Getekend Voor Het Leven

10 - Bericht

Jinn

Ik wordt wakker van den nachtmerrie. 5.45 zie ik op mijn telefoon. Ik stap uit bed en loop naar de badkamer. Ik probeer weer wat rustiger te worden maar merk dat ik te wakker ben. Ik besluit om maar gewoon naar beneden te gaan. Dan kan ik alvast de tafel dekken voor de jongens en even mijn eigen ding doen.

Zachtjes loop ik de trap af en beneden begin ik het een en ander in huis te doen. De vaatwasser leeghalen, de keuken poetsen. De ramen kunnen ook wel een poetsbeurt gebruiken. Ik ben druk bezig en krijg het warm dus gooi mijn trui uit. Ik ga verder in mijn hempje, ik ben toch maar alleen.

Ik heb niet door dat het ondertussen al bijna 8 uur is. Matthy komt beneden en kijkt me verbaasd aan als hij ziet dat ik al druk bezig ben.
"Jinn, gaat het goed? Hoe lang ben je al bezig?" Hij kijkt me bezorgd aan en ik moet lachen.
"Ik was rond kwart voor 6 wakker geworden van een nachtmerrie dus dacht ik ga naar beneden" antwoord ik hem. Hij geeft me een schouderklopje.
"Ziet er netjes uit Jinn... mag je wel vaker doen" Zegt Matthy terwijl hij me een knipoog geeft.

Ik dek de tafel en de andere jongens komen ook een voor een naar beneden voor het ontbijt. Ik heb bedacht dat ik ga zeggen dat ik al ontbeten heb, dus ga douchen. Dan hoef ik niet te eten. Ik bak broodjes af voor de jongens en ze gaan aan tafel zitten. Ik heb maar 5 borden klaargelegd.
"Jinn je bent een bord vergeten" Zegt Milo alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik schud mijn hoofd.
"Ik heb al een banaan op" Probeer ik zo zelfverzekerd mogelijk te zeggen. Milo kijkt me lang aan. Ik merk dat ik blosjes krijg. Wat ben ik toch slecht in liegen.
"Waar heb je de schil gedaan dan?" Vraagt Raoel. Shit. Hij is te slim. Ik kijk naar beneden en zucht.
"Oke oke ik eet wel mee" antwoord ik geïrriteerd. Ik zie de jongens blikken uitwisselen en dat maakt me nog geiriteerder. Ik weet dat ze willen helpen maar ik haat het tegelijkertijd ook.

Matthy

Na het ontbijt is het tijd om richting de praktijkondersteuner te gaan met Jinn. Ik merk dat ze een beetje humeurig is. Of het komt doordat ze moet eten, slecht geslapen heeft of nu met me mee moet weet ik niet. Misschien alles bij elkaar.

Ik roep Jinn en we lopen naar de auto. Ze ziet er gespannen uit en ik moet heel eerlijk zijn dat ik het ook spannend vind.
"Komt goed he Jinn, ik ben bij je" Probeer ik haar gerust te stellen. Ze negeerd me en kijkt uit het raam. Het is ongeveer 20 minuutjes rijden.

Als we aangekomen zijn lopen we naar binnen. We moeten even in de wachtkamer wachten maar mogen daarna gelijk doorlopen. Jinn heeft trillende handen en ik zie dat ze het enorm spannend vind. Gelukkig is de vrouw erg lief en stelt ze geen hele lastige vragen. Ze begint met zichzelf voorstellen en een beetje uitleggen met wie ze is en wat ze doet. Daarna moet ik en als laatst moet Jinn. Ze moet vertellen waarom ze op gesprek komt en ze legt alles kort uit. De vrouw begint wat vragen te stellen over de manier hoe ze met haar emoties om gaat. Jinn doet echt haar best om zo eerlijk mogelijk te antwoorden en af en toe kijkt ze mij aan en antwoord ik voor haar.

Na ongeveer 40 minuutjes staan we weer buiten. Jinn is moe.
"Zullen we lekker naar huis en daarna even in de tuin chillen?" Vraag ik haar. Ze knikt en we rijden terug richting Casa Del Huts.

Jinn

We komen thuis en iedereen is weg. Ik en Matthy gaan de tuin in en gelukkig hoef ik niet te praten. We zijn stil en ik geniet van de zon. Ik heb een hempje aangedaan. Vanochtend hadden ze me allemaal toch gezien in mijn hempje en zeker bij Matthy voel ik me echt veilig. Ik denk terug aan het gesprek. Het was goed en eigenlijk best fijn. Ik ben nu wel echt kapot en heb geen behoefte om sociaal te zijn naar Matthy. Volgens mij snapt hij het en daar ben ik blij om.

We liggen de hele middag in de tuin en rond 19.00 komen de jongens weer thuis. We bestellen eten en ik heb geen enrgie om er moeilijk over te doen. Ik eet een kleine hoeveelheid frietjes en ga daarna op de bank liggen. De jongens zijn aan het kaarten en hebben het erg gezellig. Ik heb geen behoefte om mee te doen.

Ik pak mijn telefoon en zie dat ik een appje heb.

