Stay Caelus

UNANG KABANATA

LILAC VENDULA

     " kamusta naman ho kayo lolo?" Tanong ko habang inaasikaso ang UV DRIP ni lolo ignacio, ngumiti ito habang naka-tingin saakin.
  " ayos lang iha, matatag pa naman." Bigkas nito, ilang buwan na kasing naka confine si lolo, may sakit kasi siya sa puso, at ako ang nag aalaga sakaniya oras-oras, hindi lang rin naman siya ang pasyente ko.

Tumingin ako kay lolo pagkatapos tignan ang kaniyang UV DRIP, chineck-up ko muna siya.
" ayos lang ba ang pag hinga niyo lolo?"
       " oo naman."
Ngumisi ako, "  mabuti naman at okay kana, babalikan kita mamaya ha? " sabi ko. tumango siya at tsaka na ako lumabas ng kaniyang kwarto. pupunta muna ako sa staff room, dahil ilang oras narin akong nag t-trabaho,

Umupo ako saglit at huminga ng malalim, uminom ako ng tubig sa aking tumbler, at aking tinanggal ang aking saplot. " anong oras na ba." Tanong ko sa aking sarili, kinuha ko ang aking cellphone at saka tinignan ang oras, " ay, alas otso na pala! yung pasyente ko! "          tumayo ako bigla at isinuot ko ulit ang aking saplot, makikita ko na ulit siya. nakangiti ako habang nag lalakad ng mabilis.

         Umakyat nalang ako ng hagdan dahil nag maintenance ang elevator. pambihira  fifth floor pa naman ang room niya! Nilaktawan ko nalang ang pag hakbang ko, hanggang sa makarating ako habol habol ko ang hininga ko. ikakamatay ko itong pag akyat ko eh! Irita kong pag sabi. naglakad ako patungo sa room niya hanggang sa makarating ako bago ko pa man buksan ang pinto huminga muna ako ng malalim. shet, kalma lilac, pasyente mo 'yan.

  Binuksan ko ang pinto ng may kasamang ngiti, nakita ko siyang naka upo sa couch malapit sa kaniyang hospital bed. " caelus?"
ani lilac, " lilac." sambit niyang may pagka malambot na boses, kinilig ako doon. pinipigilan kong hindi ngumiti kasi kung ngingiti ako tiyak obvious akong may gusto sakaniya. " bakit ka nariyan? kailangan mo mag pahinga."
    " im fine, naka upo lang naman ako."
" kahit na."
     " nag aalala kaba? "
" syempre, pasyente kita eh."  Crush talaga kita. He chuckle, and darn it. it was the cutest thing i ever heard. " i see." Tumayo siya sa kinaroroonan niya at siyang humiga sa higaan niya, i check his UV DRIP as usual, caelus has pancreatic cancer. nag search ako sa google kung ilang percent ang survival rate ng may kaso na ganito, it was 13% survival rate. I know i hand way more worst cases but with caelus? hindi ko alam kung bakit alalang-alala ako sakaniya, ako kasi ang nag aalaga sakniya for almost 1 year and 3 months,
maraming beses rin kaming nag b-bonding as a friend obviously.

Caelus been confined for year na rin, as if etong hospital na 'to, ay bahay niya na. caelus is only 26 years old, 24 naman ako, i told caelus anong cause ng sakit niya, he said it was a rare genetic condition, na-mana niya ata. i feel bad for him, he even told me he want to become a famous artist, but since his illness is can no longer be cured, he had no choice. he need to survive. i know he might be only my patient, pero marami rin kaming pinagsamahan, nakaka-tuwa nga eh. marami kaming common hobbies.

" lilac tapos ka na ba? kanina ka pa nakatingin saakin, is there something wrong with my face?" When he said that, i snapped out of it. I've been staring with caelus for a minutes straight! Gusto ko nalang mag pa kain sa lupa! " h-ha? hindi ah, chineck lang kita." hiya kong sambit.
" check ba? seryoso ka ba diyan?" He laugh, he like to tease me. kahit anong inis ko sa lalaking to, i am happy that despite his illness he was happy.
" hay nako, caelus! mag pahinga ka nga diyan."

        " okay, okay chill." He laid back on his bed. " babalik kaba rito bukas? " pag-tuloy niyang sabi,
   " Oo naman, bakit? " ngiti kong pag sabi.
" ah, wala naman uuwi ka na ba? "  tanong niya

" oo, eh. anong oras na rin, mag papahinga mo na ako." Sabi ko, tumango nalang siya atsaka nag paalam na rin akong umalis.

  Huminga ako ng malalim habang nag papatuloy mag lakad, why do i feel uneasy, or it is just me?