Gerçekten odamın her yeri kandı.Çığlık atarak gözlerimi kapattım.
Odama annemin girdiyini duydum.
"Kızım noldu?"Dediyini duydum.Ben hala gözlerimi kapatıyordum.Açmak istemiyordum.
"Anne ne demek noldu görmüyormusun odamın her yeri kan."dedim ağlayarak.
"Nur ne saçmalıyorsun sen ne kanı?"Annemin bunu demesiyle gözlerimi yavaş-yavaş açmaya başladım ve şok oldum.Gitmişti.Gerçekten odam tertemizdi.
"Ama..."diyerek kekeledim.
"Gördünmü? Hiç bir şey yok.Fazla korku filmi izliyorsun.Bir daha olursa haber ver seni psikoloqa götürelim."deyip sinirli bir şekilde odadan çıktı.
Belki de gerçekten fazla korku filmi izliyorumdur.Belki hepsi benim hayal gücümden ibaretti.Tüm bu düşüncelerimden kurtulup salona indim.
Saat 1'i geçiyordu.Babam işten gelmişti ve hepimiz uyumaya hazırlanıyorduk.
Saat 2'di ve ben artık yatağımda internette oyalanıyordum.Telefonumu kenara koyup uyumaya çalıştım.Bir kaç dakika uykuya dalmıştım sanırım.
Boğazım tamamen kurumuştu.Su içmek için aşağıya indim.Tam merdivenlerden iniyordum ki babamın telefonla konuştuğunu duydum.Annemse yanında endişeli şekilde öylece duruyordu.
Biraz durup dinlemeye başladım.
"Abi ne demek kumar oynadım?"Bu babamın sesiydi.
"Hayatım..."Annem hala endişeliydi ve bende endişelenmeye başlamışdım.
"Abi ortaya koymaya bir şey bulamadın mı sen ha?"babam artık bağırmaya başlamıştı.
"Hayır abi senin buna hakkın yok."Babam artık kendini kontrol edemiyordu.Abi dediyine göre dayımla konuşuyordu.
Babam birden telefonu dayımın yüzüne kapattı.
"Ahmet noldu?"diye sordu annem endişeli şekilde.
"Abim...abim kumar aynamış."dedi babam.
"Ee?"
"Oynayıp kaybetmiş ve Nuru ortaya koymuş.Adamlar yarın kızımızı almaya gelecekler Eda."
"Ne?"diyerek annemin yere çöktüğünü duydum.
Bende şoka uğramıştım.Yanaklarımdan akan göz yaşlarını fark etmemiştim bile.
Annemle babam orada ağlarken ben de ağlayarak odama çıkmıştım ki babamın sesini duydum.
"Nur kızım bir dakikalığına buraya gelsene."
Ben de hiç bir şey olmamış gibi göz yaşlarımı silerek yanlarına gittim.
"Noldu baba,anne?"
"Otur şöyle kızım."babam karşıdakı koltuğu işaret etdi.Annemse hıçkıra-hıçkıra yerde öylece ağlıyordu.
Koltuğa doğru yaklaşıp oturdum.Babamda gelip karşımda diz çöktü.
"Bak Nur.Bizim artık ayrılma vaktimiz geldi."dedi çaresizce.
"Nasıl yani baba?Anlamadım."Bal gibi de anlamıştım ve yavaş-yavaş gözlerim dolmaya başlamıştı.
"Durumumuz sıkışık Nur.Seni kısa bir süreliğine bir yere göndereceğiz."dedi.Artık o da ağlıyordu.Bende ağlayarak devam etdim.
"Hayır baba.Durumumuz sıkışık filan değil.Hepsini duydum.Dayım bahse benimle girdi öyle değilmi? Ve kaybetti."
Annemin ağlamaları daha da şiddetlendi.Babam biraz şaşırmış gibi de olsa devam etdi.
"Evet kızım şimdi seni-"diyince sözünü keserek,"Ne baba ne?Beni nereye göndereceksiniz?Dayımdan başka akrabamımız mı var?"dedim
"Biliyorum Nur biliyorum.Ama ben bir yol bulucam tamam mı?Şimdi sen git bavulunu hazırla iki saate yola çıkmış olursun."Babam bunu diyince sinirle koltuktan kalkıp odama doğru ağlayarak çıktım.Onlarsa aşağıda ağlıyordu.
Yatağıma uzanıp başımı yastığa gömdüm ve bağırdım.
Birkaç dakika öyle kalktıktan sonra dolaptan bavulumu çıkardım ve eşyalarımı toplamaya başladım.
