Gözlerimi açtığımda büyük bir şaşkınlık hissettim."Bu kadar prodüksiyon fazla değil mi Menekşe?Bakalım bu sefer ki katilim kim olacak?"üstüme örtülen çarşafı çektim ve ayağa kalktım.Biraz ilerlediğimde kafalarına kadar çarşafla örtülmüş insanlar gördüm."Bunlar da ne?" aman tanrım burası morga dönmüş.Çarşaflıların birinin yanında diz çöktüm.Çarşafı kaldırdım.Kahverengi saçlarının arasında kan lekeleri vardı.Yüzü güzeldi gereğinden fazlasıyla hem de.Dolgun dudakları kalp şeklindeydi.Bu kadar çok insan öldürülmüş müydü, bu nasıl bir oyundu? Gözlerimi kısarak onu tekrar süzdüm."Ölmek için çok yakışıklısın."diye mırıldandım.Birden gözlerinin açılmasıyla çığlık attım.Doğrulup gözünü ovaladı.
"Bağırma başım çatlıyor." Gözlerim irice açıldı.Kanlı canlı karşımdaydı.
"Sen ho-hortlak mısın?"
"Kafan mı güzel senin ne hortlağı."
"Anlaşıldı.Menekşe'nin adamısın yine beni öldürmek istiyor.Peşimi bırakmıyor."
"Ne?Menekşe de kim ve neden ölmeni istiyor?"
"Bu kadar güzel olunca,güzel olunca çekimiyorlar ne yapayım yani."Ona anlatamazdım.Bazıları bir yabancıya anlatmak iyi gelir der ama ben... İnsanın kimsesi olmaması o kadar acı ki.Derdini anlatabileceğin bir arkadaş,senin için yemekler yapan bir anne,başını okşayan bir baba ama ben bunlara o kadar uzaktım ki.Bir kız babasına dahi güvenmemeyi öğrenebilir miydi?Ya,bir baba kızının güvenini nasıl öldürürdü?Güven duygusu benim içimde yoktu.O kadar uzun oldu biriyle derdimi ve duygularımı paylaşmayalı ama ben sustum.Susturulmadım sustum.Beni duymadılar sustum.Sevgi istedim vermediler sustum.İlgi istedim göstermediler ona da sustum.Hissettirdiklerini söylemek istedim bağırdılar sustum.Ben hep susmuşken şimdi bir anda konuşamazdım.
"Hey,İsimsiz kız beni duymuyor musun?"
"Daldın gittin.Bir sorun mu var?"
"Hayır yo-" "Tabii ki de var.Bir sürü kişinin buna sen ve ben de dahil çarşaf örtülmüş,baygınlar ve yerdeler ve bir odanın için-" "Hassiktir,bu da ne? Hey, şuraya bak oda camla ikiye bölünmüş ve tamamen camla kaplanmışız."
"Dur, bir dakika."dedi. "Şurada bir kapı var isimsiz kız."
"Tamam."Bir kapı kolu aradım ancak bizim olduğumuz tarafta yokken diğer tarafta vardı.
"Bizi kilitlemişler."
"Öyle mi zeka küpü?"diye mırıldandım.
"Burada kavga etmek yerine nasıl çıkacağımızı düşünsek."
"Mantıklı.Hey,öyle izleyeceğinize siz de yardım edin."diye bağırdım arkada bizi seyreden kalabalığa doğru.
"Nasıl bu kadar soğukkanlısın?"diye sordu arkada ki sarışın kız.Güldüm o kadar çok güldüm sanki nefesim kesildi.
"Komik mi?dedi.
"Ah,hayır.Her neyse öyle bakmaya devam ediceksiniz peki ben yaparım o zaman."dedim ve kapıya asılıp kırmaya çalıştım.Kırılmayınca ofladım."Bu kadar zor olmamalıydı.Niye alttarafı ölmem için bu kadar para harcadı ki.Ah, doğru neyse." Kapıdan yavaş yavaş uzaklaştım ve şaşkın bakışlar altında kaldım.
"Ne o?Hiç mi kapı kıran bir kız görmediniz?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EBE SENSİN
Romance"Ebe sensin." diye bağırdı. "Hayır."diye bağırdım. "Yalvarırım yapma,onu bırak lütfen." "Götürün." "Yapmayın götürmeyin."gitmeden koluna yapıştım. "Ne yapacaksınız ona?"onu bana vermişken şimdi alıyorlardı. İntikamım ağır olacaktı.
