Delil Arayışında Aşk | Nicolo Zaniolo [+18]

12-Tanıdık Bir Yer

"Yarayı kapatan aşk yaradan da derin"

Nicolo'nun gözyaşlarına artık dayanamadım. El freninden elimi çektim ve direksiyona kafamı yasladım. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Arabanın kapısı açıldı ve biri bana sarıldı, ama Nicolo değildi. Onun kokusu, teni değildi. Hemen kafamı geri çektim ve karşımda Savaş Savcı'yı gördüm.

Direkt Nicolo'ya baktım, buraya kilitlenmişti. Hemen arabadan indim. Savaş Savcı bana sesleniyordu ama cevap bile veremeden Nicolo hızlı hızlı buraya yürümeye başladı.
Önünde durdum ve "Nicolo dur" dedim, dinlemedi tabii ki. Savaş Savcı buraya bakıyordu. "Savcım siz içeri geçin lütfen" diye resmen yalvarıyordum Savaş Savcı'ya.

"Gizem Savcım, emin misiniz? İsterseniz poli-" Nicolo üstüne atıldı ve yakasından tuttu. Nicolo'yu tutamadım. "Ulan ne polisi lan? Sen benim sevgilime en kötü anında kullanıp nasıl sarılırsın lann!" diye bağırdı. Hastane inledi resmen. "Nicolo ne olur dur, hayatını karartacaksın" dedim. Halim kalmamıştı, sesim kısık çıkıyordu. "Tamam, bırak beni hadi" diyordu Savaş Savcı, sesi kesik kesik çıkıyordu. Nicolo yüzünden nefesi tükenmişti resmen.

Artık daha fazla dayanamadım. "Nicolo yeter! Dur artık! Bitti bu ilişki, ayrıldık tamam mı? Bitti, yok!" dedim ama sesimin titremesini durduramadım.

Artık gözümdeki yaşlar tükenmişti. Nicolo Savaş Savcı'yı bıraktı ve bana döndü yavaşça. Savaş Savcı yakasını düzeltiyordu. "Ne?" diyebildi sadece.

Nicolo artık bardağı taşıran son darbeyi yapmıştı. Ona 2 kere şans tanımıştım ama artık yeter.
"Gizem'im, tamam bak bıraktım şaka yaptın değil mi?" dedi üzgün ve sorgulayan bir sesle.
Sadece kafa salladım, olumsuz anlamda. Hastaneye girdim. Gözlerim kan çanağına dönmüştü. Lavaboya girdim, yüzümü ve ellerimi yıkadım. Kendime baktım.

Nicolo'dan ayrılık bu kadar kolay mıydı? Ben ona aşıktım, çok aşıktım. Ama aşkta biterdi değil mi? Onu görmezdim, biterdi işte. Nicolo'dan önce üniversite yıllarında sevgilim olmuştu ama hiçbirinde bu aşkı hissetmedim, bu
güveni hissetmedim. Aşk biten bir şey miydi bilmiyordum.
Lavabodan çıktığım gibi kendimi ameliyathanenin önündeki sandalyelerden birine bıraktım. Nicolo yoktu, ne yapıyordu şimdi?

Nicolo Zaniolo

Savaşı bıraktım bir şeyler söylüyordu ama Gizem ne demişti 'Ayrıldık bitti bu ilişki yok' bu kadar kolay mıydı bitirmek ben ona hala sırılsıklam aşıkken o bana hala sırılsıklam aşıkken aşk varken bitmezdi değil mi?

Biter miydi? Gizem benim çocukluk aşkımdı ilk aşkım ben ondan vazgeçemezdim ama Gizem belki sevmiyordur artık beni sıkılmıştır benden. Olabilir miydi ki böyle bir şey düşünmekten kafayı yiyecektim

"Gizem'in tanıdığısın diye bir şey yapmıyorum" Savaşın sesi kendime getirdi beni "Artık değilim yapabilirsin" dedim sinirliydim üzgündüm, çok üzgündüm ama Savaş'a belli etmedim Dışardaki banklardan birine oturdum

Savaşa ısınamıyordum ne yapayım Gizem insan sevdiğini kıskanmaz mı?

İçerden adamlarımdan biri geldi "Abi Gizem yengenin babası kurtulmuş ameliyatı bitmiş" Tebessüm ettim sadece Gizem ne sevinmiştir şimdi.

Gizem Polat

Ameliyathanenin önünde öylece otururken doktor çıktı ordan hemen ayağa kalktım ameliyathanenin önünde jandarmalar bekliyordu babam uyanıp iyileşince tekrar cezaevine gidecekti

Birden aklıma annem geldi sahi ben ne yapıyordum neden babam için endişeleniyordum ondan nefret ederken onu düşünüyordum annem kesin cennetten kızıyordur bana.