🚨‼️KİTABA BAŞLAMADAN ÖNCE UNUTMAMANIZ GEREKEN UNSURLAR; Bu kitap bir fanfic kitabıdır. Yani bir kısmı gerçek karakterler, diğer kısmı ise yazarın oluşturduğu karakterler vardır.
Bu kitapta yaşanılan; olay,zaman,mekan, olay örgüsü tamamen kurgudur. Kurgu olmakla beraber kitap yazar'a aittir.
Herhangi bir (ç)alınma,yanlışlıkla(!) benzer hikayeler yazma, yazar tarafından telif hakkı istenecektir. 🚨‼️
‼️DİĞER UNUTULMAMASI GEREK HUSUSİ KONU‼️
Bu kitap, useruhavenfht yazarının tamami ile kendi zihnindekileri kaleme dökmesi ile ortaya çıkmıştır.
Çalıntı kitap söz konusu dahi değildir.
Yazarın hiçbir kitaptan (ç)almadığı gibi, diğer yazar arkadaşların da bu kitabı kopyalaması söz konusu dahi değildir
‼️🚨
Bu kurguda ozan Beşiktaş takımında oynuyor.
🦢
Figen: Yarın gelip eşyalarını topla.
Ozan: Tamsm.
Görüldü
Telefonu kenarı atıp daha yüksek sesle ağlamaya başladım. Sabahtan beri ağlamaktan ve kusmaktan başka birşey yapmıyordum. Telefonuma gelen hiçbir aramayı kabul etmiyordum. Annem,abim,babam,arkadaşlarım.. Herkes aradı ama canımı önüne feda edeceğim adam aramamıştı.
İçimden gelen öğürme hissi ve midemin tekrar bulnması ile hızlıca lavaboya koştum. Tekrardan istifra ettim. İçimde yiyeceğe dair tek birşey bile olmamasına rağmen yine ve yine kusuyordum.
Sifonu çekerek yatak odasına geldim ve yatağa uzandım. Bozuk birşeyler yemiştim galiba. Ya da.. başka bir ihtimal geliyordu aklıma. Ama imkansız gibi birşeydi.
Ozanla en son 1.5 ay önce ilişkiye girmiştik. O zamanda arkadaşım gözdenin doğum günü partisinde ikimizde zil zurna sarhoştuk. Sabah çırılçıplak uyanınca ikimizde şok geçirmiştik. Tabi ozan korunduğumuza emin olduğunu söylüyordu.
Şimdi ise aklımdaki bu şeye inanmaya başlamıştım. Belki de karnımda bir canlı vardı. Belki de saçma sapan kuruyordum kafamda.
Ev derli topluydu. Sadece yatak odasını toparlayıp hızlıca duşa girdim. Duştan çıkarak kıyafetlerimi giydimve güneş gözlüğümü taktım. Makyaj ile uğraşacak durumda değildim. Telefonumu çantamı ve arabanın anahtarını alarak hızlıca evden çıktım.
🦢
Hastaneye geldiğimde tanıdıkları için sıra beklememe gerek bile kalmadı. Ekranda ismim yanınca kapıyı tıklatarak içeriye girdim.
"Figen Hanım hoş geldiniz. Profesör doktor Ebru Yenilmez ben." dedi güler yüzü ile. Bu benim de gülümsememi sağladı.
"Benim adımı biliyorsunuz zaten."
"Biliyorum. Lütfen oturun böyle." Gösterdiği yere oturdum. O da karşımdaki sandalyeye oturdu.
