Love and Lies : Van's Story

Chapter 5

biglang nanghina ang mga tuhod ko sa narinig...

"wh wh-what?" nauutal kong tanong sa kanya

"may amnesia ka Mr. Davidson, that's why may mga bagay ka na hnd naaalala." sagot nya

after all this time..
I was living my life differently..
I was living completely unaware that I have amnesia...

Ngayon ko naramdaman na parang hnd buo ang pagkatao ko..

parang andami kong nakalimutan.

My mind played with my emotions

"what if nakalimutan ko yung mga bagay na sobrang importante sakin.." bulong ko sa sarili ko

Ahhhhh!!!! this is making me crazy!!!

what if naglakad ako sa daan na hindi ko pa napuntahan pero sa totoo pala ay madalas akong dumadaan dun?

what if nakalimutan ko na yung mga taong mahalaga sakin??

owww!! shit!!! stop na Van! tama na wag mo na gawin pang baliw ang sarili mo!..

"ok I understand.. Thank you doc.." nanlulumo akong tumayo sa kinauupuan ko..

pinilit ko na ngumiti pero nangibabaw ang pagkalungkot sa mga nangyayari...

I got out of the clinic
at dumeretso ako sa bahay na kung saan ko malalaman ang mga kasagutan sa lahat ng mga tanong ko

...................

kumatok ako at pinagbukasan naman ako ng katulong nila mom

pagkapasok ay nakita ko sila na nakaupo sa may sala at nanunuod ng t.v ,

"ok ... this is it...." bulong ko sa sarili ko.

"I wont leave without knowing everything"

"go Van! God damn!! do something!"

then I approached them.

without further a do , my mouth released the most intriguing questions that I've been asking to my self.

"what happened to me?" tanong ko sa kanila with my voice being so emotionless

"huh? baby? napano ka?" nauutal na tanong ni mom

"WHAT THE HELL HAPPENED TO ME??!!" pasigaw ko na tanong

"Van calm down anak" pagkalma sakin ni dad

"No! you calm down! after all this time you fed me with lies!! ni hindi nyo man lang sinabi sakin tungkol sa aksidente!"
I broke down..
nandilim na yung paningin ko at nahampas ng kamay ko yung base na nakapatong sa table na nakapwesto sa tabi ng sofa.

"aksidente?? what are you talking about baby?"
gulat na tanong ni mom

" Dont act like you dont know mom.. please I dont wanna hate you.. " sagot ko sa kanya

"Hate us? IS THAT WHAT WE WILL GET AS RETURN FOR PROTECTING YOU?!!
Yan ba yung isusukli mo samin dahil lang ayaw kana naming masaktan?
ayaw kana naming nakikitang sinisira yung buhay mo???!!!!" sumbat sakin ni dad

natulala ako at unti unting tumulo yung luha sa mga mata ko..

"But I have the right to know the truth Dad..
You should have told me everything.. kahit ano pa yun. I know to myself na hindi ko sisirain yung buhay ko."

bumuhos na lahat ng sakit saking mga mata.
Hindi ko na matago yung pakiramdam na pinagsinungalingan ka ng sarili mong mga magulang