cool kids dont love //destiel ✔️

confusion

Bakış açısını değiştirmişim, neden bilmiyom djdjxklzlz

Cennette gibi hissettiği birkaç dakikanın ardından geri çekildi Dean. Yaptığının yanlış olduğunu ve büyünün birazdan biteceğini bilmesine rağmen dilini dudaklarının üzerinde gezdirdi, Castiel'i biraz daha hissetmek ister gibi. Sonuçta az önce onun tadına bakmıştı, değil mi?

Sadece bir saniyeleğine gözlerini kapayıp bir öpücüğün nasıl bu kadar mükemmel hissettirebileceğini düşündü. Sadece bir öpücüktü işte, karşılık bile alamamıştı. Nasıl küçük bir çocuk gibi masum ve huzur dolu olabiliyordu?

Gözlerini yavaşça araladı Dean ve gözleri sonuna kadar açılmış, hayretle kendisine bakan Castiel'i gördü.

"Üzgünüm," dedi gözlerini kaçırıp. Aslında ruh hali söylediğinden çok farklıydı ama durumu bir şekilde kurtarması gerekiyordu değil mi?

Hiçbir cevap yada ses duyulmayınca "Birden gelişiverdi, gerçekten üzgünüm."  diye devam etti Dean.

Castiel sandalyeden kalkıp ondan uzaklaştığında hüznü hissetti tüm benliğiyle, zaten kısa bir süre sonra "Artık gitsem iyi olacak," cümlesi doldu kulaklarına.

Gitme  demek istedi, burda benimle kal.

Ama söyleyebildiği tek şey "Tamam o halde," oldu. "Seni eve bırakayım."

Genç adam ayağa kalkıp korkuyla Castiel'in karşısına geçti. Korkuyordu, onun gözlerinde görebileceği duygulardan ve göremeyeceklerinden.
Aşk dolu bakan maviler göremezdi mesela, istediği bu olsa bile.

Castiel neredeyse fısıltıyla "Kendim gidebilirim." dedi. "Sen zahmet etme."

Dean endişeyle gözlerini mavilere çevirip elini ensesine götürdü. "Sorun değil, işim yok zaten."

Bu garip ortamdan kurtulmak adına odadan çıkıp aşağı indi, sadece birkaç dakika önce gayet eğlenirken şimdi sessizlik sarmıştı etrafı.

Askıdan ceketini alıp arabasına doğru ilerledi, Castiel'e ikinci bir seçenek bırakmak istemiyordu ve onunla daha çok zaman geçirme fırsatını da geri tepemezdi.

Arabaya binip onu beklemeye başladı, gelirdi değil mi?

Gerginlik içinde direksiyonu sıkıca tutup parmaklarıyla ritim tutmaya başladı Dean. Hissettiği sıkıntı gittikçe artıyordu, neyseki Castiel yolcu koltuğuna oturdu ve Dean rahatladığını fazlasıyla belli eden bir nefes verdi boşluğa.

"Bence gayet güzel geçti, gerçekten iyi anlatıyorsun." dedi Dean, böyle soğuk olması hoşuna gitmiyordu.

Castiel "Evet ve garip bir gündü."  diye ekledi sessizce.