Forever You

~2~

Hastanelerden gerçekten nefret ediyorum. Jongin taksiye bindiğimiz andan beri sürekli bileğime bakıp duruyoru.
-Soo gerçekten sakarın tekisin
-Bunu bana söyleyen merdivenlerden kıçının üstünde sekerek düşen Kim Mal Jongin mi ?
-Ahh her neyse o da senin suçun bi kere hıh
-Jongin gerçekten sanılanın aksine çocuk gibi olduğunu biliyorsun değil mi ? Bu hallerini sadece ben gördüğüm için şanslısın
-Soo gerçekten sandığının aksine gereksiz konuştuğunu biliyorsun değil mi ? Bunları sadece ben duyduğum için şanslısın
Yaklaşıp burnumun ucuna küçük bir öpücük kondurdu bunu ne zaman yapsa gözlerim şaşı oluyordu ben bu hareketi yüzünden şoka girmişken Jongin yol boyunca dokundurmadığım bileğime dokundu ve taksideki amcanın yüzünü buruşturmasını sağlayacak şekilde bağırıp ağlamaya başladım. Jongin ağlamamı sevmezdi ve gerçekten ağlayınca çirkinliğimin üstüne çirkinlik katardım ama canım o kadar çok acımıştı ki gözyaşlarım durmuyodu piç gözyaşları umarım geberirsiniz ben içten içe sövmemi gerçekleştirirken Jonginin bana yaklaştığını farkedememiştim. Gözyaşlarımla ıslanan yanaklarımı öptü ve parmaklarını gezdirdi bu hareketiyle susmuştum. Taksi hastanenin önünde durduğunda beni kucağına aldı ve yürümeye başladı bende kafamı boynuna gömüp kokusunun tadını çıkarıyordum. Bi insan nasıl kokusuna aşık edebilir lanet olasının tapılası bi kokusu vardı
-Soo sen kilo mu verdin ? Zaten sıska bişeysin şuna bak 11 yaşındaki kuzenim senden daha ağır. Bundan sonra yediklerini kontrol edip sana bol bol yemek yedirmeliyiz.....
Gibisinden şeyler söylerken mayışmıştım ama yinede konuştum
-Jongiiin kuzenini de mi kucağına alıyorsun ?
Kaşlarımı çatarak sorduğumda buna gülümseyip kaşlarımı elleriyle yukarıya itmişti.
-Hayır kıskanç Soo'mu alıyorum sadece
-Aferin Jongin-ah
Gülümseyerek etrafıma bakma gereği duyduğumda çoktan ortopedi doktorunun kapısının önündeydik ve gerçekten öküz gibi korkuyordum içeri girdiğimizde doktor Jongine sedyeyi göstererek
-Oraya oturtabilirsiniz
Dedi. Jonginin gömleğini tuttuğum ellerimi daha da sıkılaştırdım. Bırakmasını istemediğimi anlamış ve bana bakıp sorun yok dercesine gülümsemişti
-Kucağımda kalabilir sanırım değil mi ?
-Ohh tabiki kucağınızda kalabilir küçük sevgilinize çok dikkat ediyorsunuz sanırım
-Ahh evet küçük sevgilime çok dikkat ediyorum
Küçük sevgilimi bastırarak söylediğinde kesinlikle kalbimin durduğunu hissetmiştim. Doktor ayağa kalkıp oturduğumuz, doğrusu Jonginin oturduğu benim de kucağına oturduğum sedyenin önüne geldi ve işaret ettiğim bileğimi incelemeye başladı
-Röntgen istiycem ama burkulmuş gibi gözüküyor. Kırık olduğunu zannetmiyorum
Bilgisayarda bişeyler yaptıktan sonra bizde odadan çıkıp röntgen çektirdik. Gerizekalı hemşire bozuntusu kızlar Jongin'e sarkıyordu ve Jongin de bundan gayet memnundu, tamam böyle bir şey yüzünden Jongin'e kızamazdım onun hiçbir şeyi olmuyordum derin bi nefes aldım fakat elimde olmadan Jongin den uzak duruyordum tabi kucağında ona ne kadar uzak olabiliceksem artık. Tekrar doktorun yanına girdik ve bileğime bi aparat gibi bişey taktı çıkarmamam ve fazla yürümemem gerektiğini söyledikten sonra okul için rapor yazdı ve çıkış işlemlerini yapıp taksiye bindik
-Soo neden benimle konuşmuyorsun ?
-Uykum var Jongin
-O zaman burada uyu
Beni kucağına oturttu ve başımı göğsüne yaslamamı sağladı, gerçekten bu şekilde ölmek istediğimi hissettim saçlarımla oynamaya başladığında çoktan uyumaya başlamıştım

**Biraz sıkıcı gittiğinin farkındayım şu sıralar karanlık ruh modundayım ve bu şekilde yazarak kendimi mutlu ediyorum içimdeki ruhu değiştirmem dileğiyle diğer bölümlerde görüşürüüz ^^**