iki beden iki ruh

kapatalim gozlerimizi

hadi kapatalim gozlerimizi.Gözlerimizin onune hayallerimizi getirelim meseala.Tutalim hayallerimizi sonra havaya atalim ve teker teker kirilislarini seyredelim.Bi koseye gecip aglayalim.Sonucta hayallerimiz kirildi ve yok oldu.Nedeni bilinmez.En cokta bu koyar ya insana..Ben daha once hic bu kadar kaybolmus hayal kirikliklarini bi arada gormemistim ama sayende oluyo.Artik kapattik ya gozlerimizi bi daha acamiyoruz demi.Neden acaba ? diye sorular soruyoruz kendimize oyle degilmi ? Ama farkinda degiliz ki gozumuzu kapattigimizda kirilan hayallerimiz gozumuze batmis ve orasi artik cok dolu!Bir daha acamiyoruz gozlerimizi !Yani durum bu kadar vahim ve aci.Hep derdik varsa kaderde mutluluk mutlu oluruz diye.Ama artik oyle bir hal almisiz ki o kadar cok insanlara aldanmis guvenmisiz ki yazilan kaderimizi silip tekrar yazdiklarini goremeyecek kadar kör olmusuz..Aslinda bunun da bi aciklamasi var hani demistim ya gozlerimi kapattigimda gozume batan hayal kiriklarim var diye iste butun bunlar mutluluga ufak engellerdi!