Öfke Timi

Haber

Herşey hazırdı. Plana kadar. Onların yerini bulmuştuk ama büyük bir sorunumuz vardı. Operasyona ben katılmayacaktım. Kaçırılanlardan benimde yakınlarım olduğu için kurallar gereği ben gitmiyordum.
Bizim Tim ve başka bir Tim gidecekti.
Bende operasyonun bitmesini bekleyecektim. Hepsi tamamen hazırlanmıştı. Silah odasına girdim ve
"Bana bakın " dedim. Hepsi bana döndü.
"Eğer bu görevden o adamı yakalamadan gelirseniz. Sizi kimseye bırakmam ben öldürürüm " dedim.
"Emredersiniz Komutanım " dediler.
Odadan dışarıya çıktık. Ve askeriyenin bahçesine doğru ilerledik. Onlar siyah minibüse binerken Mirza binmedim ve bana dönüp "Sakın bir delilik yapayım diyip Herşeyi riske atma " dedi.
"Hızlı gelin ve dikkatli olun " dedim.
Başını olumluca salladı. Tam arkasını dönmüş araca binecekti ki bana doğru döndü ve yüzümü avuçları içine alarak yanağımı öptü. "Gidipte gelmemek, gelipte bulmamak var " dedi.
"Yolunuz açık olsun " dedim. Başını salladı ve araca bindi. Araç hareketlendi ve askeriyeden dışarıya çıktı. Arkasından 4 tane daha minibüs gitti.
Bende hızlıca harekat odasına çıktım.
Tutuldukları yer eskiden yanmış ve artık kullanılmayan bir fabrikaydı.
Ve buraya 1 saat uzaklıktaydı. Masada oturan askere döndüm ve "Bana kulaklık ver " dedim. "Emredersiniz Komutanım " dedi ve bana bir kulaklık uzattı. Hızlıca kulağıma yerleştirdim ve
"Öfke Timi ne kadar yolunuz kaldı? " Dedim. "45 dakika Komutanım " Bunu söyleyen Tuğrul'du. Derin bir nefes aldım ve kulaklığı kapattım. Masadaki haritaya bakıp ezbere bildiğim planı tekrar tekrar gözden geçirdim. Birisi elini omzuma koydu ve "Merak etme kazasız belasız gelecekler inşallah " Bunu söyleyen albaydı. " Sen sakın konuşma ne geldiyse zaten senin yüzüne geldi başımıza " dedim. Omzumu silktim. Ve elinin omzumdan düşmesini sağladım. Odada bir sağa bir sola yürümeye başladım. Zaman bir türlü geçmiyordu. Sabahtan beri aç olduğum için basim dönmeye başlamıştı.
Sandalyelerden birine oturdum. Askerlerden sandviç ve kahve getirmelerini istedim. Onlar getirince hemen yemeye başladım. Yemek yemeye başlayınca çevresindekileri umursamayan bir insandım. Yemeğim bitince saate baktım ve operasyon başlayalı 1 saat olduğunu fark ettim.
Hızlıca kulaklığı çalıştırdım ve
"Öfke Timi son durum nedir? " Dedim.
"Adamı yakaladık geliyoruz " Bunu söyleyen Yiğit'ti. Derin bir nefes aldım.
Kulaklığı çıkardım ve bahçeye çıktım.
Albay bahçede telefonla konuşuyordu.
Beni fark edince yanıma geldi ve
"Son durum ne ? " dedi. "Adamı almışlar geliyorlar " dedim. Derin bir nefes aldı ve "Aferin aslanlarıma " dedi.
Askeriyeye araba giriş yapınca Hızlıca oraya doğru yürüdüm. Arabanın kapısı açıldı ve önce o iti çıkardılar. Yüzünde maske vardı. "O maskeyi kimse açmasın ben açıcam " dedim. Sonra diğer askerler geldi ve o iti alıp içeri götürdüler. Mirza'ya döndüm ve
"Ablamlar nerede? " Dedim. "Diğer minibüsteler " dedi. Diğer araç hala gelmemişti. "Diğerleri araç nerede? " Dedim. "Hastanede " dediler. "Birine birşey mi oldu? " Dedim. "Hastaneye gidelim hemen "diyerek kapısı açık araca bindim. Onlarda binince Hızlıca arabayı çalıştırdılar. İçimde çok kötü bir his vardı. Dizlerim ve ellerim titremeye başlamıştı. "Asena sakın ol " Bunları diyen Mirzaydı.  "Birşey oldu hissediyorum, hemde çok kötü " dedim.
Arabada geçirdiğim dakikalar bana ölüm gibi gelmişti. Araban hastanenin önünde durunca Hızlıca indim. Hastaneden içeriye girdim ve danışmana "Irmak Melak, Yusuf Melak ve Rüya Kızılkılınç " dedim. Başıyla onayladı ve "Üçüncü kattaki ameliyathane " dedi. Hızlıca asansörlere doğru yürüdüm ve zaten bu katta olan asansöre bindim. Hemen arkamdan da Tim bindi. Elim hala titriyordu ve ben bunu durduramıyordum.  Asansör üçüncü kata gelince Hızlıca indim ve ameliyathane koridoruna doğru yürüdüm.  O sırada ameliyathaneden bir doktor çıktı. "Siz ırmak hanım ve Yusuf beyinmi yakınlarısınız " dedi.
"Evet durumları nedir? " Dedim.
"Irmak hanım zaten geldiğinde yaralıydı. Ameliyattayken vücudunu incelediğimizde bir çok kez tecavüze uğradığını fark ettik. Kalbinde ve karnında mermi vardı. Aynı şey Yusuf bey içinde geçerli aynı şeyleri onada yapmışlar. Sadece Rüya hanım kolundan vurularak kurtulmuş. Üzgünüm ikisinide kaybettik " dedi.
Beynimden vurulmuşa döndüm. Ayaklarım geri geri gidiyordu. Birileri bana sesleniyordu ama ben duymuyordum. Koruyamamıştım, hiçbirini Koruyamamıştım.  Yavaş adımlarla duvara doğru ilerledim ve dibine çöktüm.  Bu sefer bitmişti. Ben herşeyimi kaybetmiştim. Elimle yüzümü kapattım ve derin derin nefesler aldım.
Mirza elini omzuma koydu ve "İyimisin" diye sordu. Büyük bir kahkaha attım.
Herkes bana deli görmüş gibi bakıyordu.
O kadar çok güldüm ki artık gözlerimden yaşlar gelmeye başlıyordu.
Sonra ağlamaya başladım. Deli gibi.
O kadar çok ağladım ki hıçkırıklarım hastaneyi inletiyordu. Mirza beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı "Ben yanındayım " dedi. Sonra bana sarılan kol sayısı arttı. Bir iki derken tüm Tim bana sarılıyordu. Ben bu sefer çok sağlam tükenmiştim....

