𝕲𝕺𝕹𝕷𝖀𝕸𝖀𝕹 𝕰𝕱𝕰𝕹𝕯𝕴𝕾𝕴

Gönlümün Efendisi 4. Bölüm

Zeynep:Cüneyd nerdeydiniz

Cüneyd:Amcamla birşey konuştuk

Zeynep:Tamam

2 saat sonra~

Zeynep ile Cüneyd eve geçer~

Cüneyd:Zeynep sökülmüş bu

Cübbesini Zeynebin eline verir~

Zeynep:Tamam dikerim ben bunu

Cüneyd farklı cübbe giyip dışarı çıkar~

Zeynep:Cüneyd nereye

Cüneyd: Levent hocanın yanına

Zeynep:Tamam şu ateş ölçeride verirsin

Cüneyd:Tamam

Cüneyd gider~

Yarım saat sonra kapı çalar~

Zeynep:Cüneyd

Meryem:Kara kuzum

Zeynep:Anne hoşgeldin

Meryem:Hoşbuldum kızım

Zeynep:Anne Cüneyd kaldığı yerden Mürşitliğine devam edebilirmiş

Meryem:Ne güzel Zeynep ben senle birşey konuşmaya geldim

Zeynep:Ne konuşacağız anne bir şey mi oldu babam mı geldi yoksa

Meryem:Yok kuzum Allah korusun ben Cüneyd hakkında konuşmak için geldim

Zeynep:Niye ki ne olmuş Cüneyd efendiye

Meryem:Kuzum sen okumaktan vazgeçtin Cüneyd uyansın öyle dedin bak şimdi Cüneyd iyileşti senin okumanada izin veriyor okusan olmaz mı

Zeynep:Anne beni yurt dışında bir yere göndermeyi mi düşünüyorsunuz yine

Meryem: Levent amcan seni Mira'nın okuluna yazdırmıştı biliyorsun açık mı ne okuyormuş sun öyle birşey ama çok fazla gitmediğin için kaydın silinirmiş

Zeynep:Anne sen bana başka birşey diyecektin Cüneydle alakalı

Meryem:Artık sana dokuna biliyormuş doğru mu bu Levent amcanada daha ilerisine gider mi diye sormuş kızım sen eğer okumazsan burda kalmaya devam edersen eline bir bebek verirler yerinde oturup kalırsın öyle

Zeynep:Korkma anne Cüneyd benim elimi tutmaktan başka hiç birşey yapamaz korkar hala korkuyor panik atak geçirecek gibi oluyor

Meryem:Eline bebek verirlerse görürsün ama bende yaşadım kızım bende küçüktüm

Zeynep:Anne ben artık büyüdüm 18 yaşına geldim hem dedim ya bişey yapamaz dokunamaz

Meryem:Kuzum ben senin iyiliğin için diyorum ama sen öyle diyorsan

Zeynep:Okuyacağım ama merak etme

Meryem:Tamam ben artık gideyim görüşürüz kuzum
Sarılır ve yanağından öper~

Zeynep annesini gönderdikten sonra ev işlerini tamamlar ardından Cüneyd gelir ama Zeynep duymaz çünkü çoktan uykuya esir olmuştur

Cüneyd: Zeynep..Zeynep

Yukarı çıkar ve Zeynebin uyuduğunu görür~
Yatağın ucuna oturur~

Cüneyd:Sende hep uyuyorsun bilmediğimi sanıyorsun ama her gün başımda beklediğini biliyorum kokundan anlıyorum o saf leylak kokun bir an olsun burnumun ucundan gitmiyor aynı annem gibi kokuyorsun serin bir leylak kokusu