İnci Çiçeği | Hyunlix ﴾ Omegaverse ﴿ ✓

bir daha ona dokunursan parmaklarını kırarım

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

Anma töreninin vakti yaklaştıkça misafirler ve akrabalar bir bir büyükbabanın eski evinde toplanıyorlardı.

Geceyi huzurlu geçirmiş olsalar da kalabalık Felix'in gözünü korkutmaya başlamıştı.

Dedesi için buradaydı. Halbuki aslında ailem dediği onlarca yabancı insanın yargılayıcı bakışları üzerindeydi şimdi.

Bir omega, böylesine güçlü bir baskın alfayı nasıl ayartabilirdi ki? Gerek hasetten, gerekse aşağılayıcı egolarından hissediyordu Felix üstündeki gerginliği.

Yine de Hyunjin hep onun yakınlarındaydı. Bu yüzden memnundu.

Tabi, eve giren başka bir yüzle yavaş yavaş kaçtı huzuru.

Uzun boylu, sarışın bir adam yüzünde bir tebessümle içeri girdi. Yakınlarına el sallayarak ya da sarılarak selam verdikten sonra bakışlarını direk olarak Felix'e sabitledi.

Sıcak tebessümünü bozmadan Felix'e doğru adımladı, yanına geldiğindeyse daha sonra büyüdü.

"Felix, sen de mi buradaydın?!"

"Buradaydım, Leo..."

Leo denen adam tereddüt etmeden Felix'e sarıldı.

Pekala, Hyunjin onun bir alfa olduğunu anlamıştı. Ama bu insanlar Felix'in öz ailesi olmasa da onun ailesiydi, bir sıkıntı çıkarmaması gerekiyordu.

Belki bu da sahiden iyi anlaştığı, onu ailesi gibi gören kuzenlerinden bir tanesiydi.

Leo Felix'ten ayrıldıktan sonra gülümseyerek yüzüne baktı. "Son iki yıldır gelmediğinden bu yıl da gelemeyeceğini düşünmüştüm. Seni gördüğüme çok sevindim."

"İş yoğunluğundan gelemedim..." Derken Felix başını hafifçe yana eğmiş, Leo'ya gülümsüyordu.

"Koskoca genel müdürsün tabi, kolay değil."

"Artık değilim." Derken Felix'in gözleri yavaş yavaş Hyunjin'e kayıyordu. "Geçenlerde nişanlandım ve babamın yanında çalışmayı bıraktım."

Leo'nun kaşları hafifçe çatılmıştı. "Ah sahiden mi? İşi bıraktığını bilmiyordum. Nişanın içinse..." Bakışları Hyunjin'e kaydı. "Tebrik ederim."

Dostane bir bakış değildi ama saygıyla selamladıktan sonra yavaşça diğer akrabaların yanına gitti.

Hyunjinse mümkün mertebe Felix'e yaklaşmış, kulağına eğilmişti. "Kim bu?"

"Kim, Leo mu?" Felix gülümsedi. "Leo bu köyün yerlilerinden birisi."

"Akraba değil yani."

"Yok. Ama çocukluğumda kuzenlerimden bile çok severdim. Hep onunla oynardım."

"Artık çocuk değilsin."

Felix Hyunjin'in gözlerindeki kıskançlığı görmüş, hafifçe tebessüm etmişti. "Haklısın, artık çocuk değilim."

Ardından kalabalıkta olmalarını umursamadan Hyunjin'in yanağını hafifçe okşadı.

Hyunjin'in sevgi dili Felix'in temasıydı, bu yüzden sert bakışları ufacık bir sıcaklıkla yumuşamıştı.

Gülümsedi ve başıyla onayladı.

𔓘

Anma töreni başladı.

Felix diğer torunlarla beraber büyük babanın resminin asılı olduğu büstün önündeki mumları yakmaya başladılar.

Ardından katılımcıların en büyüğü olan halası büyükbaba için iyi dileklerini sundu.