İnci Çiçeği | Hyunlix ﴾ Omegaverse ﴿ ✓

arkasından iş çevirmek hoşuma gitmiyor

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

"Evet, sonra..." Diye devam etti Hyunjin. "Babam tabiki önce kabul etmedi. Ama ısrarımı ve inadımı fark ettiğinde o da onayladı. En azından okul bittikten sonra evlenmek konusunda razıydı. Kim olduğunu bile bilmiyordu."

Jisung kalkmış, Hyunjin'in karşısına dikilmişti. "Sonra?!"

"Ama öğrenmek üzereydi. Bu yüzden evine gelmek için yola çıkmıştım. Kapının önünde, babanla karşılaştık."

"Babamla mı?" Dediğinde Felix'in sesi çatallanmış, zar zor Hyunjin'e bakıyordu.

"Evet. Babanla karşılaştım. Kokumdan tanımış olacak ki gördüğü anda sert bir tokat patlattı. Kim olduğumu bile bilmiyordu. Belki paraya olan açlığı yüzünden kabul edebilirdi ama kim olduğumu bile bilmedi. Bana bir kere daha sana yaklaşırsam ikimizi de canından edeceğini söyledi."

"Ne?"

"Evlatlık bir omega olduğunu..." Hyunjin duraksadı. "Devam etmek istemiyorum Felix, canın yanacak."

"Şimdi hiç yanmıyor mu?" Diye bağırdı Felix. Sesi çatallanmış, gülünç derecede tiz çıkmıştı.

Hyunjin derin bir nefes aldı, gözlerini yumarak konuşmaya devam etti. "Ölsen bile kimsenin araştırmayacağını söyledi. Senin canınla tehdit etti beni. Ne kadar bundan nefret etsem de..."

"Bu mu bahanen?!" Diye bağırdı Felix. "Yani babamla canımla tehdit etti, ee? Telefonumu açıp bana anlatmak çok mu zordu? Babamı karşıma alamaz mıydım sence?!"

"Onun soyadını taşırken attığın her adımdan haberi olacaktı! Seni korumaya çalışıyordum Felix! Babanın nasıl bir orospu çocuğu olduğunu çok iyi biliyorsun!"

"Senin de ondan aşağı kalır halin yok!" Diye gürledi Felix.

"Düzgün konuş benimle." Hyunjin bir adım daha ilerlemiş, bakışlarını iyice Felix'e kilitlemişti. "Senin canınla tehdit edilmek ne demek, bunu biliyor musun? Senin için tüm dünyayı karşıma alabilirdim, ama seni koruyamazdım. Benim yüzümden baban tarafından öldürülseydin, buna dayanabilir miydim Felix?"

"Beni terk ettiğinden beri her gün öldüm ben!"

"Yaşadık Felix!" Hyunjin'in sesi öyle güçlü çıkmıştı ki, odadaki iki omega bir an için ürküp sıçramıştı.

Hyunjinse aynı sesle devam etti. "Ne kadar acı çeksek de ikimiz de yaşadık! İlk aşkımızı kalbimize gömüp kimseyle bir arada olmasak da yaşadık! Yaşamak için sebeplerimiz vardı, bu yüzden yaşadık."

"..."

"Dokuz yıl boyunca bir daha adını bile duymadım. Ama ben dokuz yıldır arka bahçemde inci çiçeklerinden bir orman yarattım. Defalarca kez seni ilk öptüğüm yere gittim, defalarca kez yılın ilk karında sokağa çıktım. Neredeyse her gün yeni şairlerin kendini ispatlamaya çalıştığı şiir sitelerine, bloglarına girip senden bir iz aradım."

"..."

"Ben senden, sırf senin için vazgeçmek zorunda kaldım Felix. Ben yine sana ulaşmaya çalıştım, numaran değişmişti. Kapının önüne geldiğimde babandan küfürler yedim. Sen yoktun, hiçbir yerde bulamadım. Sonra tamamen taşındığınızda... Bir daha ulaşmaya çalışmadım. İkimiz de hayatımıza devam ettik Felix. Sen de, ben de... İkimiz de ölmedik işte."

"Ben ölmeyi çok istedim."

"İnan ben de. Ama ikimiz de bunu yapabilecek kadar cesur değildik işte."

"Yine de..."

"Tanrı tesadüfen seni bana yeniden gönderdiğinde, bu sefer seni elimden kaçırmamaya yemin ettim. Seni mutlu etmek, senin için bir şeyler yapmak istedim. Ama senin için çabaladığımdan bile haberin yoktu."