Yazar'dan
Nur bavulunu hazırlarken, babası aşağıda takım elbiseli bir adamla konuşuyordu.
"Bak Berk.Senin de bildiğin gibi bir tek arkadaşlarım var ve aralarında en çok güvendiğim sensin.Hani ben bir gün sen yaralıyken hastaneye götürürken söylemiştin ya 'sana borçluyum' diye.İşte o gün bu gün.Kızımı tanıdığın birine vermeni istiyorum senden.Tüm bu kargaşa bittikten sonra onu alıcaz.Bu iyiliği bana yaparmısın?"
"Tabii ki Ahmet.Sen benim çocukluk arkadaşımsın.Senin için her şeyi yaparım."dedi Berk denen adam.Daha sonraysa ikiside birbirine sıkıca sarıldılar.
"Kızım sana emanet."Dedi Ahmet.
"Bana emanet merak etme."
"Eda!Nur'u hazırsa çağıra bilirmisin?Ne kadar çabuk o kadar iyi.Ben okul kayıtlarını alıcam."
Eda yıkılmış durumdaydı.Oturduğu koltuktan göz yaşlarını silerek kalktığında birden düşecekmiş gibi oldu ama karşısındaki sandalyeye tutunarak dayana bildi.
Kadın gittikten sonra Ahmet Berk'in kolundan tutup "Ha birde...Sakın gittiğiniz yerden ne Nur'un ne de başka kimsenin haberi olmasın."dedi.
Nur'dan
Bavulumu hazırlayıp bitirdikten sonra annem odama girdi.Hiç bir şey demeden öylece yüzüne baktım.Ve birden bana sıkıca sarıldı.Sarılmasına karşılık verirken "Gitmeni istemiyordum kızım."dedi ağlayarak.Annemin babamdan daha çok mahvolduğunu anlamıştım.
"Gitmeliyim anne.Demek böyle olmalıymış.Kader işte."dedim kendimi zor tutarak.
Annem bavulumu taşımama yardım ederek aşağı indik.
Artık gitme vaktim gelmişti.Annem ve babamla vedalaşıp arabaya bindim.Karşıdaysa babamın beni tanıştırdığı Berk denen adam oturmuştu.Bu adamı nedense gözüm tutmamıştı.
Ben camdan bakarken adamın bana camdan baktığını fark etmiştim.
Artık sabah oluyordu ve biz tamamen şehirden uzaktaydık.Bu durum artık beni rahatsız etdiğinde,"Şey...Berk amca acaba beni nereye götürdüğünü söyleye bilirmisin?"diye sordum.
"Üzgünüm Nur kızım.Zaten söylesem de tanımayacaksın."diyince artık kendimi kötü hissetmeye başlamıştım ama yine de camdan bakmaya devam etdim.
Hava tutkundu ve yağmur yağmaya başlamıştı.Daha ne kadar gidecektik bilmiyordum.
Bir saat sonra,
Gelmiştik ve yağmur yağmaya devam ediyordu.Arabdan indim ve tek gördüğüm büyük bir malikaneydi.Maşallah saray gibiydi.Berk amcanın bu kadar zengin olduğunu bilmiyordum.
Yavaş-yavaş bavulumu alıp malikanenin kapısına doğru yürüdüm ve birden kaşlarım çatıldı çünkü,Berk amca gelmiyordu.
"Berk amca sen gelmiyormusun?"diye sordum.
"Yok kızım.Benim bir işim çıktı.Sen git kapıyı çal içeri gir.Seni iyi karşılayıcaklarından eminim."dedi.
Kaşlarımı çatarak,"tamam o zaman görüşürüz."Diyip kapıya doğru yaklaştım ve çaldım.
Kapıyı açan olmayınca arkama döndüm ve...Yoktu.Berk amca çoktan gitmişti.
Tekrar önüme döndüğümdeyse kapı hafif aralanmıştı.Daha fazla ıslanmamak için içeriye bir adım attım ve içime ani bir korku girdi.
Yazar'ın anlatımıyla
Nur arabadan inerken Berk denen adam arkasından garip garip bakıyordu.
Nur adama 'Görüşürüz Berk amca' derken Nur bunu duymasa da Berk arkadan Nur'a "Elveda Nur hanım"dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Vampirlerin Gecesi
Vampiro"Korkuyorum"."Neden korkuyorsun" diye söyledim iç sesime."Korkuyorum","korkuyorum","korkuyorum".Bu ses beynimde yankılanıyordu ve ben bu hissi ikinci defa yaşıyordum.Her şey bir kaç dakika içinde mahv olmuşdu.Şimdi bir şeyi daha iyi biliyordum...Her...
