When She Cries [Preview]

WHEN SHE CRIES

From here, I decided to write one shots stories here in Wattpad because I feel like I couldn't finish a single story due to my laziness and mental health issue so I'm gonna continue writing story but in one shots. If you wish to continue reading my one shot story and you felt it's a cliffhanger then you comment in the end of the chapter. I'm not seeking attention, hate comments and likes you can also follow me and I'll follow you back. I'm doing this because I love to. So please refrain from any hate comments. Feel free to leave if you don't like/love my story. Thank you so much, happy reading.

WHEN SOMEONE hurt us, we became different. Tama nga naman sila kapag nasaktan ka ng sobra o kahit gaano man ito ka 'ikli magbabago at magbabago talaga ang isang tao.

"Wala ka ng ginawa Karin kung 'di humilata buong magdamag." Napalingon si Karin ng magsalita ang Mommy niya banda sa may pintuan.

"Wala rin naman akong gagawin, Ma." Sagot 'nya sa kanyang Mommy.

"Pwede ka naman lumabas 'nak kung gusto mo pumunta ka ng concert, manood ng cine or mag travel ka."

"Sayang lang sa pera, Ma." Saad ni Karin habang nakatihaya at nakatingin lamang sa kisame.

"Ikaw bahala." Saad ng Mommy ni Karin saka lumabas ng kuwarto.

Hindi ganyan si Karin noon subrang cheerful 'nyang dalaga at mabait pa ito kung hindi lang sa isang aksidente na hanggang ngayon ay lagi niyang dala-dala at na trauma na siya kaya natatakot siyang lumabas ng bahay.

Sa edad na 17 nakapagtapos siya ng senior high STEM strand subrang talino ni Karin sa mga bagay na kapag nakukuha ang interest niya ay talagang bibigyan niya ito ng pansin at noong siya ay nag 21 nakapagtapos naman siya ng kolehiyo sa kursong computer engineering at nagtatrabaho bilang isang Database Programer sa isang company sa Canada.

Kakauwi niya lang last month at sana ngayon ay ikakasal na sana siya ngunit na cancel ito dahil sa isang mababaw na dahilan.

Nakatulog si Karin ng may sakit sa dibdib dahil sa nalaman niyang niluluko siya ng kanyang pinakamatalik na bestfriend na si Emery at ang kanyang fiancé na si Lance.

Mahal na mahal nito ang fiancé kahit na ano pa'ng gawin niya ay di niya ito basta-basta malilimutan. Matagal din naging sila na umaabot sa siyam na taon pero nasayang lang sa isang pagkakamali.

Walang nagawa si Karin kung hindi laging umiyak ng umiyak sa sakit na lagi niyang dala dala kahit saan man siya magpunta. Isinakripisyo niya ang lahat para mabigyan ng magandang buhay ang pamilya niya lalong lalo na si Lance para kanilang kinabukasan pero mukhang may plano ang Diyos para sa kanya kaya sila nagkahiwalay.

Ngunit hindi niya lamang ito matanggap  subrang nasaktan siya sa nangyari na para bang kalahati ng mundo niya ay gumuho sa mga oras na yun. Hindi niya alam kung mababaliw na ba siya or mamatay sa sakit.

"Good evening, Dad! Guess what?" Excited na tanong ni Karin sa kanyang ama habang pababa ng eroplano. Hindi niya sinabi sa kanyang pamilya na uuwi siya kahit ang kanyang fiancé na si Lance ay hindi niya sinabihan.

"Hello 'nak! Kumusta ka diyan sa Canada kailan ka ba uuwi ha? Miss na miss kana ni Daddy." Saka natawa ang Ama.

"You won't believe it, Dad." Ngising saad niya.

"I won't believe' what?" Takang tanong ng Ama niya.

"I'm here in Philippines!" Malaking ngiti niyang sinabi.

"Y-You're k-kidding right?" Utal utal pang tanong ng Ama niya sa kanya mukhang hindi nga ito makapaniwala sa biglaang balita nito.

"Yes Dad. I'll be there." Saka niya ibinaba ang tawag at mabilis na sumakay ng taxi.