In een stad genaamd Aeloria leefde er een meisje genaamd Seraphina. Seraphina was een gewoon meisje uit de stad die bekend stond om de zilveren meren. Op een dag ging Seraphina naar het zilveren meer om water te halen voor haar zieke moeder. Seraphina kwam erachter dat dit water genezend kracht had om mensen met een ziekte te helpen. Seraphina keek altijd naar de maan en beed zodat haar moeder meer kracht kon krijgen. Op een avond liep Seraphina naar het zilveren meer toe en zag ze daar een gozer zitten.
De gozer keek haar aan en toen kwam het in Seraphina haar hoofd dat dat de prins was van Aeloria. De prins gaf Seraphina een hand en die nam ze aan en ze gingen samen op ontdekkingsreis en de prins zei dat het allemaal goed kwam met haar moeder. Ze gingen een grot in waar na een tijdje een groot meer te vinden was en ze keken naar boven en zagen de maan boven aan de hemel. De prins zei tegen Seraphina dat ze haar ogen dicht moest doen en aan een geweldige droom moest denken en dat deed ze. Ze zag haar moeder en haar vader samen in de bergen, maar ineens kwam er een zwarte schaduw tevoorschijn.
De vader en moeder van Seraphina reikte hun hand uit, maar Seraphina kon de hand, maar niet grijpen of de hand werd steeds stof. Er kwam een raar gevoel bij haar alsof er iets niet klopte en dat was zo. De prins verscheen in haar beeld en gaf haar een scheve grijns. Hij zei tegen haar dat ze geen schijn van kans had en dat hij ieder droom die de mensen van Aeloria had nu een nachtmerrie zou zijn. De prins deed zijn hand op de zijkant van haar hoofd en Seraphina werd wakker. Ze hoorde overal gegil waardoor haar oren het geluid niet meer aankon.
Ze liep naar de stad en maakte van papier flyers dat mensen met hun nachtmerrie bij haar konden komen om het te vertellen. De mensen stonden in de rij en beetje bij beetje kwam ze achter ieders nachtmerrie. Seraphina wist niet wat ze moest doen en keek die avond uit haar raam naar de maan en de sterren. En ze kreeg ineens antwoord op haar vraag. Ze moest kijken naar iedereens nachtmerrie en of er wat overheen komt met wat iedereen had. Ze ging door bergen en bergen papieren en sliep voor 2 dagen niet om een connectie te vinden.
Na de tweede dag kwam ze eindelijk met de connectie. Iedereen droomde over geliefde of iemand die overleden was. Seraphina liep de volgende avond naar de plek waar de prins haar had meegenomen en probeerde onder de maan in slaap te vallen. Ze kwam weer in de nachtmerrie waar ze haar ouders kwijt raakte en probeerde alles elke keer opnieuw en opnieuw met een brok in haar keel. Seraphina dacht ineens heel goed na en kwam in een heel ander kamer terecht. Eentje die ze zelf nog nooit gezien had.
In de kamer zag ze de prins en zijn moeder die ziek in haar bed ligt. De prins die huilde en huilde over haar en dat ze niet mocht overlijden, want de koning was geen leuke man. De koning zorg steeds dat de prins in de problemen kwam. Serpahina kwam verder in het verhaal en zag dat de moeder van de prins overleed en dat haar man de koning werd. Seraphina wist dat nadat de koningin overleed dat het land erg achteruit ging doordat de koning teveel kocht voor zichzelf dan voor de burgers.
De ruimte waarin Seraphina was veranderde ineens naar een zilveren ruimte en zag de prins de hoek van de ruimte zitten. Seraphina liep naar de prins toe en de prins draaide zich om. De prins legde uit waarom hij dit deed naar de burgers en Serpahina.
De prins deed dit om te kijken wie er geschikt was om de dromen van mensen beter te maken en dat heel veel mensen niet meer in de nachtmerrie leefde zoals hij. Hij koos Seraphina, omdat ze daar op het moment was. De prins wist niet dat Seraphina in zijn nachtmerrie kon komen en hierdoor de perfecte persoon was om de nachtmerries bij de mensen weg te halen en dat de dromen in de stad weer terugkomt Seraphina vroeg aan de prins hoe ze het moest doen en de prins zei tegen haar dat ze wel wist hoe ze het moest doen. Seraphina deed haar ogen dicht en voelde de handen van de prins en ze kwam in de grot terecht, maar dit was niet de echte grot.
Het was de grot van de droom. Seraphina zag dit keer niet de maan en de sterren, maar een strak zwarte hemel. Seraphina deed haar ogen weer dicht en kwam weer in de kamer terecht waar de moeder en de prins samen waren, alleen was de prins dit keer vele malen jonger. Seraphina zag de koning binnenkomen die net zijn vader had verloren aan een moord. Ze zag dat het gedrag van de koning veranderde van een lieve koning naar een koning die de prins alleen maar pijn deed. Seraphina wachtte totdat de moeder en de prins uit de kamer waren en ze liep naar de koning toe. Ze zei tegen de koning dat ze de man moesten gaan vinden en dat hij de prins niet zo moet behandelen. Ze vertelde hem ook dat de prins door zijn gedrag ging veranderen en dat de stad er slechter uit ging zien. De koning keek haar heel raar aan en wist niet waar ze over had. Seraphina zei dat de koning zijn excuus moest aanbieden en dat hij de prins en de mensen van Aeloria goed moest behandelen. Seraphina keek een tijdje van de zijlijn en kwam bij het gedeelte waar de koningin overleed. De koning troostte de prins en je zag de sparkles om de prins heen. Ze deed haar ogen dicht en zag dat ze weer in de grot was. En dat ze de maan en de sterren weer zag. De prins keek haar met een glimlach aan en dat zij zijn nachtmerries had vervangen door mooie herinneringen. Nu wist Seraphina moest doen. Ze moest in iedereens nachtmerrie komen en dat door mooie herinneringen maken. Na een tijdje was iedereens nachtmerrie weg en kon Seraphina weer terug naar de wereld. Ze werd wakker en zag dat de prins er nog steeds was en haar elke avond had bezocht om te kijken om ze er nog was.
Iedereen in Aeloria was gelukkig en de nachtmerries waren weg. De moeder van Seraphina werd steeds beter waardoor haar ziekte verdween. De prins en Seraphina werden verliefd op elkaar en trouwde paar jaar later. Ze maakte samen het festival van de dromen om de nachtmerries in de stad weg te houden. En iedereen in de stad jaren later moet hun dromen danken aan Seraphina en dat ze nooit nachtmerries hadden gehad.
