THE 𝙼𝙰𝙵𝙸𝙰'𝚜 𝚄𝙽𝙸𝚅E𝚁𝚂𝙸𝚃𝚈 (COMPLETED/Under edited)

CHAPTER 52

TULALA akong napatingin sa bintana, nanatili pa'ding tumutulo ang aking mga luha. Nasasaktan ako pero mas sila naman yung nasaktan ng tudo hindi ko man lang sinabi sa kanila ang kondisyon ko.

"All this time your sick and you didn't tell anyone about your condition."namumula na yung mata ng Daddy ko dahil kanina pa ito umiiyak.

"Don't tell them about these please."masakit makitang umiiyak sila sa harapan ko.

"No, baby they have right to know about these."umiiyak na yung Mommy ko.

Parang pinipiga yung puso ko kapag nakikita kung tumutulo yung luha nila dahil sa akin.

"Siyaka na, Mommy. Ayokong mabigla sila."hinawakan nito ang mukha ko.

"Sa asawa mo? Kailan mo ipaalam sa kaniya?"

Mas lalong pinipiga ng pinipiga ang puso ko kapag tungkol sa kaniya ang usapan. Madami pa kaming pangarap sa isa't isa ayokong baliin ang pangakong yun.

"Hindi ko alam kailan ko sasabihin sa kaniya ang lahat ng ito, Mommy."umiiyak na naman ako.

Gusto ko munang magpahinga dahil pasakit ng pasakit yung naramdaman ko lalo na yung ulo ko.

"Kailan mo ito natuklasan?"napatingin agad ako kay Daddy.

"No'ng na sa labanan na tayo alam ko na yung kondisyon ko, nagpa check-up agad ako. Nagpagupit din ako ng buhok dahil mas lalo akong nahihirapang suklayin kapag nalalagas na."

"Anong klase kaming magulang? Hindi man lang namin alam kung ano ang nararamdaman mo."umiiyak na sabi ng Daddy ko.

"Dad, I'm okay."lagi nalang kasi ganito. Lagi kong sinabi na maayos lang ako taliwas lang naman sa katotohanan na hindi ako maayos.

Nagpaalam na mo na ito sa akin na lalabas na mo na sila gusto nilang mahimasmasan sa nalaman nila.

Naalala ko naman yung pinatay ko. Sa totoo lang may gusto ako kay Brocc dati pero no'ng nakilala ko yung totoo niyang ugali nawala yung pagkagusto ko kaya siguro napatay ko siya ng ganon-ganon lang. Hindi naman ako nagsisi kung bakit ko siya pinatay kasi una palang sinabi ko na sarili ko na wala akong dapat pagsisihan. Malinis na'din yung nangyari magaling magtago ang mga kapatid ko.

Mabuti nalang din nakilala ko yung taong handa akong mahalin hanggang dulo.

Napatingin ako sa pinto ng bumukas ito. Napangiti ako ng palihim dahil sa kaniya.

"I thought your slept. Sabi kasi ni Tita na baka natutulog ka kaya pumasok nalang ako at hindi na kumatok."natatawa tuloy ako sa mga sinasabi niya. Lumapit ito sa akin at umupo sa upoan na katabi ng kama ko.

"Okay kana ba, baby?"tumango ako hindi ko magawang sumagot sa kaniya.

Baka kasi maiiyak lang ako.

"I love you."natigilan ito dahil sa bigla kong sinabi.

Malawak itong ngumiti sa akin. "I love you more, baby."

Wala siyang alam sa nangyari sa katawan ko ang alam lang niya ay yung may bali ako sa katawan.

"Mahal na mahal kita, kahit kailan hinding hindi kita pagsasawaang mahalin."doon na tumulo yung luha ko.