Beklenmedik Aşk

Evden Kaçış

"Yağmur gel buraya.Sana diyorum çabuk geeeel" Babam olacak adam her zaman ki gibi içip içip bana sataşmakla uğraşıyordu. "Efendim baba" diye odamdan salona yol alırken bu adama iyi davranmak için kendime "Sakin ol yağmur,ne diyecekse desin sonra her zaman ki gibi odana çekilirsin" diye kendimi sakinleştirmeye çalışırken salona varmıştım. "Biliyor musun Yağmur..?" içkili olduğu için arada sırada ağzını şaplatıyordu. " İçinden bana o kadar küfür etmene rağmen.." ağzını üç kez şaplattıktan sonra "Yüzüme karşı iyi davranıyorsun" içine derin bir nefes aldıktan sonra "Tıpkı onun gibi!" derken bağırmaya başlamıştı "Evet, evet onun gibi" derken ayağa kalkıp üstüme doğru yürümeye başlamıştı. Bu hareketi beni korkutsa da susmaya devam ettim. "Aynı annen gibi iki yüzlü ve yalancısın". Yüzümde bir acı hissettim ve hemen ardından yere yığılan bedenime baktım elim yanağıma giderken kafamı ona doğru çevirdim. Bana vurmasının verdiği ani şokla konuşamıyordum, dilim tutulmuştu sanki, bana her zaman hakaret eder, kızar hatta söverdi ama ilk kez vurmuştu. "O da beni sevdiğini söylerdi" diyerek yere oturdu."Beni hiç bırakmayacağını" derken sesi boğuk çıkmıştı."Beni terk etmeyeceğini" derken gözünden bir kaç yaş aktığını görmüştüm, yaşlar akar akmaz hemen elinin tersiyle silip hışımla ayağa kalktı"Ama bak yok,gitti".Sinirle nefesini dışarıya verdi.İşaret parmağıyla beni işaret ederek"Ve sen" bir adım atarak bana yaklaşırken bende yerden kalktım."Senden nefret ediyorum" bana küçümseyen gözlerle bakmaya devam ederken"Çünkü sana baktıkça anneni hatırlıyorum"dedikten sonra evden dışarı çıktı.Bu sözleri hak edecek hiç bir şey yapmamıştım.Babam olacak adamın arkasından deli gibi bağırmaya başladım."Lanet olsun, bıktım artık senden ve bizi iki sene önce terk edip giden annemden de".Odama doğru yürümeye devam ederken, annemin bizi terk edip gitmesinden üç ay sonra bende bir kaçış planı hazırlamıştım. Bunun için okul çıkışları part time çalışıyordum.Odama geldiğimde paralarımı sakladığım dolaba doğru yürüdüm.Dolabın kapağını açıp paralarımı sakladığım yerden aldım.Hemen ardından yatağımın altında duran valizimi çıkardım.Ne çok büyük, ne de çok küçük, orta boyda olan valizime eşyalarımı koymaya başladım...

Eşyalarımı koyma işi bittiğinde çanta taşımak istemediğim için paramdan bir miktar cebime sıkıştırdıktan sonra parayı da valizin içine koydum. Odamdan çıktıktan sonra evin kapısına doğru yürümeye başladım.Kapıya geldiğimde arkamı dönüp son bir kez baktım.Ne çok olay yaşamıştık bu evde şimdi ise anılarımı bu evden dışarı adım attığımda unutmayı planlıyordum.Sanki annem ve babam daha önce hiç olmamış gibi davranacaktım.Kapıyı açtıktan sonra valizimle birlikte evden çıktım.Biraz yürüdükten sonra bir taxinin geldiğini gördüğümde elimi taxsicinin durması için kaldırdım. Taxi durduğunda,Taxici arabadan inip valizimi bagaja koyarken bende arabaya bindim.Taxici arabaya bindikten sonra"Otogara Lütfen" dedim. Adam aynadan bana bakarak "Tabi hanfendi" dedi. Yarım saat sonra otogara varmıştık taxiciye parasını verdikten sonra arabadan indim, adamda hemen ardımdan arabadan inip valizimi verdi, adama teşekkür ettikten sonra bilet almak için biletcinin yanına doğru yürüdüm."Pardon ben bilet alacaktım" orta yaşlarda kısa ve siyah saçlı adam "Nereye Gidecektiniz?" dediğinde "İstanbula" diye hemen cevapladım."70 tl" dedi elindeki bileti uzatırken,parayı verdikten sonra"Gideceğiniz otobüs 7/A Blokta" gülümseyerek kafamı sallarken "Teşekkürler" dedim ve gideceğim otobüsü aramaya başladım.Sağımda 1/A ve 1/B Blok, solumda 2/A ve 2/B Blok derken sonunda 7/A bloğu gördüm. Otobüsün yanına geldiğimde çalışanlardan biri elimdeki valizi alırken "Biletinize bakabilir miyim?" dedi.Elimdeki bileti gösterdiğimde "9 numaralı koltuk" dedi ve valizime 9 numarayı yapıştırdı. Otobüsün içine girdiğimde tüylerim diken diken oldu. Küçüklüğümden beri otobüse bindiğim zaman midem bulandı ve her zaman ki gibi otobüsün iğrenç kokusu midemi bulandırıyordu. 9 Numaralı koltuğu bulduğumda hemen yerime oturdum ve cam kenarı olduğu için Allah'a şükrettim. Muavinlerden birine "İzmir'den İstanbul'a kaç saatte varırız acaba?" diye sorduğumda "Gece bir buçuk gibi orda oluruz" saatime baktığımda daha altı buçuk saat olduğunu gördüğümde uyumaya karar verdim ve gözlerimi yavaşça kapattım.

Arkadaşlar Öncelikle Zamanınızı ayırıp okuduğunuz için hepinize teşekkür ederim birinci şahıs anlatımından yazmakta biraz zorlanıyorum o yüzden kusura bakmayın. Hepinizin kırıcı olmadan eleştirilerinizi bekliyorum :) Resimdeki Yağmurumuz :) :*