/papa/
Jinn, waar de fuck ben je. Ik heb je nodig dat weet je, kom terug!

Ik schrik me kapot als ik zie dat pa me een appje heeft gestuurd. Het is al bijna 8 dagen geleden dat ik weg ging thuis. Zou hij het nu pas doorhebben?

Ik ga rechtop zitten en staar naar mijn scherm. Shit Shit Shit wat moet ik hiermee. Ik druk het snel weg en loop naar boven. Ik slaap nog steeds bij Matthy op de kamer dus loop naar het grote bed en ga er in liggen. Langzaam vullen tranen mijn ogen. Ik huil en huil totdat er niks meer uit komt. Ik heb nu echt even rust nodig in mijn hoofd. Waar de fuck hebben de jongens mijn scherpe dingen gedaan. Ik zoek door Matthy zijn spulletjes maar kan niets vinden.

Ik merk niet dat Matthy de kamer binnenkomt. Ik blijf doorzoeken in de kasten en mijn ademhaling versneld. Shit ik heb nu iets nodig ik kan niet meer.

Ik draai me om en zie Matthy in de deuropening staan. Ik kijk hem verschrikt aan.
"Hoe lang sta je daar al" Vraag ik met een bibber in mijn stem.
"Niet zo lang... maar Jinn gaat het?" Met die woorden komen de tranen weer. Matthy loopt naar me toe en geeft me een knuffel. We gaan op het bed zitten en Matthy houd me stevig vast.

"Mat...." begin ik. Matthy laat me los en kijkt me recht in mijn ogen aan.
"Mat, mijn vader..." ik kan mijn zin niet af maken want mijn ademhaling versneld weer.
"Ssst meis, rustig aan, je bent veilig je vader kan hier niet komen". Matthy probeerd me gerust te stellen maar het werkt niet echt.
Ik pak mijn telefoon en open WhatsApp. Ik laat Matthy het berichtje zien. Hij kijkt van de telefoon naar mij, en weet naar de telefoon.
"Ik moet terug..." begin ik.
"Jinn, je moet helemaal niet terug, je moet dit nummer blokkeren" Zegt Matthy. Ik kijk hem vertwijfelend aan.
"Ik ga Milo even halen, dan vragen we wat hij denkt dat je hiermee moet doen, goed?" Matthy kijkt me nogsteeds aan. Ik zucht en knik.

Matthy

Ik liep mijn kamer binnen en zag haar verwilderd in de kastjes zoeken. Ik besefte meteen wat er was, ze had drang. Ik heb alle mesjes die ze me gegeven heeft weggegooid. Gelukkig maar....

Ik loop naar beneden om Milo te halen. Haar vader zoekt weer contact, wel een beetje bizar eigenlijk. Milo zit aan de eettafel achter zijn laptop.
"Miel kan je even meelopen naar Jinn?" Vraag ik hem. Direct zie ik zijn bezorgde blik.
"Tis oke, niks ernstigs" Probeer ik hem gerust te stellen. Hij knikt en loopt achter me aan. Terwijl we de trap oplopen leg ik hem uit wat er gebeurd is. Dat haar vader haar probeerd te bereiken en dat ze drang had.

Hij zucht en we lopen mijn kamer binnen. Jinn zit op het bed met haar hoofd op haar knieën.
"Jinntje, gaat het?" Vraagt Milo terwijl hij naast haar gaat zitten. Ze zucht.
"Pa wilt dat ik naar huis kom" antwoord ze met een bibber in haar stem. Milo geeft haar een knuffel.
"Jinn, pa kan dat wel willen maar je woont nu hier, je bent 19 dus hoeft niet meer bij je vader te wonen."
Voorzichtig kijkt ze mij en Milo aan.
"Misschien is het beter dat ik terug ga" fluisterd ze. Ik kijk Milo aan en hij schud zijn hoofd.
"Jinn klaar nu, je bent veilig hier, we gaan je helpen en ik ben blij dat je hier bent nu." Milo kijkt haar doordringend aan. Ik ga aan de andere kant van Jinn zitten en geef haar een knuffel.
"Je gaat niet terug Jinn, echt niet" vul ik Milo aan. Ze knikt.
"Oke, maar wat moet ik dan met dit berichtje" Vragend kijkt ze me aan.
"Blokeren?" Zegt Milo
Ik knik. Goed plan.

Milo ik en Jinn lopen naar beneden. We hebben besloten om nog even in de tuin wat te drinken. Koen en Robbie zitten daar ook, Raoel is naar zijn vriendin.
Ik pak twee biertjes. Jinn wilde graag een wijntje, ze is 19 dus Milo en ik hebben besloten dat ze gewoon een wijntje mag. Ze is dan wel mentaal niet helemaal oke maar lichamelijk is er niks mis met haar. Op haar gewicht na dan.

"Mag ik een keer mee uit?" Jinn kijkt me vragend aan.
"Van mij wel maar moet je even Milo lief aankijken" antwoord ik haar.
Ze kijkt Milo met puppy ogen aan.
"Pleaaaaassseeee"
Milo lacht. "Van mij wel, als je maar oppast en niet lam gaat."
Ze grijnst. "Dat kan ik niet beloven"