TÖRE KURBANI

12. Bölüm

"En büyük yarası abisi olan kişiler için. :)"

Keyifli okumalar

Baran kendini çok mutlu hissediyordu, canından çok sevdiği kadın uyanmıştı. Şuan normal odaya alınmıştı. Herkes odaya dolmuştu.

"Yengem nasılsın iyimisin" bu soruyu soran Hawar'dı.

"İyiyim merak etme" en son gülümsemişti. Ama gülümsemesi Dicleyi görene kadardı.

"Gecmis olsun Hejan keşke geberseydin" en son dedigini sessiz söylediğini sanmıştı ama herkes duymuştu.

"Öncelikle teşekkürler Dicle. Ölmemi isteyen çoğu kişiden birisin ama kader diyorum" en sonda abisine bakmış gülümsemişti.

"Abim iyimisin" Miran korkmuştu. Ve şuan sanki onun yaralarını sarmak istiyordu.

"Sağol Miran Ağa" ona karşı nefret hissediyordu Hejan çünkü abisi ondan nefret ediyordu ve bunu biliyordu Hejan. Aklına küçükken yaşadığı an gelmişti...

15  yıl önce...

Hejan babasını kaybedeli 1 yıl olmuştu. Evde tek dolaşıyordu. Annesi ona sevgi göstermiyor hergun evden erken çıkıp gidiyordu. Hejan bir gün abisinin odasına gitmiş orda, abisinin kitaplarını okuyordu. Abisi odaya gelmişti. Hejan korkup hemen ordan kalkmıştı.

"N'apıyorsun sen" sinirle sormuştu Miran.

"H-hiç bir şey abi be-" abisinin ona vurması ile sözü yarıda kalmıştı.

"Ne hiç bir şey lan ne hic bir şey sen gizlice benim odamda benim eşyaları mi kurcaliyorsun" sinirle sesi ciktigi kadar bağırıyordu Miran.

"Özür dilerim ben.." sesi olabildiğince sessiz çıkmıştı.

"Keşke babam yerine sen ölseydin de kurtulsaydık senden"

Keşke babam yerine sen ölseydin..

Hejan abisinin bu dediğinden sonra odasında koşa koşa gitmişti. Ağlıyordu, onu sevmeyen abisinin dedigi sey yüzünden ağlıyordu...

Günümüz..

Hejan aklına gelen an ile gözleri dolmuştu.

"Sevgilim iyimisin" ellerini okşarken sormuştu Baran.

"İyiyim yok bir şey" titreyen sesi ile konuşmuştu. Sonra abisine dönmüş abisine bakıyordu.

"Abi" dedi, ondan nefret ediyordu ama yine abi diyordu.

"Efendim canım" Miran Hejanı çok kırmıştı biliyordu ama düzeltmek istiyordu.

"Ben 7 yaşındayken bana ne demiştin hatırlıyor musun? Babam öleli 1 yıl olmuştu" en sonda sesi yine titremişti ve gözleri dolmuştu.

Miran susmuştu hiç bir şey demiyordu.

"Güzelim iyi hissetmiyorsan eğer-" karısının kötü oldugunu görüyordu Baran. Sözünü kesen şey Hejan'ın konuşmaya başlamasaydı.

"Yok İyiyim ben merak etme. Abi hatırlamıyorsun değil mi? Ben hatırlatayım. Ben o gün odanda kitaplarına bakıyorum diye sen bana 'keşke babam yerine sen ölseydin' demistin o an o gece çok ağlamıştım ben senin yüzünden" en son dolu gözleri ile gülümsemişti.