And They Were Roommates - AsLaz

Ch-4

Uyandığında odasının köşesine yerleştirdiği mama kabından mama yiyen kedisini gördü Asi ilk sonra sürünerek kalktı. Dün cidden çok yorulmuştu ve şimdi de hazırlanıp alışverişe çıkacaktı. Banyoya bile gidemeden damağının kuruluğunu gidermek için buzdolabının kapağındaki su şişesini almak için buzdolabını açtığında gördüğüne inanamadı. Zihninin yanılsaması olduğunu düşündü, tam uyanamamıştı herhalde.

Dolabın kapağını kapatıp tekrar açtı. Dolap doluydu. Reçeller, çeşit çeşit peynirler. Birtakım sebzeler hatta meyveler yıkanıp yerleştirilmişti. Domates ve salatalık gördü diye dilini yutacaktı neredeyse Asi. Tavuk kanatları bile gördü en üst rafta. Hala rüyada olabilirdi çünkü çok sevdiği meyveli yoğurtlardan bile vardı.

Alaz belki de dünkü kabalığını telafi etmek için yapmıştı bunu. Sonra fark etti Asi, Alaz evde değildi. Mesaj atmaya karar verdi.

Asi
Dolabı sen mi doldurdun?
Yoksa ben rüya mı görüyorum hala?
Ve ne zaman çıktın?
Duymadım hiç

Alaz Soysalan (ev ark)
Çok olmadı çıkalı
Evet ben doldurdum
Hepsini eve söyledim ama
Markete gitmeyi sevmem

Asi
Teşekkürler

Asi bu mesajı atarken Alaz için önemini bilmiyordu. Alaz'ın kenara yazdığı teşekkür bu değildi ama teşekkür etmekten aciz biri olmadığını görmüş olmasını sağladı.

Asi su içip banyoya gidip kendine geldi sonra da mutfağa dönüp salçalı sosisli bir yumurta yaptı kendine. Gerçi tava bulmak sandığından uzun sürmüştü. Bu mutfağın dolapları biraz tuhaftı. Yemek yedikten sonra öğlene kadar yattı. Öğlen dersine gitti, akşama doğru kedisi dışında kimsenin olması bir daireye döndü. Alaz'la haber vermesi konusunda konuşmuş olmalarına rağmen daha ilk günden kuralları çiğniyordu.

Asi ev arkadaşı olmayı biliyordu. En iyi bildiği şeylerden biriydi bu hatta ama şu an tek kişilik küçük bir öğün hazırlaması yeterli miydi yoksa Alaz da gelecek miydi ve aç mı gelecekti? Eğer gelmezse ve fazladan hazırladığı yemeği gün sonunda dolaba kaldırmak zorunda kalırsa ne kadar sinirleneceğini de biliyordu Asi.

Neyse, gelmezse yarın da yerim ve tekrar yemek hazırlamak zorunda kalmam diye düşünüp tavukları soslamaya ve bazı sebzeleri kesmeye başladı. Mikrodalga boyutundaki küçük fırına verdi sonra. Tavukları fırından çıkarınca kapı çaldı. Bu defa duymuştu çalan kapıyı. Kapıyı açtığında görmeyi beklediği kişiyi göremedi.

Kapıda bir kız vardı, yaşıtlar gibi duruyordu. "Alaz yok mu?" diye aceleyle sordu ve Asi'nin açık bıraktığı aralıktan içeri bakmaya çalıştı.

"Hayır yok! Ve sen kimsin?!"

Kız bakışlarını Asi'nin yüzüne kitledi. "Asıl sen kimsin ya?!"

"Sana kim lazım?" diye cevap vermekten bir süre kaçtı Asi. Bir kaşını da kaldırmıştı.

"Bana bak! Sevgilisi misin yoksa?!"

Ne münasebet diye düşündü Asi. "Ne sıfatla soruyorsun pardon da! Bilmen gereken tek şey beni evime gelip rahatsız ettiğin! Ve şu an evde de değil zaten. O yüzden kardeşim, huzurumuzu bozma. Bas git!"

"İyi! Geldiğinde söylersin. Yine geleceğim çünkü ve bu olayı öylece salmayacağım! Bilsin bunu tamam mı?!" dedikten sonra ayaklarını vura vura merdivenden inip apartmandan çıktı.

Süper diye düşündü Asi, artık kim olduğunu bilmediği biri herhangi bir zamanda kapısına dayanabilirdi. Tek geçirdiği ilk gün böyle bir saçmalıkla karşılaşmış olmasına anlam veremiyordu. Ayrıca Alaz gelecek miydi hala haber vermemişti. Sinirle telefonuna atıldı Asi.