Paint Me as a Villain

PROLOGUE

Work of fiction.
This story contains curse words and grammatical errors. Names of a person, life events and issues are not conjugated from reality. Book covers used are not mine, credits to the rightful owner. ALL RIGHTS RESERVED.

-Jevi-

---------------------

"DO WE STILL have red paints, kuya?.. Yes of course... Just do it... Yeah, whatever" before talking to brother Xero over the phone, I put the thing inside my bag.

Inayos ko ang mga gamit at tinignan ang reports this week. Nang hindi makita, tinawag ko ang sekretarya through intercom para tawagin ang head of finance.

Hindi nagtagal pumasok ang isang babae. Nilapag niya ang mga papel sa mesa at hindi makatingin sa'kin ng diretso. "Ito lang?" tanong ko. Inayos ko ang salamin at sumandal sa upuan. Kumuha ng papel tinignan iyon isa-isa, kahit tuldok hindi ko pinalagpas. "May I remind you that you're late passing these docu, hindi ka ba takot sa'kin?"

"Po?" nauutal pa. Napairap ako.

Swaying my swivel chair while scanning the report papers. My brows furrowed when I saw some errors, I encircled it, do a red highlights and draw a big 'ekis'

"This is it? You call yourself the head of finance!? Revise this and I want you to pass the new papers before three or else.." goodness.

Pinigilan ng impleyadong maluha sa harapan ko, tumango siya at mabilis nilisan ang office.

Tambak na mga papel, folders at iilang blueprints ang mesa ko tapos ganoon lang ibibigay sa'kin!?

Napahilot ako sa pagitan ng mga mata, mariin na pumikit. Bago ulit tutokan ang laptop ay pumasok ang  sekretarya ko, hindi mapakali.

Ano na naman!?

"Ma'am, a call from Sivellije's company-" i stop her raising a finger.

"Sivellije? Just cancel it" hindi  siya tinignan. Nagpatuloy ako sa pagtipa.
As if, no way!

"But Ma'am your presence really need there. All board of directors should-"

"Bungol ka? My answer is no! Let my brother Zerif manage the presentation"

Isang pagpupumilit pa talaga, sibak sa pagiging sekretarya ko 'to. Sumenyas ako na umalis na. Nag-iinit ang ulo ko, gusto ko munang lumisan panandalian. So I did.

"Good morning ma'am"

"Hmm" I response without any interest.

Marami ang bumati pero nagpatuloy ako. Diretso ang tingin sa dinadaanan.

It's raining outside and I don't have an umbrella. Gusto kong mapamura. Tumayo ako sa gilid ng glass wall kung saan ang waiting shed. Binabati ako ng iilan pero taas kilay ko silang tinugon.

Those greetings aren't genuine.

"What a fcking day to start with" i rolled my eyes and kicked the stone. Boom! sapol sa impleyadong tumatakbo para makisilong.

Nag-iinit ang ulo ko at kahit ulan hindi mapapakalma ang galit ko sa mundo. Hindi ko din nadala ang kotse gayong umuulan. I have no choice but to commute.

Walang mangyayari kung tatayo lang ako dito. Tumakbo ako, tumigil sa gilid ng kalsada kung saan dumadaan ang iilang kotse. Umaambon, hindi gaanong kalakas.

"Kuya, para!" inis kong tugon, pinapaypay ang kamay upang takaw atensyon.

I grinned 'cause finally! A good samaritan driver showed up. I will give him a two times pamasahe talaga.

Tumakbo ako papunta sa tumigil na taxi. Ang dalawang kamay ay nasa itaas ng ulo, nahihirapang humakbang dahil sa taas ng takong at madulas din ang semento.

"Finally, goodness-"

But a veiny strong arms stop me from opening the car's door. His hand touches mine, kaya napabitaw ako.. napaiwas. My smile just wiped out when I looked back and saw his poker face.

"Excuse me. I firstly approached this taxi"

Hindi niya man lang ako tinignan ng matagal. Pumasok siya sa loob. Iniwan niya akong nakanganga sa labas ng sasakyan, basang-basa.

I was about to open my mouth to shout, ready to punch him and speak for my rights that I deserved to take that seat when he opened the taxi's window slowly, nang-aasar. I saw how he sits there comfortably, looking at his wristwatch.

I saw his perfect image, gorgeous jawline. My words stop mid-air when an umbrella drops on my red stilettos. An umbrella from him, everyone.

A fvcking black umbrella!

"Use that to wait for the next taxi, Ma'am"

-----------------------------
ohhh.