შეყვარებული წყვილი რომლის დაშორებამაც თითქმის მთელი სკოლა შეძრა ისევ შეხვდებიან ერთმანეთს 10 წლის შემდეგ. საინტერესოა როგორ გაუგებენ ერთმანეთს მინ იუნგი და ლი ემა.
-ვისურვებდი ცხოვრებაში არ შევხვედროდით ერთმანეთს-დაიღრიალა განრისხებულმა ბიჭმა რომელ...
10 წელი, ეს უბრალოდ ციფრები როდია, ეს დროის ის უდიდესი ნაწილია რომელიც ჩვენ შესაძლოა დავკარგეთ. რამდენი რამ შეიძლება მოხდეს 10 წელში... შესაძლოა ბევრი ცვლილებები იყოს ჩვენს სამყაროში, თუმცა ყველაზე მთავარი ამ 10 წელში არის ის თუ როგორ შეიცვლებიან ადამიანები. ექნებათ თუ არა ერთმანეთისადმი სიყვარულის ან მეგობრობის გრძნობა....ან იქნებიან ისევ მტრულად განწყობილი როგორც ადრე?!
****** -საერთოდ არ მჯერა რომ ელა ჩამოდის-ეუბნება გახარებული ჰოსოკი ჯიმინს. -მეც არ მჯერა, რამდენი დრო გავიდა რაც ბოლოს ვნახეთ-ამბობს გაოცებული სახით ჯიმინი და თან ნათურებს კიდებს. -ვერ წარმოვიდგენდი იმ ამბის შემდეგ თუ ის დაბრუნდებოდა,მაგრამ ალბათ რაგაცამ იქონია გავლენა და გადაწყვიტა დაბრუნება 16 წლის იყო რომ წავიდა. -არც მე მეგონა ,მაგრამ მთავარია დღეს ის ჩვენს გვერდით იქნება. -აბა ჰოსოკ ყველაფერი მზადააა იმედია ნათურები არ დაგავიწყდა-ყვირის ბიჭი შემოსასვლელიდან, რომელსაც შავი ყუთი უჭირავს ხელში. -კი ჯუნ ყველაფერი მზადაა, ნათურებს ახლა ვამაგრებთ. შენ ის მითხარი მთავარი მოიტნე?-და ყუთზე ანიშნა -რა თქმა უნდა სხვათაშორის ისეთი ლამაზია ლამის მე ავიღე - თქვა აღტაცებულმა -კარგი აბა მაჩვენე-თქვა თუ არა ჯუნმა ყუთი გახსნა
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-ჰმ აბაა როგორია იმედია დანების კოლექციონერს მოეწონება -აბა მაჩვენეთ -გამოხტა ჯკ -ვააა მაგარია ასეთს არც მე არ დავიწუნებდი -ჰო მთავარია როგორიც შევუკვეთეთ ისეთი დაამზადეს-თქვა ჯიმინმა -კარგით გვეყო, ჯუნ ისევ შეფუთე და მის ოთახში აიტანე-თქვა ჰოსოკმა.
სამზადისი მიმდინარეობდა კიმების ოჯახი მათ მონატრებულ გოგონას ელოდა კიმ ელას,რომელიც საღამოს უკვე ჩამოვიდოდა. ყველა ისეთ აურზაურში იყო გეგონებოდა ქორწილიაო. -ჯუნ იუნგის რა ვუყოთ?ხომ ხედავ ამდენი წელი გავიდა და მაინც არ მოინდომა მოსვლა - არ ვიცი ტაე, ცალკე ეგაა სადარდებელი მათ შორის მუდამ უთანხმოება რომ იქნება. არ გახსოვს მათი დაშორება, თითმის მთელი სკოლა თავზე დაგვემხო -ხო მაგრამ მაშინ ისინიც და ჩვენც უფრო პატარები ვიყავით და შესაძლოა ვერ ვაცნო... -არა მათი დაშორება სერიოზული იყო და მორჩა ამაზე საუბარი იუნგის მოლოდ იმის გამო ვაპატიეთ ჩემი დის შეურაცხოფა რომ ამდენი ხნის მეგობრები ვართ და კმარა-თქვა ჯუნმა და საქმე გააგრძელა.
-ჯუნი უხსიათოდ მომეჩვენა -როგორც ყოველთვის იუნგიზე მოუვიდა კამათი ვერადა ვერ შეეგუა ამ ყველაფერს-თქვა ჰოსოკმა მისი ძმის შემხედვარემ. -რას ვიზავთ მხოლოდ იმედს ვიტოვებ რომ ის ორი არ გადაგვდგამს-თქვა ჯიმინმა სიცილით და მეგობრებს გადახედა.
უკვე ყველაფერი მზად. -ისე ცუდია იუნგი რომ აქ არ არის ყველაფერს გამოტოვებს -ხომ არ ჯობია დავურეკოთ მაინც ვკითხოთ-თქვა ქუქიმ -ჰაჰ მე ვერ დვურეკავ სხვებს თუ სურთ თანახმა ვარ-თქვა ტაემ. -მაცადეთ დავურეკავ-თქვა ჯიმინა და იუნგის ნომერი აკრიფა.
On phnone call
-გიმენ ჯიმინ-თქვა იუნგიმ დამშვიდებული ტონით -მინდოდა მეკითხა ხომ არ აპირებ მოსვლას? -მეღადავები ხომ? -არა სერიოზულად. -არა. -ხო მაგრამ ყველა გელოდებით -არა და მორჩა -ჩვენი ხათრით მაინც...
Call ended
-აზრი არ აქვს -თქვა ჯუნმა-ნუღარ ცდი.
-ბატონებო მგონი ქალბატონი ელა მოვიდა-თქვა გაკვირვებულმა ქალმა -ხო მაგრამ ასე მალე?- თქვა ჰოსოკმა და გარეთ გავიდა და მალე ბიჭებთან ერთად სახეზე გაკვირვება დაეტყო, როდესაც მისი სრულიად შეცვლილი და დაინახა.
