3. bölüm / hissizlik

13 6 16
                                    

Merhaba yeni bölümle hepinize selamlar öncelikle yazım hataları için şimdiden özür dilerim bu bölümü 1,2k yaptım ve baya dolu dolu bir bölüm oldu

Bölüm sözümüz..

Bölüm sözümüz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

.....................................................

İlk kattaki bütün odaları gezdim ama lavaboya dair bir iz bulamamıştım en son sadece ilk katta bir oda kalmıştı Kapıyı hafif bir şekilde araladım ve gördüğüm şeyle derinden sarsıldımbuda Neydi böyle

"Buda ney böyle"

Odanın içindeki duvarlarda farklı farklı bir sürü insanın fotoğrafı vardı çoğu kırmızı bir kalem ile üstü çizilmişti fotoğrafların içinde 100 tanesi karalanmamıştı ve o karalanmamışların içinde bende vardı.

Neden böyle bir şey vardı burada bu sadits adam öldürdüklerinin listesini mi yapıyordu bir dakika burda bende vardım beni öldürmeyi mi planlıyordu acaba

Neyse beni öldürmeyi anca rüyasında görür o daha öldürmeden ben burdan kaçmış olurum değil mi

Tam arkamı dönüp gidecektim ki bir şeye çarpmamla duraksadım kokusu çok güzeldi bu arada yalan yok şimdi

"Kokumu içine çekmek bitti mi?"

Duyduğum şeyle saç diplerimin bile kızardığına emindim, hemen ondan ayrılıp tam kapıdan dışarı çıkacaktım ki Kolumu tutup beni engellediNefesimi sesli bir şekilde dışarı verip;

"Koray gidebilir miyim?"

"Bu odayı bana sormayacak mısın"

"Sormam mı gerekiyor en fazla öldürürsün beni"

Bu dediğimde kafasına geriye yatırıp bir kahkaha attı

Onu ilk defa bu şekilde görüyordum çok yakışıklı görünüyordu bu hali ile gözleri gülerken kısılıyor ve çok tatlı oluyordu peki bu görünüşün ardında nasıl bir insan yatıyordu?

"Seni şuanlık öldürmeyeceğim bana lazımsın"

"O zaman daha sonra öldüreceksin?"

Dedim şüpheli sesimle

"Duruma göre bakarız"

Dedi Aha cidden şuraya yazıyorum bu adam sadistin teki

"Seni engelleyen yok ya Koray öldürgitsin"

"Ölmekten hiç mi korkmuyorsun, senin işini şuan bile bitirebilirim"

Alayla karışık bir sesle

"Benim kaybedecek bir şeyim yokki"

Ve ardından devam ettim

"Ama senin kaybedecek bir kardeşin var"

Yüz ifadesi öyle bir sertleşti ki bi an bakışları yüzünden öleceğim sandım Yüzü kasıldı ve eli yumruk oldu

Sessiz Geçmişim Benim CanavarımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin