Don't Blame Me

Κεφάλαιο 10ο

Ξαπλωμένη στο κρεβάτι συνέχιζα να κοιτάζω το μήνυμα του αγνώστου λες και θα μου προδιδε ποιος ήταν ο τύπος με το τατουάζ.

Αυτό το τατουάζ δεν έλεγε να βγει από το μυαλό μου. Φαινόταν bad boy και δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένας τύπος σαν αυτόν θα έκανε ένα τέτοιο τατουάζ.

Δεν μπορούσα όμως να μην παραδεχτώ πως ήταν ένα ελκυστικό και διαφορετικό τατουάζ, σαν εκείνον.

Ανυπομονώ να τον ξανά συναντήσω. Θέλω να δω το πρόσωπο του. Δεν ξέρω γιατί μου βγάζει περίεργα vibes. Είναι σαν να τον ξέρω μια ζωή.

Φυσικά και δεν του απάντησα στο μήνυμα. Είχα γίνει τόσο ρεζίλι (του πήρα και την μπλούζα) που δεν ήξερα τι να του απαντήσω.

Πως να μοιάζει άραγε ο τύπος. Πως είναι το πρόσωπο του; Ποιος είσαι άγνωστε;

Η πόρτα άνοιξε και από την τρομάρα μου έπεσα από το κρεβάτι χτυπώντας το χέρι μου στο κομοδίνο κατά την πτώση.

Έβγαλα ένα βογγητό πόνου. Ο ψυχακας ακόμα και εδώ δεν με αφήνει ήσυχη.

"Πας καλά αγόρι μου;" τον ρώτησα έξαλλη.

Απάντηση δεν πήρα κλασσικά αλλα ευτυχώς με βοήθησε να σηκωθώ από το πάτωμα.

Τον είδα να με κοιτάζει έντονα αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο.

"Δεν θα μου πεις ευχαριστώ;" με ρώτησε σταυρώνοντας τα χέρια του καθώς περίμενε να κάνω αυτό που μου είπε.

"Ορίστε; Δεν άκουσα; Τι είπατε κύριος; Δεν φτάνει που μπήκες στο δωμάτιο μου με το έτσι θέλω με αποτέλεσμα να τρομάξω και να πέσω, χτυπώντας το χεράκι μου" κλαψουρισα "περιμένεις να σου πω και ευχαριστώ; Βρε αι στο διαολο από εδώ σίχαμα"

Τον έσπρωξα και παραλίγο να πέσει αυτός κάτω.

Κρίμα που δεν έπεσε κάτω το σκουλήκι.

Τον είδα να με πλησιάζει απειλητικά και καθώς έκανα ένα βήμα προς τα πίσω ακούμπησα στο κρεβάτι με αποτελέσματα να πέσω πίσω.

Τον είδα να μου χαμογελάει πονηρά και ανέβηκε πάνω μου.

Τι κάνει; Καταλαβαίνει τι κάνει και πόσο σοβαρό είναι αυτό που κάνει;

"Που θα πας τώρα νεράιδα;" με ρώτησε με αισθησιακή φωνή αφήνοντας ένα φιλί στο μπούστο μου.

Έκλεισα τα μάτια μου από την απόλαυση. Γιατί μόνο ένα φιλί;

Πέρασα τα χέρια μου γύρω από την μέση του και τον έφερα κοντά μου κάτι που του άρεσε.