Kırlangıç Projesi

37.bölüm: Minik bir tavsiye

Bölüm şarkısı: Arcade

Murat: Zeynebe yaklaşır

Murat: Hayat acımasız. Evet. Kaderimiz sana aynı bana farklı görünüyor Zeynep.

Zeynep: Ben hissizleştim

Murat :Evet. İlk kez olduğunda bende böyle oldum.

Zeynep: Kalbim onu haklı çıkarıyor beynim onu reddediyor. Kendiside inkar ediyor. Ama gözlerimle gördüm. Duydum. Hiss ettim

Murat: Kalbin haklıdır diyorsa onu dinle. Mecbur kalmış ola bilir. En azından o kızla gözünün önünde öpüşmedi. Değil mi?

Zeynep: Hayır.

Murat :Birde benimkini dinle. Bakalım seninki o kadar kötü mü?

Zeynep :Dinliyorum

Murat: 2 yıl önce. Sinanlar yoktu. Asyayla evde tektim. Ona hep olduğu gibi sevgilimi anlatıyordum. Tam ne kadar çok sevdiğimi söyliyicekken kapı çaldı. Ve onlar geldi. Bana dedi ki 2 yıl benimle param hayır Pardon babam için birlikteymiş. Üvey babamla aldattı beni. Gözümün önünde onu öptü. Yüzüğü çıkardı ve üstüme...fırlattı. On an her şey saçma geldi. Asya kıza tokatlar yağdırmaya başladı. Ama üvey babam olacak şerefsiz onu fırlatınca ben uykumdan uyandım sanki. Ve o adamı dövdüm demek isterdim ama hayır benzettim bayaa.

Belki Asyanın yerinde başkası olsaydı bu kadar tepki vermezdim ama o. O harika. En az hepime bir kere çok büyük bir iyilik etmiştir. Ama her kesin hikayesi kendine değil mi?

Ben ciddi psikolojik tedavi gördüm. Fazla değil 4 ay. Asya yıllarca gördü. Anlatmıştır. Ama ben akıl sağlığımı kaybetmiş gibiydim. Konuşmuyordum. Ağzımdan tek kelime bile çıkmıyordu. Kendimi ölümü bekliyor gibi hissediyordum. İhanet ağır. Hemde çok. Ama o gün annenle baban boşanıyor ve o ay anneni kaybediyorsan farklı tabi. Yetim kalıyorsan. Birinin evinde sığıntı gibi yaşıyorsan. Bir keresinde Sinan bana en büyük arzumun ne olduğunu sorduğunda imkansız olduğunu bile bile hafızamın tamamen silinmesi dedim. Ölümü bekliyordum evet. Ama ölmek istemiyordum. Arkadaşlarım var. Annemin yerini vermiyor ama ailemler işte. Özellikle Sinan ve Asya. Diğerleride mükemmel arkadaşlar ama Sinan ve Asya ayrı. Sinan bana izin vermedi. İntihar etmeme. Hala çok minnettarım ona. Asyaysa. Beni hayata döndürdü. Elifin Sinanı döndürdüğü gibi. Şimdi çok Asyadan bahsettim. Ama Ona aşık değilim. Aşk bir kere olur. Ama gerçekten hayran olunası bir kız. İskender o kadar şanslı ki. Anlamıyor çünkü bilmiyor. Asyanın hikayesi bir sis bulutu ama Sinan Arda ve ben biliyoruz. Hasta evet ama nasıl olduda kazandı bu hastalığı? Onu söylersem beni öldürür. Şimdi anladın mı Zeynep? Sen çok şanslısın. Annem ve baban yanında. Sevdiğinin ihaneti belli değil. Araştır derim. Minik bir tavsiye sana

Zeynep: Mutlaka.

Murat: Ben artık kaçayım. Sır öğrenirse yaşamam. Ve ben

Zeynep: Ölmek istemiyorsun

Murat dolu gözlerine rağmen kahkaha atarak

Murat: Bingoo!

İşte buydu tüm olay. Yıkılırken gülümsemek. Mahvolunca kahkaha atmak. Kederden boğulunca ölmek istememek. Ölüm çoğu için kurtuluştur. Ama geride kalanlar için bir mahvoluş...

Çok çok kısa olduğunun farkındayım ama sadece Muratın hikayesini okuduk

Diğer bölüm biraz aksiyon ve dee gerçeklerr. Üzülede bikirsiniz. Sevinede. Bilmiyomm. O anki ruh halime bağlı