သားပေါက်လေးတွေကိုပျိုးထောင်မယ်

chapter 1

🐯Chapter 1

နိုဗာပြက္ခဒိန်၏ ၂၄၅ ခုနှစ်၊ နွေဦးရာသီ အစောပိုင်းကာလ။

ကုယွီမြန်က လက်ပတ်ကွန်ပျူတာမှ ညွှန်ကြားချက်အတိုင်း လျှောက်လှမ်းပြီးနောက် အဆုံးတွင် ကြယ်မျှော်စင်ရှိရာသို့ ရောက်ရှိသွားပြီး သူ့ခေါင်းပေါ်မှ ဆိုင်းဘုတ်ကြီးအား မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ကြီးမားလှသော ပိုစတာပေါ်တွင် ရေးထိုးထားသည်မှာ [နွေရူး တသုန်သုန် တိုက်ခိုက်ပြီးနောက် ကြယ်တာရာများ အိုဟောင်းသွားခြင်းမရှိ။]

အာ... ဟုတ်ပြီ... ဒီနေရာပဲ...

ကုယွီမြန် ခန်းမအတွင်းသို့ လျှောက်လှမ်းကာ ဝင်သွားလိုက်သည်။

ပြောင်လက်တောက်ပနေသည့် မှန်တံခါးများအား ဖြတ်သန်းပြီးနောက် အလွန်အမင်း ခမ်းနားကြီးကျယ်ကာ အလင်းရောင်များ ထွက်ပေါ်နေသည့် ခန်းမအတွင်းသို့ ရောက်ရှိသွားသည်။ ဟက်စကီးလူသားတစ်ဦးက လက်ဆွဲအိတ်ကိုင်ကာ ကုယွီမြန်နံဘေးမှ အလျင်စလို ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ မျက်မှန်တပ်ထားသော ရုံးအလုပ်သမား အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ ဦးခေါင်းပေါ်တွင် ဟမ်းစတားနားရွက်တစ်စုံ ရှိနေသည်။ အရှေ့မျက်နှာစာ၏ ဧည့်ကြိုစားပွဲမှ တာဝန်ရှိကြောင်က သူမ၏ လက်သည်းများဖြင့် ကီးဘုတ်အား တတောက်တောက် ရိုက်နှိပ်လျက်ရှိသည်။

ခန်းမထဲ၌ ကုယွီမြန်အား စောင့်ဆိုင်းနေသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးရှိသည်။

သူမ၏အမည်မှာ ခီရီ ဖြစ်ပြီး စတားလိုက်ဖ် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုပလက်ဖောင်းမှ ဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်ကာ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုအတွက် တင်ဆက်သူများနှင့် ဆက်သွယ်ရန် အဓိကတာဝန်ရှိသူ ဖြစ်သည်။ သူမ၏ လက်ပတ်နာရီအား ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် တံခါးအား ကြည့်လိုက်သည်။ ချိန်းဆိုထားချိန် နီးကပ်လာပြီး ဖြစ်သော်လည်း မစ္စတာကု ရောက်မလာသေး၍ သူမ အနည်းငယ် စိတ်မရှည် ဖြစ်လာမိသည်။

အဲဒါကြောင့် လူသားတွေကို သဘောမကျတာပေါ့...
ခီရီ စိတ်ထဲမှ ပြောလိုက်သည်။
အချိန် မလေးစားဘူး... သဘောထားသေးတယ်... အမြင်ကျဉ်းတယ်... လူသားတွေ တဖြည်းဖြည်း မျိုးသုဉ်းလာတာ လုံးဝ အံ့ဩစရာကို မရှိဘူး... ဒါက ဒဏ္ဍာရီလာ သဘာဝတရားကြီးရဲ့ ချိန်ညှိမှု ဆိုတာများလား...