Κεφάλαιο 21ο

77 11 4
                                    

Καθόμουν στην καφετέρια πίνοντας καφέ με το βιβλίο ανοιχτό μπροστά μου αλλά με το μυαλό μου να ταξιδεύει αλλού.

Τα χείλη του πάνω στα δικά μου.

Είχα φιληθει με έναν άγνωστο. Και αυτό με τρέλανε. Με τρελαινε που έτρεχε από πίσω μου ένας άγνωστος άνδρας. Υπήρχε μαγεία.

Ποιος να ήταν άραγε ο άγνωστος. Και τι ήθελε από εμένα;

Η πόρτα του μαγαζιού άνοιξε και είδα τον ψυχακια να μπαίνει μέσα.

Και έλεγα τι έλειπε από την σημερινή μου μέρα. Μα φυσικά ο ψυχακιας.

Όλα τα γυναικεία βλέμματα έπεσαν πάνω του.

Φυσικά μην δουν μαλακές οι γυναίκες αμέσως να κολλήσουν πάνω του.

Τον είδα να δίνει την παραγγελία στην κοπέλα και να κοιτάζει έπειτα τριγύρω.

Όταν είδα το βλέμμα του να πέφτει πάνω μου αμέσως κοίταξα το βιβλίο μου για να μην καρφωθω.

Μην του μπουν ιδέες του ψυχακια ότι τον κοιτάζουμε.

Άκουσα την καρέκλα να τραβιέται και όταν σήκωσα το βλέμμα μου τα μάτια μας διασταυρωθηκαν.

"Βρε βρε βρε, δες ποια βρήκα εδώ" είπε ειρωνικά κάνοντας με να στριφογυρισω τα μάτια μου.

Την όρεξη του έχω τώρα.

"Κάνε στην μπάντα κύριος" του είπα εξίσου ειρωνικά και τον είδα να απολαμβάνει την απάντηση μου.

Δάγκωσε το κάτω χείλος του και μου πήρε τον καφέ και ήπιε μια γουλιά.

"Ωραίος" μου είπε δείχνοντας μου τον καφέ. "Σαν εσένα" συνέχισε ξανά δαγκώνοντας το κάτω χείλος του.

Αυτή η κίνηση ήταν πολύ αισθησιακή. Πολύ σεξυ είναι ο άτιμος.

"Το ξέρεις ότι είσαι ψυχακιας;" τον ρώτησα και εκείνος μου έγνεψε θετικά. "Χαίρομαι που το παραδέχεσαι" συνέχισα.

Πήγα να σηκωθώ αλλά το χέρι του με σταμάτησε.

Ξεφύσιξα και κάθισα ξανά στην θέση μου μην θέλοντας να τσακωθούμε.

"Τι κάνεις εδώ νεράιδα μόνη σου;" με ρώτησε και ήθελα να κοπανήσω το κεφάλι μου στο τραπέζι.

Πήρα το βιβλίο στα χέρια μου και του το έδειξα.

"Όταν βλέπεις πως μπροστά μου έχω ένα βιβλίο εσύ τι λες να κάνω;" τον ρώτησα ειρωνικά και εκείνος γέλασε. "Σταμάτα να γελάς γιατί μου σπας τα νεύρα"

Πήρε το βιβλίο μου από τα χέρια μου και εγώ πήρα τον καφέ μου για να πιω μια γουλιά. Έπρεπε να ηρεμήσω.

Τον είδα να ξεφυλλίζει το βιβλίο μου μέχρι που βρήκε μια σελίδα από ένα  περιοδικό διπλωμένο.

Τα μάτια μου γουρλωσαν όταν είδα να  ανοίγει την διπλωμένη σελίδα.

Έμεινε να κοιτάζει και αμέσως το άρπαξα.

"Δεν το περίμενα να σου αρέσει η μόδα" μου είπε και έκρυψα την σελίδα στην τσέπη μου.

"Γυναίκα είμαι λογικό να μου αρέσει η μόδα" του είπα πειράζοντας αμήχανα τα μαλλιά μου.

Δεν είναι ότι είμαι τρελή με την μόδα απλά μου αρέσει μια συγκεκριμένο σχεδιάστρια που φτιάχνει κάτι φοβερά φορέματα.

"Είσαι θαυμάστρια της κυρίας Νοα;" με ρώτησε και έγνεψα θετικά. "Από πότε;"

"Κοίτα την πέτυχα τυχαία στην τηλεόραση και κόλλησα μαζί της... Μ' αρέσει το γούστο της.. Τα φορέματα της είναι τόσο κλας" του είπα ενθουσιασμένη.

Τον είδα να σκέφτεται για μερικά δευτερόλεπτα.

"Έχεις φορέσει ποτέ δημιουργίες της;" με ρώτησε και έγνεψα θετικά. "Ενδιαφέρον... θα ήθελες;" με ρώτησε και έγνεψα θετικά. "Μπορεί κάποια στιγμή να φορέσεις" συνέχισε.

Μακάρι να την συναντήσω κάποτε από κοντά. Να την συγχαρώ και να φορέσω μια δημιουργία της.

"Μακαρι" του είπα και τον είδα να μου χαμογελάει.

Κάτι σκαρωνε και αυτό με φοβιζε.

Το κινητό του χτύπησε και είδα την Τζούλια να τον παίρνει τηλέφωνο.

Πριν προλάβει να το πάρει το άρπαξα πρώτη και τερμάτισα την κλίση.

Τον είδα να με κοιτάζει ξαφνιασμένος. Δεν περίμενε αυτή την αντίδραση από εμένα.

"Τι φάση;" με ρώτησε μην μπορώντας να καταλάβει την αντίδραση μου.

"Συγγνώμη είσαι μαζί μου και θες να μιλήσεις μαζί της; Αποκλείεται!" του είπα ξεκάθαρα και τον είδα να απολαμβάνει την αντίδραση μου.

Ο γελοίος, ο ψυχακιας, το σίχαμα.

"Είσαι καψούρα. Τρελή καψούρα μαζί μου νεράιδα" μου είπε και τα μάτια μου γουρλωσαν.

"Έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου" του είπα θυμωμένη καθώς σηκώθηκα από το τραπέζι για να φύγω.

Με έπιασε από το χέρι μην με αφήνοντας να κουνηθω.

Σιγά μην καθόμουν εδώ με τον τύπο να με προσβάλει. Άκου να με πει καψούρα εμένα μαζί του που όταν τον βλέπω τα άντερα μου βγαίνουν.

Ήταν η σειρά του κινητού μου να χτυπήσει και είδα το όνομα Amore να αναγράφεται.

Πρώτου προλάβω να το σηκώσω το είχε αρπάξει ο ψυχακιας.

"Παρακαλώ ποιος είναι" είπε και τα μάτια μου γουρλωσαν.




Story by ~ ntani_ela

Don't Blame Me Donde viven las historias. Descúbrelo ahora