Dalawang college student na nagtutulongan sa pagluluto throughout the story.
Warning; Curse words, possible brief mental problem mentions, slow update
Thank you sa mga nagbabasa ng story ko. Show your support by clicking the star button below, par...
Michael is a simple college student. Hindi nga lang marunong magluto, sobrang alagang alaga kasi siya ng nanay niya noon, kaya nawala na ang chance niyang matuto magluto. Pagwawalis at paghuhugas ng plato lang skills ng batang ito.
"Shet. Ano bang gagawin ko? Anong lulutuin..." Michael thought, in a panic, sobrang kinakaba. Nag-iisip siya ng maigi, palakad-lakad back and forth sa kusina.
Hanggang sa-
"Ayss, oo nga. Pwede na matutunan lahat ng mga bagay online sa panahon ngayon. Makihanap nga lang ng maluluto sa yt..." Kaya tumakbo siya sa kwarto niya, binuksan ang drawer sa ilalim ng desk, at ikinuha ang cp niya sa kwarto.
"Put*ng ina! Naubos nga lang naba ang data ko, ngayon pa? Makapagod naman, sayang naman ng effort ko, palakad-lakad pa ako tapos wala lang pala." Sabi ni Mich, inis na inis na, gusto niya na ngang itapon cellphone niya sa galit.
Pero he refrained. Alam niyang nahihirapan na sa mga gastusin ang tatay niya para sa panggagamot sa nanay niya. Not only that, pero ang college tuition at mga project expenses ni Mich mismo, mas bumibigat na sa pasan ng tatay niya.
He only sighed, not knowing what to do. But willing to do anything for this task.
"Bahala na. Basta magluluto ako kaysa sa magutom siya. Malaki pa naman ang utang na loob ko kay Ren... luto nalang nga ako ng instant noodles."
Author note: Last na talaga beh, I swear- its for your own good.
"AHHH! PUT*NGINA! PATI BA INSTANT NOODLES WALA!? Naloko na tong buhay kong ito, ano ba!? Ganon ba talaga ako ka malas? Baka naubos na swerte ko sa ML, oo na nga lord, basta, simula ngayong araw, hindi na ako magiging adik sa ml. Ibalik mo lang swerte ko." Sabi ni Mich.
He looked at the clock as it striked at 7:00am.
Mas lalong nagpanic si Mich. Halos hinihingal na siya sa kaba, lumalamig na rin mga kamay niya. At ayun na nga, nagising na nga ang roommate niya sa apartment na ito, si Renielle. Practically whom he considered his saviour from a worser fate, someone he owes his "utang na loob". Kinakabahan na siya, hindi naman masamang tao si Ren, in fact he's quite the opposite. Wala lang, kinakabahan lang si Mich, medyo OA.
"Mornin' Michael." Sabi ni Ren. Bago lang siya nagising kaya nagru-rub siya ng eyes niya.
"Good job today. Salamat. It looks like you really did keep your promise. Ano bang ginagawa mo ngayon? Baka matulongan kita."
Nagliwanag ang mga mata ni Mich. Finally. Pero nakakahiya naman, ilang beses ba talaga siyang macatch ni Ren in desperate situations?
"Ay, haha... salamat. Its no big deal naman... I just- uhh... ha-habing a hard taym cooking, yknow?" Sabi ni Mich. Kabadong-kabado nga talaga. Lumalabas yung accent na he tries so hard to hide whenever he speaks in english.
"Ah. Cooking? No big deal, I can help you. Anong gusto mong kainin?" Sincere na tanong ni Ren.
"Gusto ko sana ng... sopas? Marunong ka ba nun? And also, off topic pero okay lang kahit Mich lang tawag mo sakin. Just call me Mich."
"Sopas... sige Mich, ako bahala. Magagamit ko na sa wakas ang mahiwagang recipe notebook ni lola."
Pumunta si Ren sa kwarto niya at inilabas na nga niya ang "mahiwagang recipe notebook" ng lola niya galing sa kwarto niya.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
...mukhang mahiwaga nga talaga yung notebook. Shining gold paper nga naman ang cover ng notebook.
Natawa nalang si Mich, ano ba yang notebook na yan, kulang nalang ilagay sa ceiling at baka magiging disco ball na yung notebook.
"Ah... pasensya na ha. My lola wrapped this gold paper herself, I couldn't bring myself to destroy it. Sabi niya kasi 'para hindi daw mawala' ang notebook." Sabi ni Ren habang kinakati ang ulo sa hiya.
"Tama nga. Hinding hindi nga talaga mawawala ang notebook na iyan. Galing naman ng lola mo. Angas. Mahilig ba siya sa gold?" Tanong ni Mich.
"Hindi naman. Practical lang daw na shiny ang cover ng recipe book niya. Siya pa talaga iyan pumunta sa tindahan para bilhin ang notebook na iyan, para sakin daw pag magcollege na ako."
"Ahhh, ganon ba? Kaya naman pala inilagay ka talaga sa apartment, ng lola mo, bawal kasi magluto sa dorms."
"I see. Actually, my mom's the one who insisted on making me stay in an apartment, perhaps my lola is a part of her reason why. Gusto kasi ni lola na magluluto talaga daw ako ng sarili kong meals, kaya nga wala akong gaanong mga instant food dito. Marami na daw ang mga estudyanteng halos masira na ang kidney sa kaka-instant noodles, sabi ng kumare niya daw. Okay na daw at least boiled okra or boiled potatoes lang ulam ko basta healthy."
"Ahh kaya naman pala halos puro gulay at prutas lang mga pagkain mo dito, pati nga mga de lata mo. Green peas, pineapple tidbits, canned beans... makulay nga talaga siguro yung buhay mo dahil sa mga gulay na nasa paligid mo."
"Oo, haha. Ay siya nga pala, magsimula na tayo magluto?"
"Sige² turuan mo na lang rin ako magluto para ako na yung magluluto sa susunod. I promise, fast learner ako sabi ng teacher ko."
"Okay, sige. I'll lend you my lola's recipe book when you learn to cook. Just make sure that you'll never ever let others read it, okay? I want to keep my lola's recipes private."
"Walang problema yan sakin tol, basta ikaw nagsabi susunod lang ako."
"Thank you. You've been a great help, Mich. I really appreciate your work."
At nagsimula na nga silang magluto. Pagkatapos ng ilang mga minuto... natapos na nga sila sa pagluluto. Mich breathed a sigh of relief, finally. Tapos na ang paghihirap niya.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
