We're Just Friends ୨୧│𝐁𝐬𝐝 𝐱 𝐑𝐞𝐚𝐝𝐞𝐫│

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 - 𝟓

▒▒▒▒▒▒▒▒ [☄︎] ▒▒▒▒▒▒▒▒

𖤐 CHAPTER FİVE 𖤐

▒▒▒▒▒▒▒▒ [☄︎] ▒▒▒▒▒▒▒▒

Chuuya ve Ranpo sınıfa girmişti. Ne diyeceğimi bilemez bir ifadeyle ikisine bakıyordum.

Hem Chuuya hem de Ranpo içeri girer girmez yürümeyi bıraktılar ve Dazai'nin elini boynuma dayadığını hemen fark ettiler.

Her ikisinin ifadesi de şok ve öfkeye döndü, diğer taraftan Dazai her zamanki gibi kaygısız görünüyordu. Yüzünde bir gülümseme oluştu.

Arkamı döndüm, yüzüm kızarmıştı. Sonra hızla ikisinin arasından geçtim ve sınıf kapısına doğru yöneldim.

Dazai kıkırdadı ve elini boynumdan çekerek sınıftan çıkışımı izledi. Ranpo son derece eğlenmiş görünürken Chuuya yumruklarını sıkmıştı.

Dazai kıkırdadı. "Ve işte gidiyor~"

Chuuya, Dazai'ye doğru bir adım attı. Dazai dudaklarında bir sırıtışla Chuuya'ya döndü.

"Hepinizi sinirlendiren ne, hm?"

Chuuya kaşlarını çattı ve doğrudan Dazai'nin kahverengi gözlerine baktı. "Ona dokunma, serseri piç."

Chuuya öfkesini kontrol edebilmek adına sınıftan ayrıldı.

Dazai eğlenerek gülümsedi, Chuuya'nın arkasından seslendi. "Çok savunmacısın, bunu biliyor musun Chibiko?"

Koridorda hızla yürüyordum.

Dazai de sınıftan çıktı ve benim peşimden yürümeye başladı. Adımı haykırdı. "Aiki!"

Normalde her zaman 'Yukicho-chan' ya da 'Yuki-chan' diye seslenirdi.

Tereddüt ettim. "Ne?"

Dazai bana yetişti ve bileğimden tutup  beni kendine çevirdi. "Neden böyle koştun?"

Bir şey söylemeden bileğimi ondan geri çekmeye çalıştım ancak bileğimi bırakmadı. Beni kendisine yaklaştırırken tutuşunu daha da sıkılaştırdı. "Soruma cevap vermedin. Neden kaçtın?"

"Utandım çünkü, oldu mu?" Göz temasından kaçındım. "Chuuya ve Ranpo gördü."

Dazai tekrar sırıttı. "Benim dokunuşum o kadar mı rahatsız edici? Utanıp kaçtığına göre..."

Kaşlarımı çattım. "Kapa çeneni! Öyle değil!"

O sırada hem ben hem de Dazai, Chuuya'nın bize doğru yaklaştığını gördük ve ona doğru baktık. Koridor üçümüz dışında boştu.

Dazai Chuuya'ya doğru döndü ve sırıtmaya devam ederek konuştu. "Ne?"

"Chuuya?" Ben de sorgularcasına onu izledim.

Chuuya kollarını çaprazladı ve ikimize de dik dik baktı. Dazai'nin elinin hâla bileğimi tuttuğunu fark etti.

Soğukça konuştu. "Bir daha söylemeyeceğim. Pis ellerini ondan çek."

Gözlerimi yere çevirdim. İşte yine başlamışlardı.

Dazai'nin gülümsemesi beni kendisine daha fazla yaklaştırırken genişledi, göğsü sırtıma sıkıca bastırılmıştı. "Neden yapayım ki?"

İç çekip Dazai'ye mırıldandım. "Onu sinirlendirmeyi bırak."

Dazai kıkırdadı, Chuuya'ya bakarken gülümsemesi asla silinmiyordu. "Ama bu eğlenceli. Chibi'yi sinirlendirmek çok kolay~"

"Yapma." dedim ona ters bir bakış yollarken.

Dazai, ağzı kulağımın hemen yanına gelinceye kadar başını eğdi. Saçlarımın kokusunu alabiliyordu. Bana fısıldadı, nefesi tenimi gıdıkladı. "Çok inatçısın, Yuki-chan~"

"Hmph!" Sabrım kalmayınca birden Dazai'den uzaklaştım ve Chuuya'nın elini tuttum. Onu çektim ve tekrar yürümeye başladım. "Gel, Chuuya."

Dazai güldü ve beni bıraktı.

Chuuya'yla Aiki'nin el ele tutuşarak gidişini izledi.

"Sonsuza kadar kaçamazsın."

》* 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ • 。* 。° 。* 。 • ˚《

Bölüm sonuna geldik. Nasıldı? Beğendiniz mi?

Sonraki bölümde görüşmek üzere... Öptüm sizi!

~ 𝓜𝓸𝓴𝓴𝓮