdu nasıl ben onun la mı konuşacaktım ama nasıl yani bilmiyorum hiç emin değildim
"Konuşmazsan ne kadar içine atacaksın?" Diye sonrdu bu çocuk neden haklı ne zamana kadar içime atacaktım
" Tamam" dedim ne diyecektim doğruydu ben ne zamana kadar dışarıda kalacaktım ve ya ne kadar içime atacaktım.

Ayağa kaltı " hadi burada oturup konuşmayalım ben çok açım bir yere gidelim " dedi buna hayır diyemezdim çünkü bende çok açtım ayağı kalktım çok heycanlıydım bilmiyorum ama bir yerlerde de korkuda var dı ve ya ikisi bir aradada olabilir arabaya doğru yürüdüm
Gelmiştik arabada hiç bir şey konuşmamıştım zaten yakındı bir masa ya geçip siparişlerimizi verdik.

"Nasılsın?" Diye sordu sence nasıl olmalıydım ve ya nasıl olmamı bekliyordu " Nasıl görüyorsan öyleyim " dedim çok içten cevaplar vermiyorum yemeklerimiz gelmişti biraz yemek yedim ve tekrar bana döndü " Ne zamandır evlatlık olduğunu biliyorsun " diye sonrdu " dün " dedim ne garip bir konuşmaydı.

Anladım anlamında başını salladı
Artık içimde tutamıyordum bir öfken vardı bir sinirim vardı
" Peki neden sen söylesene neden 17 yıldır kayıpmışım hiç mi aklınıza gelmedi veya neden şimdi ben sizin yüzünüzden kaçırıldım mesela neden bunca zamandır susutunuz şimdide sussaydınız" dedim demesinede ben ne zamandan beri ağlıyordum bende piskoloji falana gitti baya karşımdaki çocuğa biraz daha bağırsam ağlayacaktı nerdeyse bu ne kafası yaşıyordu kaybolan beni ne yaşıyor.

" Seni bunca zamandır hep aradık "  dedi bu beni ilgilendirmezdi  " peki neden söylemediniz bana" seni hiç görmemiştim " bu bana çok mantıklı gelmemişti nasıl benim evlatlık olduğuma kadar biliyordular o zaman beni nasıl göremezler " aptallık" dedim içimden çok duyduğunu sanmıyorum

"Gerçek ailene gelmeyecek misin sen şimdi " dedi aileme bir şans vermelisin onlarıda dinlemelisin " dedi dinlemelimiydim bilmiyordum kafamı toplamam gerekdi ve ne yapacağımı bilmiyorum galiba bir adım atmalıydım
"Belki onlara bir şans vermeliyim" dedim ne yapacaktım sahte ailem beni istemiyor sokakta da kalamazdım o zaman bir şans vermeliyim

Bunu beklemiyordu ve tepkisini görmeliydiniz gözlerinin içi parladı belki o zaman olsa gülerdim ama şu an pek gülecek halim yoktu " o zaman hemen ailemi arayayım ve geleceğimizi haber vereyim" dedi " hayır biraz bekle şimdi değil biraz bekle akşama doğru olsa daha iyi olur " dedim birazda beklesin ya

" Tamam sen nasıl istersen " dedi
"Numaranı ver bende kalsın " dedi numramı verdim ona bir şey demeliydim ama utanıyordum " şey ben sizi hiç tanımıyorum yani ailenizi " dedim haklıydım çünkü ailesini tanımıyordum

Eğer unuttuysanız tanıtım bölümüne girip baka bilirsinizz

Bir çocuğun resmini gösterdi
" Bu Poyraz abim benim en büyük abimizdir " dedi sonra 2 kişi daha gösterdi ama bunlar sarışındı bunlar birbirlerimize  çok benziyorduk " bunlarda Can ve Güney ikizler en küçüklerimiz de sensin" dedi beni hemen ailesine koymuşdu  bu kadar çabuk mu şasırdım en korktuğum soruyu sordum " onlar beni isterlermi ki " dedim gülümsedi " onlar benden daha çok istiyor " dedi beni seven bir ailem mi vardı şimdi beni benden daha çok seven bir aile

Şimdi ne yapacaktım " kıyafet bakmaya gidelim mi " dedi bana mı bundan emin değildim beraber kıyafete bakmak ikimiz abi kardeş ilişkisi " şey bilmiyorum" dedim gerçekten de bilmiyordum

" Hadi ama kardeşlerime hava atarım ilk ben gezdirdim diye " dedi kardeşlerime dedi bende katarak karnımda kelebekler mağralarından çıktı galiba tamam anlamında kafamı salladım

Bir kaç mağaza  gezdik ve baya markalı ve pahalılardı ama ben ödemedim ay bide ben mi ödüyecekdim üstümü orada giymiştim eskileri kaldırdım akşam olmuştu bu da demek oluyordu ki artık gitme zamanı gelmişti.

Yazardannn ( Kuzey)
İlk onu ben dışarı çıkarmıştım belki de dünyalar benim oldu ama içimden bir ses bu kız çok eğlenceli birisie benziyor ama geçmişi biraz üzmüş onu çok güzel
(Güzel olmasa da severdim) ona gerçekleri açık açık diyemedim onu ben değil ailem demeliydi benim için uygun değildi aileme mesaj atmıştım akşam geleceğimizi bildirdim büyük ihtimal oda çok mutlu olmuştu onunla zaman geçirmek çok eğlenceliydi ona 17 senedir yalnız bıraktığımız için onların hepsini geri verecektim

Alışverişimiz bitmişti çok heycanlıyım gerçek ailemin yanına gidecektim ve şun an arabadaydık her şey geçtim yemekten sonra ne yapacaktım onlarda mı kalacaktım yoksa sokakta mı o kocaman yalıya gelmiştik bir sürü hizmetçi ve güvenlik vardı iyi korunuyorlardı

Eve geldik ve o kapılar açıldı beni kapıda bekliyorlardı hepsi gülümsüyorlardı bende gülümsedim hepsinin yüzüne baktım ikizler yan yanaydı ikizlerin yanında o çocuk vardı en büyük abileri
İçeri girdim kalbim çok hizlı atıyordu bu normla miydi Nergiz hanım " hoş geldin kızım gel içeri oturalım " dedi inşAllah bana özel değildir bu kızım kelimseni
adam da " hoşgeldin " dedi ben ne bileyim bu kadar kaslı adam ve genç adam benim babam olacağını

Abim denen kişilerde " hoş geldiniz " dediler ve içeri geçtim hemen yemek odasına geçmiştik yemek yiyecektik evi daha iyi bir şekilde incelemiştim şimdi
"Nasılsın " dedi Nergiz hanım acaba annemi diyecektim yoksa hanım mı şimdi bunu düşüneme sırası değil di
" Gördüğünüz gibiyim" dedim

O sırada da hizmetçiler yemekleri tabağımıza koymaya başladılar
Aslan " bunu haberlere açıklamlıyız" dedi Nergiz hanıma bana bakarak gülimsedi " evet biliyorsun haberler ve magazinler her yerdeler bir açıklamada bulunmalıyız " dedi evet duyduğuma göre İstanbul'un en ünlü insanlarıymış ilk üçüncü sırada yer alıyormuş

Bunların konuşacağı yoktu işe ben koyuldum " evet sizden bir açıklama bekliyorum " dedim bana bir açıklama boçlulardı

Selamlar selamlar selamlar nasılsınız inşAllah iyisinizdir çünkü aklımda okadar güzel şeyler vark ki anlatamam sizleri seviyorum yorum yapmayı unutmayın yorumlarınızı merak ediyorumm