Maisie~//Brawl stars

Tamirci~

(POV Maisie)

*Küçük bit kızken,nerdeyse 9 yaşındayken,küçük bir evde yaşıyordum..Pek paramız yoktu ama annem,babam ve ben mutluyduk.Babam bir tamirciydi,araba tamircisi.Ve annem bir ev kadınıydı..Hep babam araba tamir ederken onu izlerdim..Nedense onu izlemek hoşuma gidiyordu..Böyle bir günde,babam garajda tekrardan araba tamir ediyordu.Bende kapı eşiğinde oturmuş sessizce ve gizlice onu izliyordum ve dinliyordum..Babam herzaman şarkılar mırıldanırdı.Onun sesi çok güzeldi,bu yüzden herzaman "Babam neden bir şarkıcı değil diye düşünüyordum" ve bunu düşünmekte haklıydım..Ben düşüncelerime dalmışken babam beni fark etti ve hafifçe gülümsedi*

"Benimi izliyordun prenses?"
"Huh-?"

*Babam aniden konuşunca irkildim ve ona baktım..Kıkırdadım*

"Evet!Ve ben prenses değilim!!"
"Ama bana göre öylesin.."

*Gülümsemem büyümüştü..Aniden mutfakta yemek yapan annem bana seslendi*

"Maisie!!Babanı rahatsız etme ve gelip yemeğini ye!"
"Uf.."

*Somurttum..Yemek yemekle aram yoktu..Bu yüzden baya zayıftım..Komşular/Misafirler ve annem hep "İskelet gibisin biraz yemek ye" veya "Bir deri bir kemik kalmışsın" diye beni azarlardı..Bu en  sevmediğim şeylerden biriydi..Annem tekrardan beni çağırcaktıki ona seslendim*

"Geliyorum anne!!"

*Hızlıca babamın yanına koştum.Yanağına bir öpücük kondurdum ve ona sarıldım..Oda bana Eskimo öpücüğü verdi..Ardından hızlıca mutfağa koştum..*
*Cam açıktı bu yüzden mahalledeki tüm sesler içeriden duyuluyordu ve batmakta olan güneş ışığı evin içine geliyordu..Masaya oturdum,o sırada annem yemek dolu tabağı önüme koydu*

"Tüm yemek bitecek Maisie.."
"Ama ann-"
"Aması falan yok.İskelet gibisin!Yemek yemelisin Maisie bu sağlığına zararlı!"

*Annem tekrardan beni azarladıktan sonra somurttum ve yemeği yemeye başladım..Annem hafifçe gülümsedi ve dağınık/kıvırcık saçımı okşadı..Yemeğim bitince camdan dışarı baktım ve güneşin batışını izledim..Sokakta diğer çocuklarla oynamak isterdim ama hep dışlanıyordum...İç çektim*

(Devam edecek)