..
Bileklerimden akan kirli kanlarıma inat gülümsüyorum adeta.Ruhumu bu zayıf bedenimden kurtarmanın verdiği rahatlıkla gözlerimi kapatıyorum sonsuzluğa...Yaşadıklarım geçiyor gözlerimden önünden,biraz hüzünlendiriyor beni;içimde yaşattığım küçüklüğümü.Hepsi bitse bile kötü anılarımın izleri kaldı ruhumda,belki hâlâ kanıyor yaralarım bilemiyorum,bilmek istemiyorum...Korkuyorum bakmaya bu yüzdendir yara bantlarıyla kapattım onları.Azrailin nefesini yakınlarımda hissetmeye başladım,hissettiğim acıya yorgunluğa inat tekrar gülümseme sundum,bu toprağa karışıcak olan bedenime.Benimle bu yolda çok şey katetti,ona herzaman yaptığım gibi şuan an da acı çektirsem de bunu yapmak zorundaymışım gibi hissettim.Azrail ruhumu almadan,sonsuzluğa götürmeden önce açtım gözlerimi;baktım etrafa şimdiden gelen özlemle,inceledim tek tek.En sonunda seninle çekindiğimiz fotoğrafa baktım sevgilim.Bencilliğimi anladım,anladım ve korkuyla bağırdım.Seni bu korkutucu dünya da tek bırakmak istemiştim,evet dünyanın en bencil insanıydımGözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.Bileklerimi sarmak istedim,kalktım bu yüzden.Kararan gözlerime inat,titreyen ellerime inat elime kaptığım havlularla sardım hemen bileklerimi yapabilidiğim sıkılıkta.Yardım çığlıklarımla birlikte duydun sesimi her zamanki gibi.İlk ne olduğunu anlamasan da sonrasında korkuyla biraz da anne şefkatiyle yaklaştın bana.Birşeyler söyledin ancak duyamıyordum.Azrail kapımı zorluyordu ancak açmamak için direniyordum bu sefer.Seni bırakma korkusuyla o kapıyı tutuyordum sıkıca adeta bırakamıyordum.Ellerinle yüzümü avuçladın ve o naif sesinle "Herşey iyi olacak sevgilim,canın acımıycak"dedin.Herşeyin kararmaya başlamasıyla o an anladım,azrail kapımı zorlamıyordu,tam karşımda duruyordu.Azrailim sendin ancak hoşuma gitmişti hayatımın sonunda seni görmek,rahatlatmıştı beni.Mutluydum ve mutlu birşekilde bu bedeni terk ettim sevgilim.
