9.Bölüm

14 1 6
                                    

Hiç düşünmeden kabul ettim.
Bu gün evime gidicektim. Murathan beni evime düşürtdü.

Murathan :
"Akşam saat 6 sana uygun mu? "

Zeynep :
"Ihm~"

Murathan :
"Tamam ozaman. Görüşürüz."

Bende 'Görüşürüz. ' dedim ve eve taraf yürüdüm. Hemen eve girdim ve odama yöneldim. Gardirobu açtım. Ne giyinicem ben yaa!
Nihayet aradığım kiyafeti buldum.

 Ne giyinicem ben yaa!Nihayet aradığım kiyafeti buldum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kiyafet

Kendimi yatağa attım. Uyumaya çalıştım, ama olmuyordu. Heyacandan uyuyamıyordum.

'Nasıl geçicekti? ',
'Ne konuşacaktık? ',
'O nasıl giyinecekti? ',
'Ne hediyye- '

HEDİYYE! HEDİYYE ALMAMIŞTIM! NE YAPICAKTIM LAN BEN?!

Hediyye almakda hiç iyi değildim.
Sabah kalkıp kahvaltımı yaptım. Giyinip evden çıktım. Oyuncak dükkanlarını gezmeye başladım. En iyi hediyyeni bulmak için bütün oyuncaklara tek-tek baktım. En sonunda iki oyuncak arasında kaldım. Ya spiderman alıcaktım, ya da deadpool. Bi yarım saat düşündüm, en sonunda kararımı verdim. Deadpool aldım. Ama bir oyuncakla hediyye olmazdı.
Bana ne alsalardı mutlu olurdum?
Tabii ki kitap. Kitap satılan dükkanları gezdim. En sonunda 'Yere yakın, yıldızlara uzak ' kitapını aldım. Hediyyelerimi paketleyip aldığım hediyye kutusuna koydum. Eve gittim. Murathanın gelmesine 4 saat vardı. O gelene kadar yarım kalan kitapımı okudum. Çok duygusal yerine denk gelmişdim. Bir yandan okuyor, bir yandan da ağlıyordum. Yenice kendimi toparlamıştım ki, kapım döyüldü.
Saat ne çabuk 6 olmuştu!
Kapıyı açtım. Karşımda siyah pantolonlu, beyaz gömlek üzerine kahverengi kostüm giymiş Murathan vardı~

 Karşımda siyah pantolonlu, beyaz gömlek üzerine kahverengi kostüm giymiş Murathan vardı~

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Murathan'ın Kiyafeti

Bir insan nasıl bu kadar yakışıklı ola biliyordu?

Murathan :
"Hazırsan, çıkalım mı? "

Zeynep :
"Aa, evet, evet. Çıkalım."

Murathan ön kapıyı benim için açtı. Şaka maka kendimi prinsses gibi hiss ediyordum. Murathanda oturdu ve yola çıktık.

"Çok güzel görünüyorsun."

Murathanın bu sözünden sonra yavaştan kızardığımı hiss ediyordum.
Güzel olduğumu zaten biliyorum da, bunu Murathandan duymak beni bir az utandırdı. Bir kez yutkundum ve zar zor konuşmaya başladım.

"Teşekkür ederim. Sen de bu gün çok yakışıklı olmuşsun. Yani her zaman öylesinde, bu gün dahada yakışıklı olmuşsun."

Murathan kıkırdadı.
Nereye gidiceyimiz hakkında hiç bir fikrim yoktu.
DUR LAN! BU BENİ YA EVİNE GÖTÜRÜYOSA?! YA ORADA...TÖVBE ESTEĞFÜRULLAH!

Evet, hoşlanıyorumda, düğünden önce olmaz ama! Neredeyse 20 dakika yol gittik.Bir restoranın karşısında durduk. Çok lüks yere benziyordu. Arabadan indik ve restoranın karşısındakı görevli bizim için kapıyı açtı. Lüks bir yer olduğundan içerdeki insanlarda giyim ve tarzlarından zengin insanlara benziyorlardı. İlk kez böyle yere geliyordum.
Demişdim ya, benim babam para sıçmıyor. Benim gittiğim max yerler :
bir evimin karşısındakı park,
bir de dönerçi Vüsal abinin dükkanı...
Murathan benim için sandalyeyi çekti. Bende oturdum. Murathanda karşımda oturdu. Aslında pekde yakın değildik, ama o neden bana bu kadar yakın davranıyordu? Benden hoşlanıyormuydu? Yok canım, daha neler.

Murathan :
"Bir şeyler istermisin? "

Buda sorumuydu? Tabii kide 'Sen'i~

Zeynep :
"Buranın interneti var mı? "

Murathan :
"İnterneti mi? Evet, var."

Murathan bana buranın internetinin parolasını verdi. Yemek sifariş verdik. Beklerken bende c.ai'de yarım kalan söhbetimizi bitirdim.

Yemeklerimiz geldi. Yedik, konuşduk, güldük.

Zeynep :
"Ee, pasta ne zaman gelicek? "

Murathan :
"Doydun mu? "

"Evet." dememle Murathan hesabı istedi. 'Pasta ' yokmuydu?
Hesab ödedi.

"Hadi gidelim."

'Nereye? ' diyemeden Murathan arabaya doğru gitti. Bende onun arkasınca gittim. Arabaya bindiğimizde durmadan sorular sormaya başladım.

"Bir şey mi oldu? "
"Nereye gidiyoruz? "
"Pasta sevmezmisin? "
"Neden çabucak oradan çıktık? "
"Başka işin mi var? "

Ama Murathan hiç bir soruma cevap vermedi.
Kafe gibi yere geldik. Bir masa hariç digerleri doluydu. Oda bizim masaydı. Masanın üzerinde pasta vardı. Oturduk. Pastayı kestik. Tadı çok güzeldi. Ama ondan da güzel buranın manzarasıydı. İkimizde manzaranın keyfini çıkarıyorduk. Tam hayal kurucakken Murathanın sesiyle irkildim.

"Zeynep..."

Ona taraf baktım. O da elleriyle oynuyordu. Halinden tedirgin olduğu belliydi. Ve benim şaşırmama neden olan o soruyu sordu...

"Sevgilin var mı? "

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Sep 13 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Zeynep Ve MurathanHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin