Η εκδίκηση της Τζισού

Έκθεση ζωγραφικής

Μα τι τους έχει πιάσει όλους και με έψαχναν όταν έλειπα γιατί; για ποιο λόγο; για να μου πουν για άλλη μια φορά εσύ φταις; όπως με κατηγόρησε η μητέρα μου ή για να πουν τα λόγια της παρηγοριάς; για αυτό έφυγα από την Κορέα, γιατί δεν άντεχα να ακούω τα ίδια και τα ίδια. Δεν με άφηναν να νιώσω τα αληθινά μου συναισθήματα και αυτό είναι κάτι που θα μετανιώνω για όσο ζω, με τον γυρισμό αποφάσισα πως θα δείχνω τι είναι αυτό που με ενοχλεί και τι όχι. Δεν θα έχω δεύτερες σκέψεις και όταν πάτησα το πόδι μου στην Σεούλ δεν έτρεξα να επισκεφτώ τους γονείς μου, όπως μου έκλεισαν την πόρτα τότε έτσι τους την έκλεισα και εγώ τώρα! Οικογένεια για μένα είναι η Γιούνα που ναι μεν ήταν θυμωμένη επειδή έφυγα αλλά όταν γύρισα ήταν εκεί να με ακούσει και η Γεόν - Α που με αγκάλιασε σφιχτά σαν να μην υπήρχε αύριο αυτές οι δύο είναι η οικογένεια μου και πάντα θα είναι γιατί δεν σκοπεύω να τις αφήσω ξανά! Ο Σανγκ - κιουνγκ συνέχισε να μιλάει λέγοντας μου πως τώρα που με ξανά έβλεπε ήταν ευκαιρία ώστε να μου δώσει κουράγιο, το έβλεπα στα μάτια του λυπόταν πραγματικά. Έπεσε μια αμήχανη σιωπή ανάμεσα μας' δεν ξέρω αν θα μπορέσω κάποτε να αποδεχτώ πλήρως το γεγονός ότι δεν θα την ξαναδώ ποτέ αλλά δεν θα κλειστώ στον εαυτό μου! Θα συνεχίσω να εργάζομαι για το όνειρο που μοιραστήκαμε, είμαι σίγουρη ότι θα της άρεσε. Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του εντυπωσιασμένος από τα λόγια μου.

Αλλά καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένες γιατί πολλοί θα αρχίσουν να λένε πολλά, δε μπόρεσαν όλοι να προχωρήσουν μέσα σε αυτούς τους έξι μήνες και η επιστροφή μας θα κάνει τους ανθρώπους να μιλήσουν ακόμα περισσότερο. Έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου επιτρέποντας μου να μυρίσω το απαλό άρωμα του, ήταν λεβάντα! Μια αδύνατη ακτίνα φωτός έπεσε στον Σανγκ -κιουνγκ η τέλεια επιδερμίδα του χάλασε από μια κηλίδα ατημέλητου concealer κάτω από το μάτι του. Αναποδογύρισα την τσάντα μου ψάχνοντας για το συμπαγή καθρέφτη που διαθέτω πάντα στο εσωτερικό της - ο ίδιος κοίταξε την αντανάκλαση του λέγοντας πως ήρθε η ώρα να τσακωθεί με τον άνθρωπο που είχε αναλάβει να τους βάφει ελάχιστα ίσα - ίσα για να μην τους καίει το δέρμα τα δυνατά φώτα που πέφτουν πάνω τους.

«Λοιπον θα σταματήσω να εμποδίζω την πρόβα σου..»

Ο τόνος στην φωνή του ακούστηκε ειλικρινά ψυχρός, με άψογη χάρη ίσιωσε τον γιακά του και κατευθύνθηκε προν την πόρτα, λίγο πριν χαθεί από το οπτικό μου πεδίο χωρίς να γυρίσει προς το μέρος μου άφησε την φωνή του να ακουστεί μέσα στην αίθουσα. Όταν άκουσα πως θα έπρεπε να δουλέψουμε τόσο σκληρά όσο ποτέ άλλοτε εάν θέλαμε να κερδίσουμε ήταν σαν να άκουσα παράλληλα μια δοκιμασία, ένα challenge' ξέρω πως μας θεωρεί αξίες αντιπάλους και αυτό τολμώ να παραδεχτώ την αλήθεια πως είναι τιμητικό για αυτό άλλωστε κι πάντα τον σέβονται οι υπόλοιποι από την ομάδα του, έβγαλα ένα μικρό γέλιο αλλά ο ίδιος παρέμεινε απαθής.
ήταν τρομακτικό αλλά παράλληλα με έκανε να σκεφτώ τι άλλο είχε αλλάξει όλον αυτόν τον καιρό - πόσο μακριά θα πρέπει να πάμε για να αποκαταστήσουμε την παλιά μας φήμη' λίγο αργότερα τα δύο κορίτσια δείχνοντας ενθουσιασμένες μπήκαν στην αίθουσα ενώ η μαντάμ Παρκ τις ακολουθούσε. Η μάνατζέρ μας ανακοίνωσε πως ήταν βραδιά των εγκαινίων μιας έκθεσης τέχνης, η αφρόκρεμα της κοινωνίας θα ήταν όλοι εκεί και είχαμε προσκληθεί, κάποια στιγμή σταμάτησε να μιλάει και με κοίταξε.. δεν ξέρω πόσα δευτερόλεπτα πέρασαν ώσπου να μου πει ότι μίλησε με τον παραγωγό για να με προσθέσει στην λίστα των καλεσμένων.