Gördüğüm manzara karşısında zaten bitkin olan vücudum daha fazla dayanamamıştı.
Dengemi kaybedip elimi duvara yasladım, gözlerimi sıkıca kapattım. Bu yaşadıklarımın bir rüya olmasını diledim sadece.
Sıcak bir el belimi kavradı. Dokunuşuyla tüylerimin ürperdiği sıcak bir el.
"Ne işin var burda Kaan?" Gözlerim hala kapalı, o el hala belimdeydi.
"Asıl senin bu adamın evinde ne işin var Güneş?" Gerçekten deli olacaktım. Sabrım sınanıyordu.
Gözlerimi yavaşça açtım. Dolu gözlerle baktım Kaan'a. O haberden sonra bir kere bile konuşmamıştık.
"Sana ne lan, kız istemiyor seni işte." Arkamdan müptelası olduğum ses yükseldi. Elinin hala belimde olması güven veriyordu.
Kaan bana doğru bir adım atınca Kenan direkt önüme geçti.
"Sen kim oluyorsun lan!" Sesler yükselmeye başlamıştı.
O anda Kenan hiç beklemediğim bir hamle yaptı, eli elime kenetlendi. "Sevgilisi oluyorum." dedi bir anda.
Dolu gözlerimi Kenan'a çevirdim. Anlamsız anlamsız baktım. O da yüzünü bana çevirip baktı. Ama onun surat ifadesi daha öfkeli ve gergin gibiydi.
Ağzını kocaman açıp yaklaşık 10 saniye süren bir kahkaha attı Kaan. "Anlamadım."
"Neyini anlamadın Kaan, siktir git işte daha fazla görmek istemiyorum suratını." dedim birden.
Kaan ellerimize baktı ve bana doğru bir hamle yaptı. "Güneş, yapma."
Bir adım geriledim. "Sen benim yokluğumdan faydalanıp başkalarına giden bir şeref yoksunusun, şimdi git diğer sevgilinin kapısında ağla." Dolan gözlerimi sildim.
"Sen de tam bir orospusun, daha doğru düzgün konuşamadan başkalarıyla birlikte olmalar falan." diye bağırdı Kaan.
Kenan elimi bırakıp hızla Kaan'ın yüzüne yumruğu indirince ellerimle gözlerimi kapattım. Böyle şeylerden nefret ederdim.
Yavaş yavaş ellerimi yüzümden indirip gözlerimi açtım. Kaan yüzü kan içinde yerde, Kenan bana bakıyordu.
Yalvaran gözlerle baktım Kenan'a. "Yapma." diyebildim sadece.
O an geçmişten görüntüler canlandı gözümde, gözlerim daha çok doldu.
Üvey babamın, ablamı ve annemi gözümün önünde dövdüğü görüntüler.
Kenan elimi tutup beni odasına götürdü.
"Güneş, sen burada bekle geliyorum." dedi yüzüm ellerim arasındayken.
Hiç bir şey söylemedim. Yatağa oturup bekledim sadece.
Annem ve babam boşandıktan sonra, annem üvey babam denilen adamla evlenmişti.
Hiç bir zaman sevmedi Gece'yi ve beni. Bu yüzden en küçük şeyde şiddet gösterirdi. Bazen biz onu kızdırınca, annemi döverdi.
Kenan odaya girdi tekrar. Kafamı kaldırıp bakamadım. Unuttuğum sandığım şeyler, en küçük şeyde tekrar gözümün önündeydi. Sanki her şeyi tekrar yaşamıştım.
