Przy niektórych jestem taka papuga emocjonalna.
Wiecie, taka trochę nie za bardzo normalna.
Chodzi mi o to, że do niektórych ludzi mam empatii od groma.
Za to do niektórych jestem zimny i pusty jak słoma.
Jak ktoś bliski mi płacze, to ja płaczę z nim.
Jak się śmieje, to ja razem z nim.
Jak ktoś coś przeżywa, bo stracił kogoś mu bliskiego,
Ja przeżywam razem z nim, mimo że to nie znałem pana tego.
Taka papuga emocjonalna to się chyba nazywa empatia.
Choć długo myślałem, że u mnie w życiu występuje raczej apatia.
Ale tak to jest, że człowiek w życiu zmienia się jak pogoda na świecie.
To, że padało, nie znaczy, że teraz słońce nie przecież jesteśmy na lecie.
CZYTASZ
Moja droga
PoetryOstatnie dni, tygodnie i miesiące były pełne zmienności, z jednej strony ciekawe, z drugiej - czasami monotonne. Brak pisania odbierał mi trochę radości, ale z drugiej strony pozwolił na zebranie nowych doświadczeń i refleksji. Teraz nadszedł moment...
