තවත් එක දිගම දිග දවසක අවසානයක්.හන්තාන කඳු මුදුන් පහුකරගෙන එන හිරිගඩු පිපෙන සීතල හුළඟට ශයේන් එයාගෙ මූණ හරවගෙන හිටියෙ කිසිම හැඟීමක් නැතුව.ඒක එයා පුංචි කාලේ ඉඳලම තියන පුරුද්දක්.ඉස්සර නම් එයා බැල්කනියට වෙලා අප්පච්චිට හේත්තුවක් දාගෙන හැමදාම රෑට තරු බැලුවා.හුළගට මූණ හරවගෙන ඉඳලා මූණ අයිස් කුට්ටියක් වගෙ උනාම අප්පච්චි ගෙන් කම්මුල් දෙක චප්ප වෙලා යන උණුසුම් හාදුවට එයා හරිම කැමතියි.එතකොට අප්පච්චිටයි පුතාටයි අම්මිගෙන් හම්බෙන චොකලට් කිරි එකට එයා හරිම පෙරේතයි. හැබැයි අද වෙද්දී ඒ හැමදේම වෙනස් වෙලා! කොටින්ම කිව්වොත් ශයේන්ගෙ හැඟීම් මැරිලා!ශයේන් ට හරියටම අවුරුදු දහය ලබන දවසෙ ශයේන් ගෙ අප්පච්චි එයාව දාලා වෙන අංකල් කෙනෙක් එක්ක යන්න යද්දී ඒ සිදුවීම ශයේන්ට කොච්චර ලොකු ශොක් එකක් උනාද කියනවනං එයා නැගිට්ටෙ දවස් විස්සකට විතර පස්සේ.එදායින් පස්සේ ශයේන් කතා කරෙ එයාගෙ අම්මිට විතරයි.පුංචිම හරි හිනාවක් දුන්නනම් ඒත් එයාගෙ අම්මිටම විතරයි.හැබැයි එයා එයාගෙ අප්පච්චිට කවදාවත් වෛර කරෙ නෑ.එයාට එහෙම වෛර කරන්න තරම් දරුණු හදවතක් තිබුණෙත් නෑ.එයාට තිබුණෙ බැදීම් ගැන ලොකු කලකිරීමක්!
"එලියට වෙලා හිටියා ඇති දරුවො.පින්න අහුවුනොත් ඔයා ලෙඩ වෙයි."එළියට වෙලා හිටපු ශයේන්ට ශයේන්ගෙ අම්මා එයාගෙ උරහිස උඩින් අත තියල කීවම ශයේන් ගැස්සිලා ගියා.කොච්චර උනත් ශයේන්ට ශයේන්ගෙ අප්පච්චි ගෙ මතක වලින් එලියට එන්න හරි අමාරුයි.වෙන කොල්ලො අම්මා අස්සෙ දැවටෙනකොට ශයේන් වැඩුනෙම අප්පච්චි එක්ක.ශයේන්ගෙ අම්මා හෙදියක්.ඉතින් එයාගෙ අම්මට ශයේන් එක්කම ඉන්න හම්බුනෙ ශයේන් චූටිම කාලෙ විතරයි.උදේ 7- හවස 1.30 ආයෙම හවස 1.30- රෑ 7.00 නැත්තම් රෑ7.00 හවස 1.30 හරියට චක්කරයක් වගෙ! ඉතිං කෝ ශයේන් ට අම්මගෙ තුරුලෙ ඉන්න වෙලාවක්!
"මන් එන්නම් අම්මා ඔයා ගෙට යන්න"ශයේන් හිටපු තැනින් අඩියක් වත් හෙලවෙන්නෙ නැතුව එයාගෙ අම්මා දිහාවත් බලන්නැතුව කියද්දි එයාගෙ අම්ම ලොකු හුස්මක් එලියට දැම්මා.ටිකක් වෙලා ශයේන් දිහා බලන් හිටපු අම්මා ඇතුලට ගියෙ ඇස් වල නලියන කඳුළු වලට ඔහෙ ගලන්න දීලා.ශයේන් ගෙ අප්පච්චි ශයේන්ව දාලා ගියාට පස්සේ එයා ආපහු කවදාවත් පරණ පුරුදු බැල්කනියට එක අඩියක්වත් තිබ්බෙ නෑ.ඒ වෙනුවට බැල්කනියට යන දොරත් එයා අම්මට කියල වහල දැම්මා.
"නුවර ලස්සන වැස්සට "
ශයේන් ගෙ හදවතේ තිබුණු දරුණු තුවාලෙ වේදනාව දැනිලා වගේ අහසින් පිණි බිංදු එක දෙක මූණට වැටෙද්දි එයාට මතක් උනා හැමෝම කියන කතාවක්!!!
:
:
:
:
:
ශයේන් මන්දාර අත්තනායක (age 18)