Don't forget me

Rozdział 4

Córciu, musimy przełożyć wyja...- powiedziała mama uchylając drzwi do mojego pokoju. Zobaczyła mnie całą zapłakaną.-Co się stało?
-Pokłóciłam się z Felicity.- wytłumaczyłam krótko.-Zapomniała o moich urodzinach i wolała siedzieć z jakimś Nathaniel'em Davisem. Na dodatek dołączyła go do naszej grupy przyjaciół!
-Pamiętaj że zawsze możecie sobie wszystko wyjaśnić.- zaczęła swoją wypowiedź mama, ale na wypowiedzenie tych słów spojrzałam na nią ze zlitowaniem.- A jak się nie uda, to masz jeszcze Nel, Dustin'a, Olivier'a czy Steve'a!
-No tak tak.- przytaknęłam słono.
-A tak przy okazji, to mam jeszcze inną chyba nie co gorszą wiadomość.- przypomniała sobie mama po co tu przyszła.
-Jaką?-spytałam.-Jeszcze powiedz, że nie jedziemy do kuzynek.
-Zgadłaś. Ciocia Melanie nie dostała urlopu, więc dziewczyny nie będą siedziały całe dnie same w domu, bo Ciocia Melanie załatwiła im półkolonie.
-To co mam robić przez trzy tygodnie?!- zapytałam rozdrażniona.
-Jedziemy do mojej przyjaciółki Adele. Pamiętasz ją? Spotkasz Luis'a, będzie super!-zaprotestowała mama.
-Mamo, pokłóciłam się z nim trzy lata temu, i nie miałam z nim kontaktu. Czemu ma nagle mnie uwielbiać?- przypomniałam sobie sytuację sprzed trzech lat.
-Daj spokój, jeszcze się pogodzicie!-zawołała mama wychodząc z pokoju.
Kiedyś w wieku 5 lat byliśmy najlepszymi przyjaciółmi. Wspinaliśmy się na drzew, zaplataliśmy sobie nawzajem warkoczyki, chodziliśmy na wszystkie festyny w Barcelonie, bo tam mieszkał Luis i zawsze robiliśmy w ich ogródku bitwę na balony i pistolety z wodą! To były fajne czasy. Trzy lata temu, dość mocno pokłóciliśmy się przez to że Luis się zmienił na gorsze. Zaczął imprezować całymi dniami, chlać, ćpać czy interesować się dziewczynami. Zawsze pamiętałam go jako miłego, zabawnego i uprzejmego chłopaka. Jednak te trzy lata temu gdy wrócił do domu zaczął odgrywać się na mnie za nic. Adele chciała abym ja tam się pojawiła głównie z powodu Luis'a. Nie miałam największych chęci jechania tam, jednak poświęciłam się dla Adele która wiele mnie nauczyła. Była dla mnie jak „druga mama".
Czym te wakacje mnie jeszcze zaskoczą?