İnci Çiçeği | Hyunlix ﴾ Omegaverse ﴿ ✓

bir seçim yapabilirsin

⋆｡˚ ❀ * ࿐ ࿔ ˚:⋆ ✧･ﾟ

Felix odaya girer girmez hışımla bir köşeye fırladı, Hyunjin'e döndü. "Ne yaptın babama?" Diye bağırdı.

"Babana zarar vermeyi ben de istemezdim Felix. Şayet iyi bir adam olsaydı." Derken Hyunjin de odaya girip arkasından kapıyı kapatmıştı.

Felix'in kaşları iyice çatıldı. "Zarar mı verdin?"

"Fiziksel olarak bir zarar verdiğimi düşünmüyorum. Yalnızca... Artık bir şirketi yok."

"Ne?!" Felix'in normalden yüksek çıkan sesi çatlamış, bir anda gözleri dolmuştu. "Ne yok ne yok?"

Hyunjin gözlerini devirdi, hızlıca Felix'in yanına gitti. "Yıllarını o şirket için harcadın Felix. Ama en ufak bir olayda gözden çıkarıldın. Öyleyse şirket için üzülmenin bir anlamı yok."

"Ama-"

"Zaten öyle temiz yollarla da kurulmamış şirket. Neden hiç CEO olamadığını düşündün mü?"

"Çünkü..."

"Hm?"

"Babam için asla yeterli olmayacaktım." Felix'in sesi yavaşça düştü. "Bir omega, asla CEO'luğa uygu-"

"Saçma." Dedi Hyunjin hırıldayarak. "Asıl sebep bunlar bile değil. Şirkette dönen pisliklerden haberinin olmasını engellemiş yalnızca."

"Ne olursa olsun bunu yapmamalıydın!" Felix toparlandı, yeniden bağırmaya başladı. "Annem, babam, kardeşim, hepsi orası için uzun zama-"

"Kardeşin kendisini işin içinden sıyırdı Felix. Anneni de bu şekilde koruyacak. Ama babanın sonunun nasıl olacağını ben de bilmiyorum henüz."

"Yine de onlar benim ailem!"

"Sevdiklerini korumayı başarıyorum. Annen ve kardeşin dediğim gibi güvende. Babansa... Pekala, bay Lee'nin ailenden sayıldığını düşünmüyorum."

"Beni yetimhaneden kurtaran oydu." Derken Felix'in yüzü iyice öfkeden kızarmıştı.

"Hı-hm." Dedi Hyunjin, gittikçe yaklaşmaya başladı. Resmen her bir cümlesinde bir adım atıyordu.

"Seni yetimhaneden kurtaran oydu." Diyerek başladı adımlamaya. "Çocuğu olmadığı için yetimhaneden erkek bir çocuk evlatlık edinen oydu. Tanrı'nın cilvesi, bir yıl sonra çocukları olduğunda seni yatılı okula gönderen oydu. Omega olduğunu öğrendiğinde-"

"Tamam, dur."

Hyunjin durmadı, kaldığı yerden devam etti. "...yanına alıp evde saklayan oydu. Sokağa çıkmanı yasaklayan, evde okumaya devam etmeni söyleyen oydu. İlk kez sevgilin olduğunu öğrendiğinde ikimizi ayırıp seni uzak bir ülkeye gönderen, beni tanımamasına rağmen yalanlar söy-"

"Lütfen dur artık..." Derken Felix'in çenesi titriyordu, sesi epeyce düşmüştü.

Hyunjin yine durmadı. "...yalanlar söyleyip bizi sonsuza kadar yalnızlığa mahkum eden oydu. Nişan sabahı-"

"Yeter..." Derken Felix artık yüzünü ellerinin arasına almış, sırtını dayadığı duvarda hafifçe kaymaya başlamıştı.

Hyunjinse tam karşısındaydı.

"Özür dilerim Felix." Dedi. "Bunları sesli olarak dile getirmek istemiyorum ama bana kızmadan önce iyice karar ver. Baban mutluluğu, zenginliği hak ediyor mu sence?"

Tam elini Felix'in yanağına doğru uzatırken Felix elini ittirdi. "Arkamdan neden iş çevirdin?"

"Söyleseydim kabul etmeyecektin."