Don't Blame Me

Κεφάλαιο 12ο

Μια νέα μέρα ξημέρωσε.

Ξύπνησα γεμάτη διάθεση. Μπορεί χθες να έκλαψα μέχρι να με πάρει ο ύπνος αλλά σήμερα θα περάσω τέλεια. Αν νομίζει ο κύριος πως θα πέσουμε σε κατάθλιψη είναι γελασμένος.

Αλλά γιατί να πέσω σε κατάθλιψη για αυτόν τον γελοίο; Τι μου είναι; Απολύτως τίποτα.

Ένα μήνυμα ήρθε στο κινητό μου και είδα πως είναι από τον Τζορτζ.

Ε αι στο διαολο Τζορτζ. Έχω έρθει εδώ και μέρες και τώρα με θυμήθηκες. Ωραίο αγόρι.

Είδα την ώρα και πανικός με έπιασε. Είχα καθυστερήσει για την σχολή.

Ετοιμάστηκα γρήγορα και έφυγα τρέχοντας για την στάση του λεωφορείου.

Φτάνοντας στην σχολή κατάλαβα πως είχα καθυστερήσει αρκετά πολύ με αποτέλεσμα να έχει ξεκινήσει το μάθημα.

Κάθισα σε ένα από τα παγκάκια και έβγαλα το κινητό μου από την τσέπη μου για να χαζέψω μέχρι να περάσει η ώρα.

Καθώς χάζευα στο Instagram ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου.

Γύρισα για να δω ποιος είναι και είδα έναν τύπο με κουκούλα και γυαλιά ηλίου.

Έμεινα να τον κοιτάζω για μερικά δευτερόλεπτα. Ποιος είναι αυτός;

Έβγαλε ένα μικρό μπλοκακι και ένα στυλό από την τσέπη του και τον είδα να γράφει κάτι.

Έσκισε το χαρτί και μου το έδωσε φεύγοντας.

Το άνοιξα και έμεινα να κοιτάζω αυτό που έγραφε.

Δεν απάντησες στο μήνυμα

Αμέσως σηκώθηκα και έτρεξα προς το μέρος που έφυγε αλλά δεν τον βρήκα πουθενά.

Πήγα προς την πισίνα της σχολής με την ελπίδα να τον βρω αλλά ούτε εκεί δεν ήταν.

Κάθισα στην καρέκλα που την προηγούμενη φορά είχε τα ρούχα του και έκλεισα τα μάτια. Ξεφύσιξα.

Την προσοχή μου τράβηξε ένα καραβάκι από χαρτί που βρισκόταν στην πισίνα.

Αμέσως έτρεξα προς την πισίνα και άρπαξα το καράβι.

Είδα πως κάτι ήταν γραμμένο και αμέσως χάλασα το καραβάκι για να διαβάσω το γράφει.

Μ' αρέσει που με ψάχνεις... συνέχισε να το κάνεις αυτό... το απολαμβάνω...

Στα χείλη μου σχηματίστηκε ένα χαμόγελο. Ήθελε παιχνιδάκια ο τύπος με το τατουάζ.

Έβγαλα ένα τετράδιο από την τσάντα μου και έκοψα ένα χαρτί και με το στυλό μου ξεκίνησα να γράφω κι εγώ ένα μήνυμα.

Να ξέρεις πως όποιος ψάχνει πάντα κάτι βρίσκει... πρόσεχε μην σε ανακαλύψω...

Έφτιαξα ένα καραβάκι και το άφησα στην πισίνα με την ελπίδα να το βρει.

Βγήκα από το χώρο και είδα τους φοιτητές στον διάδρομο και κατάλαβα πως το μάθημα είχε τελειώσει.

Πήγα στο κυλικείο και αφού αγόρασα κάτι να φάω κάθισα σε ένα παγκάκι.

Είδα τον ψυχακια να διασχίζει το προαύλιο με την παρέα του.

Περνώντας από μπροστά μου τα βλέμματα μας διασταυρωθηκαν μέχρι να χαθεί από το οπτικό μου πεδίο.

Ο ψυχακιας της κακιάς ώρας. Αλλά ποιος νοιάζεται για αυτόν; Κανείς.

Βλέποντας την ώρα κατάλαβα πως πλησίαζε η ώρα για το επόμενο μάθημα.

Προχώρησα προς την αίθουσα μου και καθώς έστριψα έπεσα πάνω σε κάποιον.

Η μαύρη μου η τύχη παντού με ακολουθούσε.

"Συγγνώμη" είπα και πήγα να φύγω αλλά με σταμάτησε.

"Δεν μας μιλάς;" με ρώτησε και του χάρισα μια δολοφονική μάτια.

"Γιατί αν δεν σου μιλάω δεν μπορείς;" τον ρώτησα ειρωνικά και είδα το πρόσωπο του να σκοτεινιαζει.

Με έσπρωξε στον τοίχο και έβαλε τα χέρια του αριστερά και δεξιά από το κεφάλι ςμου.

"Τι στο διάολο έχεις;" με ρώτησε έξαλλος.

"Αλήθεια τώρα; Αλήθεια μου κάνεις αυτή την ερώτηση μετά από αυτή την συμπεριφορά που είχες χθες;" του απάντησα.

"Ορίστε;" με ρώτησε κάνοντας με έξαλλη.

"Αγόρι μου είσαι μαλακας και δεν καταλαβαίνεις;" τον ρώτησα και τον είδα να γελάει.

"Κορίτσι μου δεν πας καλά.. για πια συμπεριφορά μου λες; Δηλαδή τι περιμένεις από εμένα από κάποιον που δεν ξέρεις;" με ρώτησε. "Δηλαδή κάνεις σαν γκομενα μου ενώ δεν είσαι"

Τον έσπρωξα με δύναμη με αποτέλεσμα να πέσει κάτω.

Τον πλησίασα και στάθηκα πάνω του.

"Φυσικά δεν είμαι η κοπέλα σου και ούτε πρόκειται να γίνω... χεστηκα για εσένα ειλικρινά... εσύ είσαι αυτός που έρχεσαι συνέχεια από πίσω μου για αυτό εσύ να κοιτάς την δουλειά σου εγώ την δικιά μου και αντε γαμησου παλιό μαλακα"

Έφυγε και πήγα προς την αίθουσα μου, μπαίνοντας άκουσα κάποιον να χειροκροταει.

"Ουαου, εντυπωσιαστικα... πρώτη φορά κάποιος μιλάει με αυτό το ύφος στον κύριο Τζέιμς"

Story by ~ ntani_ela