Arayan Emre ydi. Eski çıktığım çocuk. Neden ariyordu ki bu şimdi. Tostumu cengize uzatarak
- bir saniye tutarmisin. Dedim ve bir iki adım uzaklastim.
- ne var, ne istiyorsun. Sana bitti demedim mi hı söylesene. Kac defa bitti demem gerekiyor. Hastamisin. Hastaneye git o zaman. Yanina da pelin i zeynep i Nur u Alev i almayi unutma. Ne buda nerden mi cikti.Nerden çıktığı belli. Birde bir değil iki değil tam dört tane bide beni sayarsak beş. Hangi biriyle ilgilenmeyi düşünüyordun söylesene. Diye yolun ortasında bağırıyordum. Taa ki cengiz in sesini duyuncaya kadar.
-Alya biz cafe de oturuyoruz istersen gel. Dedi
-Tamam geliyorum hemen. Diyerek cevap verdim. Bir yandan Emreyle konuşuyor bir yandan da Cengizlere bakiyordum. O arada ise Emre ağıza alınmayacak seyler söyleyip ağlamama neden oluyordu. Çok duygusal bir kızdım. Dışarıdan öyle gozukmesede gerçekten çok duygusaldim. Gözlerimden yaşlar akarken Emrenin daha ne kadar ileri gidecegini merak ediyordum. En son söylediği şeyden sonra telefonu kapatarak hiç bişey düşünmeden cafe ye doğru ilerledim. Ama kendime hakim olamıyordum. söylediklerini unutmaya çalışıyordum
"Annenin ölmesi senin yüzünden di biliyormusun hı. Yinede kimse sana bisey demeden sürekli seni teselli etmeye çalıştı başta ben olmuştum seni teselli eden hatırlamıyormusun. Gece gündüz ağlıyordun ben senin zırıltını cekmek zorunda degildim. Şimdi bana kızlar yüzünden sırt mi cevireceksin söylesene Ayça."
Bunları düşündükçe sinir oluyordum. Birde Ayça diyordu. Ismimi bile hatirlamayan adam annemi benim öldürdüğümden bahsediyordu. Cafeye geldiğimi anladigimda göz yaşlarımi silip içeri girdim. Cengiz in yanındaki sandalye ye oturdum. Ne kadar düşünmek istemesemde düşünmeden edemiyordum.
-Alya iyimisin. Dedi cengiz. Ona doğru dönerek iyiyim anlamında kafamı salladim.
-tamam o zaman. Anlat bakalım o evde tek mi yaşıyorsun filan.
-aslında tek yasamiyorum ama odamdan dışarı çıkmadığım için tek yasiyormus gibiyim. Biz 5 kız o evde oturuyoruz. Geçen hafta taşındık. Izmirden tatil için yerlestik istanbula yani. Ee siz kaç kisisiniz. Diye sordum aslında cevabı biliyordum.
- dört . dedi cengiz. Dört kişi yaşıyoruz. Sarp ben serkan ve can.
-bizde ben, ece, ablam Azra ,gözde, hande.
-sevgilinden yeni ayrildin galiba. Diye sordu sarp
- Hayır. Ayrilali 5 ay oldu ama hâlâ beni sevdiğini söylüyor.
-bes aydır peşinden kosuyosa seni çok seviyor değil midir. dedi sarp. Neden bu kadar bu konudan bahsediyordu ki
-beni sevse ayrilmadan once bana işim var diye kızların yanina gitmezdi. Zaten herşeyi babamın parası için yaptı yani başından beri babamin parası için benimle ilgilendi. Dedim.
Medya Alya
