YAKAMOZ'DA "Matem"

GİRİŞ

YAKAMOZ'da "Matem"
🌊

Öncelikle hepinize merhaba ❤️‍🩹
Bu kitabı canımdann bile çok sevdiğim arkadaşlarımla eğlenmek için yazıyoruz, aslında bu senaryo üstüne arkadaşım Nursu'yla beraber çok düşündük. Klişelikten uzak tutmaya çalıştık ve gerçekten çok düşündük. Umarım siz de bir gün bu kitaba rastlarsanız beğenerek ve severek okursunuz❤️‍🩹

Bölümün kapak kısmına da aklınızda bir görüntü oluşması için Masal'ın modelini ekledim🕯️

Siz istediğiniz gibi hayal edebilirsiniz...

İlk kitabım olduğu için yazım yanlışlarım ve anlatım bozukluklarım olabilir.Şimdiden kusura bakmayın..⭐️

Kitap günümüzde yani 2024 yılında geçiyor. Geçmişten kesitler koyduğum zaman mutlaka üst kısımda belirtirim.

Giriş bölümümüzün şarkısı olarak Ocean Eyes'ı seçtim. Bu şarkıyı dinleyerek bölümü yazdım🩵

Umarım Masal'ın masalını seversiniz.. 📖

iyi okumalar dilerimm💓💓💓

1 Eylül 2019

Bazen boğulmak için suya ihtiyacınız yoktur, kendi düşünceleriniz yeterlidir buna. Belki de  15 yıldır kendimi boğan bendim. Ama bu artık sona ermeliydi. Ericekti de, kararlıydım artık, korkacak neyim kalmıştı ki, hem ben ölmekten korkmuyordum ki artık, yaşamak korkutuyordu beni..
Asıl hak edenler yaşamazken ben yaşamayı kaldıramıyordum, içimdeki can ağır geliyordu bana..

Şimdi burada kalbim henüz eksilmemişken her haftasonu geldiğimiz, hala kardeşimin kahkahalarının duyulduğu, annemin uzağa yüzmeyelim diye bizi uyarışlarının yankılandığı, babamın elinde poşetlerle bize bir sürü abur cubur getirdiği o sahildeyim.

Sanki babam elinde poşetlerle tekrar gelicekti..

Ya da annem çıkıcaktı bir yerden okyanus gibi saf kalbinin temizliğini gözlerinden hissedebildiğiniz o bakışlarıyla gülümseyecekti bana..

Ama gelmiyorlardı biliyor musunuz? Tam 2 yıldır onları bekliyordum.. Ben onları beklemekten hiç vazgeçmedim ama onlar da bana gelmeye hiç çalışmadılar..

Anne, baba neredesiniz? Duymuyor musunuz beni, ne kadar yorulduğumu görmüyor musunuz, neden hala bir yerden çıkıp gelmiyorsunuz?

Ya da neden beni almıyorsunuz yanınıza? Görmüyor musunuz, ben sizden daha ölüyüm,ben artık nefes aldığımı bile hissetmiyorum ki.. Hiç mi acımıyorsunuz bana..
Benim tatlı kardeşim Öykü'yü bile aldınız benden.. Hani küçükken söz vermiştiniz bana, hani anne babalar hiç ölmezlerdi? Biz 4 kişilik bir kalp değil miydik.. neden bensiz gittiniz oralara..

Biliyor musunuz? Size söz veriyorum bugün kavuşacağız. Sizi o kadar özledim ki, ama söz size kızmayacağım.. hiç bir şey söylemeyeceğim.. siz de lütfen alın beni yanınıza..

🌊

O güzel buz mavisi gözlerinden birer birer yaşlar aktı Masal'ın. Bu sefer üzüntüden çok mutluluk gözyaşlarıydı bunlar, 2 yıl sonra ilk kez mutluydu belki de, çünkü ailesine kavuşmaya çok yaklaşmıştı şimdi .

15 yıldır süregelen bir hikayeyi bitirmeye gelmişti Masal. Hiç olmadığı kadar kararlı hissetti kendini, yakamoz Masal'ı selamlarken o son bir kez bu manzaraya baktı..baktı ve tekrar baktı, gökyüzü ne kadar da güzelmiş diye iç geçirdi. Bilmiyordu ki o bir yakamoz kadar güzeldi,o yakamozun ta kendisiydi.