Evet aslında kitap yeni başlıyor desemm

Size çok önemli birsey anlaticam.
Bugün bize annemin kuzeni gil geldi
Bu kadın Almanya'da yaşıyor buraya gelmiş.  Neyse biz mutfakta otururken bize kendi hayatından bahsetti. Benimde çok ilgimi çekti. Kendisi kuaförlük okuyormuş ama bunu Almanya da yapmak zor tabi oranının eğitim sistemi bizimkinden daha farklı. Mesela orda kuaförlük okurken erkek saçının bile nasil yapılacağını öğreniyormuşsun.
17 yaşında evlenmiş. Sonra lise  okurken  hamile kalmış.
Okulu bırakmış ama orda gittiği bir kuaför dükkanı varmış orada çalışıyormuş.  Aradan bir sene geçtikten sonra tekrar başlamış.
Tabi bir yandan okul bir yandan bebek hem ekstra temizlik işlerine de gidiyormuş. 25 yaşındayken liseyi bitirmiş insanlar onunla dalga geçiyormuş bu yaşta lisemj olur diye. Almanca konuşmayı pek bilmiyormuş yanımda sözlük taşırdım dedi bana.
Sonra başarmış kuaför olmuş.  Bana dediki eğer başarmak istiyorsan önüne engeller çıkacağını da biliyorsundur.
Ve asla umudunu kaybetme. Hayat hep bu sefer hersey bitti dediğin anda başlıyor dedi. Bende bunu sizinle paylaşmak istedim.

🖤🖤