უკვე მერამდენე საღამოა რომელსაც თეთრად ვათევ აღარცკი მახსოცს, უკვე დიდი ხანია სათვალავი ამერია.
არცერთი საღამო როდესაც თვალი მომიხუჭავს არყოფილა ჩემთვის მშვიდი.
ნუთუ ესა ჩემი ბედი? უკვე დილის 9 საათია ისევ კედელს ვაშტერდები და ვფიქრობ, რატომ მე? ამხელა ტკივილის არავინ იმსახურებს არავინ! მაგრამ ალბათ მე ვიმსახურებდი...
დედაჩემი სიმსივნით გარდაიცვალა როდესაც 7 წლის ვიყავი. მამაჩემი კი ერთ წელიწადში მეორედ დაქორწინდა საზიზღარ ქალზე, რომელიც იმდენად დაუნდობელი იყო რომ მედა ჩემს დას რომელიც ჩემზე მხოლოდ სამი წლით იყო დიდი სასტიკად გვცემდა, ერთდღეს როდესაც მამაჩვენი მივლინებიდან დაბრუნდა სადაც დაქორწინებიდანვე მალევე წავიდა, დაინახა უსულო სხეული იატაკზე ეს ემა იყო, ჩემი გამბედავი დაიკო ის, რომ არა იმ დღეს მის მაგივრად მე მომხვდებოდა ის ვაზა თავში და მე ვიწვებოდი მიწაში...
ეხლა ვნატრობ რომ ეს მომხდარიყო და მის მაგივრად მე მომკვდარიყავი...
მამაჩემმა ამას ვერ გაუძლო ის ქალი მოკლა და მერე თავი ჩამოიხრჩო, ის კი თავზე ჩამოცმული ყულპით მე ვიპოვე ოთახში 9 წლის ბავშვუსთვის ეს ძალიან ძალიან დიდი სტრესია...
მაგრამ მე ვეცადე მართლა ვეცადე ბედნიერი ვყოფილიყავი, მყავდა მეგობარი რომელიც დასავით იყო ჩემთვის ის კი ერთერთმა მანიაკმა იმსხვერპლა.
მე სერას მივაკითხე სახლში, კარებს არ მიღებდა გასაღები მეც მქონდა და როდესაც შევედი მისი უმწეო სხეული დავინახე საშინელ მდგომარეობაში იატაკზე ეგდო.
და ეხლა თქვენ მითხარით თქვენ ამყოველივეს შემდეგ მშვიდად ძილს შეძლებდით? მშვიდად ძილს კიარა სიცოცხლესაც ვერ შეძლებდით!
მეც ძალიან ბევრჯერ ვცადე სუიციდი მაგრამ არ გამომივიდა, იმდენად გამოუსადეგარი და უმწეოვა ესეც ვერ შევძელი, საწყალ დეიდაჩემს იმდენჯერ მოუწია ჩემი სისხლის გუბიდან ამოთრევა უკვე ფსიქიკა შეერყა.
მეცოდება მაგრამ არშემიძლია ეხლა მასზე
ფიქრი...
YOU ARE READING
ბედისწერა
Vampire"სიკვდილის არგეშინია?" "არა!" "რატომ?" "რადგან ამ სამყაროში მე უკვე ძალიან ბევრჯერ მოვკვდი! სიკვდილი ჩემთვის ერთგვარი ხსნა იქნება!" "შენ ჩემს გამო უნდა იცოცხლო! გთხოვ არდამტოვო!"
