Η Θανάσιμη Νότα (girlxgirl)

Το μεθυσμένο φιλί

Αισθανόμουν το κεφάλι μου τόσο ελαφρύ και τις σκέψεις μου τόσο ασήμαντες... Είχα πιει πολύ πάλι, δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου από την μέρα που γνώρισα αυτήν την καταραμένη την γυναίκα. Η Κασσάνδρα. Αυτή φταίει για όλα! Αυτή και μόνο αυτή!

Τώρα μας γυρνούσε σπίτι με το αυτοκίνητο, η αδερφή της Ελίζας.
Είχε και αυτή σγουρά ξανθά μαλλιά, λίγο πιο ανοιχτόχρωμα από της Ελίζας, καστανά μάτια και ήταν το ίδιο όμορφη και εξωστρεφής με την αδερφή της. Εγώ καθόμουν στο μπροστά κάθισμα και η Ελίζα στο πίσω.

Η αδερφή της με κοιτούσε από τον καθρέφτη εδώ και πολύ ώρα και ενώ στην αρχή με είχε κάνει να νιώθω λίγο αμήχανα, τώρα για κάποιον λόγο είχα αρχίσει να απολαμβάνω το βλέμμα της πάνω μου. Γιατί μόλις άγγιζε λίγο αλκοόλ την γλώσσα μου άρχιζα να σκέφτομαι πονηρά για κάθε θυληκό που βρισκόταν στο οπτικό μου πεδίο;

"Και για πες ομορφούλα, προς τα που θέλεις να σε πάω;" ρώτησε αυτή.
"Αριστερά πάνε τώρα"
"Όπως επιθυμείς. Δεν ήξερα ότι η αδερφή μου είχε τόσο όμορφες φιλενάδες..." είπε και πήρε τα μάτια της από τον δρόμο για να με κοιτάξει κατάματα.

"Ούτε εγώ ήξερα ότι η Ελίζα είχε τόσο όμορφη αδερφή..." της απάντησα προκλητικά, έχοντας χάσει, λόγω του αλκοόλ, την ικανότητα του αυτοελέγχου μου.

"Μπορείς να μην την πέφτεις στην φίλη μου όσο είμαι εγώ μπροστά και να κοιτάς τον δρόμο για να μην σκοτωθούμε; Ευχαριστώ"
είπε η Ελίζα στην αδερφή της ενοχλημένη.

Ξαφνικά αναμνήσεις άρχισαν να έρχονται στο μεθυσμένο μυαλό μου, αυτήν την γειτονιά κάπου την είχα ξαναδεί.
Τα μεγάλο σπίτι με την ξύλινη πόρτα... ο πράσινος κήπος με τα όμορφα λουλούδια, που τώρα το βράδυ φαινόταν πολύ πιο άδειος και σκοτεινός απ'ότι τον θυμόμουν.

"Σταμάτα εδώ!" φώναξα ξαφνικά.
"Εδώ; Ό,τι πεις κούκλα, μένεις σε κάποιο από αυτά τα σπίτια;" ρώτησε η αδερφή της Ελίζας.
"Καλά εσύ δεν μου είχες πει ότι έμενες σε ένα σπίτι, απομονωμένο κοντά στον ποταμό. Τώρα είμαστε στην άλλη άκρη της πόλης!" είπε η Ελίζα.

Είχε πιει σχεδόν ένα ολόκληρο μπουκάλι ουίσκι και πάλι θυμόταν που της είχα πει ότι ήταν το σπίτι μου, γαμώ το σύμπαν;
"Έχω... έχω συγγενείς σε αυτό το σπίτι εδώ" είπα και έδειξα αμήχανα το σπίτι της Λακμάνη.
"Αν γυρίσω σπίτι, θα αναγκαστώ να αντιμετωπίσω τους γονείς μου και δεν είμαι προφανώς και στην καλύτερη κατάσταση, οπότε..."
"Αντίο, εύχομαι να τα πούμε σύντομα, όμορφη!" είπε η αδερφή της Ελίζας, που μόλις τώρα θυμήθηκα ότι μας είχε πει ότι την λέγανε Δήμητρα.