Falling Behind/ Kaisoo

Things I couldn't say.

Günlerim sıkıcı ve rutin geçerken tek eğlencem fırınımın bir lisenin önünde olmasıydı. Gerçi onlar da her şeye geç kaldığımı gözüme sokarak 2 pipetli milkshakelerini içerler, arkadaşlarıyla Monopoly ve Tabularını oynarlardı. Lisede bunların hiçbiri dikkatimi çekmezdi. Ailemin istediği gibi çalışır durur, kendimi hapsettiğim kitaplarla başka dünyalar hayal ederdim. Tabi bunların hepsi üniversite sınavında mide bulantıları ve anksiyete olarak geri döndü ama o zamanlar öyleydi işte. O kadar çalıştıktan sonra çakılmak ağır geliyordu ama artık buna üzülmek için düşündüğünüzden daha yaşlıyım. Neredeyse 14 yılı devirecektim ve 32 yaşında kendi fırınıma, kendi evime sahiptim.

Arkadaş konusunda hala biraz sorun yaşıyorum ama lisede tanıştığım Chanyeol yıllar boyu peşimde dolaşıp "Neden bu kadar sessiz" olduğumu sormadan duramadı. 16 yıllık tanışıklığımız onu yakınım olan tek insan yapıyordu ki bu yakınlık olayı ailemi de içeriyor.

E peki neler oldu da Chanyeol ailemden bile yakın olan birisi? Bunun için 5 yıl önceye gidiyoruz. Aşırı sessiz bir akşam yemeğinin ortasında onlara fırın açacağımı söylediğimde konuşmayı bıraktık. Çünkü aileme göre üniversite sınavında çakılmam bir yere kadar hayal kırıklığıydı, "Belki eğlenceli olur." diye gittiğim gastronomi bölümünden sonra en azından yüksek kalite bir şef  olmam gerekiyordu ve ben "Lisenin önünde fırın açacağım." diyerek kendimi satacağım demişim gibi bir tepki aldım.

Abim 36 yaşında kaliteli ve herkesin önerdiği bir doktor, kız kardeşim 25 yaşında geleceği açık bir mimardı. İkisinin de düzenli ve müthiş giden ilişkileri, ailemin gözündeki başarısızlığımı orta seviyeden geri zekalı seviyesine düşürmüştü. Sanki herkes beni geriye doğru fırlatıp atmış da  gözlerine bir daha değmemek için ekstra bir çaba harcıyormuşum gibiydi.

Chanyeol ile yakın olma sebebimizin çoğu zaman onun sınırları aşması olduğunu düşünüyorum. Diğer sesli arkadaşlarının yanında, büyük kulakları sağır olmaya başlamış da çözümü sessiz biriyle takılmakta bulmuş olduğunu sanıyorum ama ona sorsan beni cidden seviyor ve onu en çok anlayan benim. Bunu kısaca "rehabilitasyon almak yerine dinlendiğini sandığı bana anlatmayı tercih ediyor" şeklinde yorumluyorum. Hiç mi onu dinlemiyorum? Hayır, bazen cidden dinliyorum çünkü biliyorum ki itfaiye ekibinde çalışmaya başladığından beri düşündüğünüzden daha kötü şeyler gördü.

Ben sadece onun flörtlerini, gruplu içme tekliflerini ve itfaiye şubesinin hemen yanındaki apartmanda komşusu olan kedili çocuğu yani yarı zamanlı çalışanım Baekhyun'un ne kadar rahatsız edici olduğunu duymak istemiyorum. Çünkü biliyorum ki flörtleriyle konuşmayı en fazla 1 hafta sürdürebilecek, gruplu içme aktivitesi düşündüğünüzden sıkıcı ve kötü geçecek ve Chanyeol ile Baekhyun arasında kendilerinin de fark etmediği bir flört bulutu var.

Bunların hepsi geride kalmışlığımı 3x boyutta büyütmüş de üstüme doğru koşturuyorlarmış gibi hissettiriyor. Soracaksın, sen hiç mi flörtleşmedin? Sanırım evet, bilmiyorum. Aslında biriyle flörtleşmiş olabilir miyim, yanlışıkla da olsa diye düşünüyorum ama sanırım cevap yine bilmiyorum olacak. Kısaca hayatımdaki kimse kendisiyle sevgili olacakmışım ya da romantik bir şeyler yaşayacakmışım gibi hissettirmedi.

Daha doğrusu ben çok konuşamadım insanlarla, kaçtım ve sanırım kaçmaya da devam ediyorum ama çalışıyorum, deniyorum. Farkettiyseniz bugün de olduğu gibi bütün zamanımı düşünmeye, sanmaya ve bilmeye harcadım. Düşündüklerimi gerçekleştiremedim, sandıklarım gerçekleşmedi, bildiklerimi anlatamadım. O yüzdendir belki geride kalmışlığım, anlamıyorum bir duygunun nasıl bu kadar güzel hissettirebileceğini. Herkes "Aşk böyle ya da şöyle." gibi açıklamalar yapıyor, şarkılar söylüyor hepsinin ağzından ayrı ses çıkıyor. Bir duygu seni bu kadar dibe batırabilirken aynı zamanda nasıl bulutlara çıkarabilir?  Nasıl bahar kadar sıcak ve serin olabilirken kış kadar yok edebilir? Bunları ben demiyorum, insanlar söylüyor ama bir gün anlayabilirsem size de anlatmaya çalışırım.