a memorable night'

| ı fınd the breath on her lıps'

hoşgeldiniz, yorum ve oy bırakmayı eksik etmeyin lütfen🎀

_________

tüm sesler boğuktu.

kafamdan aşağı kendilerine çizdikleri yollar ile akan damlalar ve buharlaşan banyo camı görüşümü bulanıklaştırıyordu. nefes seslerim ne ara bu kadar yükselmişti?

tüm sesler boğuktu ama nefesim ve kalp ritimlerim beynimde yankılanıyordu.

yüreğimin tam da orta yerine kurulmuş yumru bana ne yaptırmak istiyordu sahi? hıçkıra hıçkıra ağlayarak tüm evi inletmeli miydim, ya da her şeyden vaz mı geçmeliydim bir kere daha?

son anlarımdı işte; son nefeslerim, son bakışlarım, son hislerim, son acılarım.

buraya kadardı.

saatlerce kaldığım kaynar suyun altından ellerim buruş buruş ve bedenim kıpkırmızı bir şekilde çıktığımda savsak adımlarımı zor bela odama yönlendirebilmiştim.

zahmetsizce ve bir o kadar da acelesizce üstüme birkaç parça kıyafet giyinirken aklımdan tek geçen kurtulacak olduğumdu.

beni boğan şey, hayatımda hiçbir şeyin olmamasıydı. sorunlarım yoktu, amacım yoktu, hayallerim yoktu ya da geleceğe inancım yoktu.

bu yokluk benden tüm yaşam enerjimi sömürüyordu, gün be gün.

belki hayatımı sonlandırırsam, yeniden doğma şansım olabilirdi. bir amacımın olduğu yepyeni bir hayat. arkamda bırakabileceğim birilerinin olduğu bir hayat.

şimdi kıyafetlerimi giyinip evimden son kez çıkarken zihnim bomboştu. evde yapmayacaktım bunu, orada kıymayacaktım kendime çünkü biliyordum ki eğer orda ölürsem cesedim çürüyene kadar beni farketmezlerdi.

birileri beni bulsun istedim, belki bir kişi dahi olsa beni tanısın ve benim için üzülsün. bir habere konu olayım ve yıllar sonra bu haber birinin karşısına çıktığında bile benim için üzüntü duysunlar.

tek istediğim kimsenin beni tanımadığı bu yaşamımda unutulmamaktı.

adımlarım yavaş yavaş beni sona yaklaştırırken dudaklarımı büzüp olabilecek senaryoları düşündüm. belki birkaç gün kimse yokluğumu farketmezdi ama cesedim şişip suyun üstünde sürüklenmeye başladığında han nehri sularında bir kişinin daha hayatına son verdiği anlaşılırdı.

belki sınıf öğretmenim üzülürdü, ya da karşı komşum, mahallede ki evsiz adam da benim için dua ederdi belki?

zaten nehrin yakınlarında olduğumdan köprüye ulaşmam uzun sürmemişti. asfalta çöktüm ve bariyerlerin arasından ayaklarımı aşağıya sallandırdım.

"han nehri suları derin
ilk aşkım orda yatıyor
gökyüzü sisli, hava serin
gözlerim hala onu bekliyor

sırlarımı açtım nehre
dinledi beni tüm gece
suları dingin, içine çekiyor
bedenim ona doğru ilerliyor

han nehri suları derin
ilk aşkım orda yatıyor
gökyüzü sisli, hava serin
gözlerim hala onu bekliyor

güzel nehir aç kollarını bana
sarmala ruhumu, benliğimi
çek beni içine, derinlerine
sonum olmanı istiyorum"

sessizce mırıldandığım şarkı bitince kendimi geriye attım ve asfalta uzandım. gözkyüzü bugün yıldızlarla kaplıydı. 'en azından manzaram güzel' diye düşünmeden edemedim.