Ramdam na ramdam ko ang paghaplos ng hangin sa akin na tila ba’y hinihila nya ako pabalik kung saan ako nanggaling. Kitang-kita ko rin ang paggalaw ng bulaklak na sumasabay sa hangin. Katulad ng hangin gusto rin ng bulaklak na bumalik ako ,na tila ba’y tinuturo nila ang daan pabalik.
Ayokong bumalik doon mas lalo lng akong magmumukhang nakakaawa,buti pa itong coin na ito. Bigay sa akin ng lalaking unang nagpatibok ng puso ko…..
Natatandaan ko pa….
***flashback***
Nalaglag ang coin ko ,crisis ngayon sayang naman kapag hahayaan ko lang. Nagpagulong-gulong lng yung coin kaya hinabol ko. Yun nakita ko na ,nilapitan ko ang coin. Sa hindi inaasahan may nakasabay akong pumulot.
“I believe it’s yours” sabi nung lalaki na naunang pumulot sa coin ko.
“ahh ,oo sa akin yan” sabi ko doon sa lalaki.
**end of flashback**
Dahil sa coin……….kaso huli na! pinakawalan ko na siya. Takot kasi ako na baka nanatili sya dahil naaawa siya sa kalagayan ko.
Naupo lang ako sa isang upuan na mukhang nalumaan na. Malungkot ako ,na kaya kahit na anong kiliti ng buhok ko sa akin ay hindi ko parin magawang ngumiti. Nakatiwangwang lng ang matataas kong buhok at nakasuot ako ng bistidang puti.
Pinaglalaruan ko lang ang coin katulad ng madalas naming gawin ni Aki. Habang pinaglalaruan ko ang coin ay bigla nalang itong nadulas sa kamay ko. Nagpagulong gulong ito , Tumayo ako at hinanap ang coin. AyUN!!nakita ko na ang coin. Lumuhod ako at kinuha ang nagpagulong-gulong na coin,hindi pa ako nakakatayo ay may nakita akong lalaki na nakatayo sa harapan ko.
“hindi ka ba naaawa sa mga taong nag-aalala sayo? O di kaya’y maawa ka man lang sa sarili mo?” tanong ng lalaki. Dahan dahan akong tumayo “ nandito ka pala, okie lang naman ako eh, alam ko magaling na naman siguro ako.hahaha kaya ko pa ngang tumakbo ng malayo,na hindi madaling napapagod” sabi ko sa kanya na nakangiti may heart defection kasi ako. “Nagawa mo pa talagang magbiro sa kalagayan mo” naiinis nyang sabi.
Tinalikuran ko lang siya,bigla nya akong hinawakan at binuhat “Yani naman,subukan mo kayang maawa sa sarili mo!”. Nabigla ako sa sinabi nya at ikinagalit ko ito, “BITAWAN MO AKO!” pagsisigaw ko,binitawan niya naman ako. “AWA? Is that the reason why you stayed and courted me? Sagutin mo nga ako Aki!!.Mahal mo ba talaga ako o naaawa ka lng sa akin?” naiiyak kong sabi. “Hinahanap ka na ng mga tao dun sa hospital, let’s go….your mother must be worried”
Urghhh hindi nya nga magawang sagutin ang tanong ko tssss……….(--“)!!.. Tumakbo ako ng mabilis kahit na bawal sa akin ang mapagod,naiinis ako kay Aki. Nakaramdam na lang ako ng pagkahina at paghirap sa paghinga. Natumba ako at unti-unting nawawalan ng ,malay habang hawak-hawak ang coin.
AKI’S POV
Naabutan ko syang nakahiga sa lupa,kasalanan ko ito eh..kung sinabi ko lang sa kanya na mahal ko sya! Pero ayoko lang naman kasing mag-alala sya sa akin lalo. Dinala ko sya agad sa hospital ,she’s fainting and this is not good. Pagkadating ko ng hospital ay dali-dali syang dinala sa emergency room. Nilapitan ko ang mommy nya “Tita I’m sorry”. “ngayon ang schedule nya for operation kaso tumakas siya .” Lumabas ang doctor at sabing okey na daw c Yani at isasagawa na nila ang operasyon.umuwi lang saglit si tita sa bahay nila.
AFTER 2HOURS
“Successful ang operation so far” sabi ng doctor na ikinasaya ko. Pinayagan na akong pumasok,hindi parin sya gumigising. “Yani!..mali ka sa iniisip mo…oo Yani mahal kita ,hindi dahil naaawa ako sayo kundi yun ang tinitibok ng puso ko.MAGPAGALING KA HA! Maghihintay ako..” gumalaw nalang ang daliri ni Yani na akmang hinahawakan ng mahigpit ang coin na tanda ng pagmamahalan namin. A tear fell from her close eyes. Akala ko okey na kaso bigla nalang nagslow ang heartbeat nya at nanginig sya bigla. Tumawag agad ako ng doctor ,at dumating kaagad ito. Dumating si tita at agad itong dumako sa hospital’s chapel. Ako naman umiiyak habang nakatingin sa mahal ko na naghihingalo ,nakatingin ako sa glass wall.
0-0
0-0
0-0
0-0
0-0
0-0
No hindi pwede… bigla nalang nagstop ang heartbeat nya (-------------------------------------).Hindi ko na nakaya at tumakbo ako at lumayo-layo na…
***
Nakaupo ako sa park reminiscing our happy memories.Isang buwan narin ang nakakalipas simula nung malagim na nangyari sa akin. Nakadungo ako at nakapikit, pinapakiramdaman ko ang paligid. Nang may narinig akong tunog ng coin na nagpapa gulong-gulong at nakita ko nalang na tumigil ito sa may paanan ko.
“I think that’s mine” sabi ng babaeng nakatayo sa harapan ko. 0-0 “YANI!” niyakap ko siya. “Hindi mo man lang ako hinintay Aki, narinig ko ang mga sinabi mo nun.Nakapikit nga ang mata ko pero ang isip,puso at tenga ko ay gising na gising” .Mahal nya parin kaya ako kahit na ibang puso na ang nasa kanya ngayon?. “Pero iba na ang puso na dala-dala mo Yani ,mahal mo pa ba talaga ako?” nagaalala kong sabi. Ngumiti lang sya “puso lang yun, pero yung mga alaala ko nandito pa at nananatiling buhay. Pwede naman tayong magsimula muli yun ay kung kaya mo pa” nasiyahan ako sa mga sinabi nya … “kayang-kaya ko para sayo Yani”. Hinawakan ko ang kanyang kamay “I will love you no matter how long it will take,,,,I love you and I will always do”. Niyakap niya ako sabay bulong “nakaya mo ngang mahalin ako kahit na pinaghintay kita ng matagal, ako pa kaya na pinaglaanan mo ng pagmamahal na ni kailanman hindi ko magawang tanggihan….i love you too AKI”
THE ROLLING COIN served as the key to open again our love story that was once buried for a long time…..I guess this ends up our story..
