Küçük Kuzenimi Gıdıklama Hikayem

Sonunda Gıdıkladım!

...Ateş ve Su oynamaktı. Evet biliyorum ne alaka şimdi diyorsunuz, fakat tabiki de oyunu normal bir şekilde oynamayağız. Cezalı bir şekilde oynayacağız. Ve tabiki ceza biri her öldüğünde ayaklarının on saniye gıdıklanması olucak. On saniye az gelmiş olabilir fakat bu süreleri toplayıp oyun sonunda tek bir kere gıdıklayacağız ki bu kadar çok ölünen bir oyunda bu süre bir kaç dakikaya ulaşır.

Şuan da tek sorun Zeynep'i bu cezaya ikna etmek gibi duruyordu fakat sabahki olaylar bana umut vermişti. İyi konuşur ve durumu ayarlarsam ikna edebileceğime emindim.

Cezanın ters tepip bana gelme ihtimalini ortadan kaldırmanın çözümü ise oldukça basitti. Pratik! Sonuçta avantajıma kullanıp antrenman yapmak için kullanmayacaksam o kadar saat erken gelmemin başka ne anlamı vardı değil mi?
_______________

Bir kaç saat sonra...

Tak tak tak

Kapı sesiyle odamdan çıktım. Gelenin Zeynep olduğunu tahmin ediyordum ve delikten bakınca da haklı olduğumu gördüm. Hemen kapıyı açtım.

Y: Hoşgeldin

Z: Hoşbuldum

Zeynep ayakkabılarını çıkarıp ayakkabılığa koyarken yine ayaklarına baktım. Ayakkabı giydiği için doğal olarak çorap giymişti ayağına ama yine de göremediğim için üzüldüm. Artık havalar da yavaş yavaş sıcaklığını kaybettiği için Zeynep çorap giymeye alışmadan harekete geçmeliydim.

Zeynep işini bitirince beraber odama doğru yürümeye başladık. Tabi yolda da konuşuyorduk.

Y: Ee yeni okulunda ilk günün nasıldı?

Z: Güzeldi ya beğendim okulu falan. Ama çok kafa dengim yok gibi.

Y: Daha ilk gün canım illa bulursun bir kaç kişi hemen karar verme. Bende de öyle olmuştu ama sonra yakınlaşıyosun.

Z: Sen öyle diyorsan.

Y: Okulun nasıl peki kolay bulabildin mi?

Z: Buldum buldum merak etme. Okul da iyi yani bina eski falan ama hoş.

Bu sırada çoktan odama gelmiştik ben gidip koltuğa oturdum ve bilgisayarı açtım.

Y: Tamam hadi üstünü değiştir sonra bir şeyler yaparız.

Z: E hadi çık da değişeyim.

Y: Ya böyle her seferinde biri giyinirken dışarı çıkmak da çok sıkıntılı oluyor, hem benim de bilgisayarda işim var. Bak ne diyeceğim sen şu kapının arkasına geç dolap kapağını da çekince orada kapalı bir alan oluşuyor orada giyinirsin.

Zeynep çok da ikna olmamış bir ifade ile ev giysilerini alıp dediğimi yaptı. Kapıyı ve dolap kapağını da çektikten sonra:

Z: Gözükmüyorum dimi bak doğruyu söyle.

Y: Yok yok hiç gözükmüyorsun yahu azıcık güven bana.

Z: Ya güveniyorum ama ne bileyim... şey işte.

Y: Tamam anladım merak etme de hızlı ol çabucak değiş üstünü.

Zeynep kısa bir süre sonra giyinip yanıma geldi. Dün geceki giydiği pijamaları giyiyordu ve tek farkı şuan çorap da giyiyor olmasıydı.

Z: Eee ne yapacağız şimdi? Senin aklında bir şeyler var gibiydi az önce.

Y: Gel yanıma otur da şu monitöre bak anlarsın aklımda ne olduğunu.

Oda küçük olduğu için Zeynep iki adım da yanıma gelip oturmuştu.

Z: Ateş ve Su mu oynayacağız?